جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

عنوان تحقیق مهدویت از دیدگاه ادیان می باشد که به بررسی اعتقادات ادیان مختلف، درباره ظهور منجی آخرالزمان می پردازد، و با استناد به آیات و روایات اسلامی که از طریق شیعه و سنی به ما رسیده است، به اثبات این مسئله می پردازد. بنابراین ابتدا اصالت مهدویت از نظر عقلی و فطری مورد بررسی قرار گرفته و بعد دیدگاه اندیشمندان مسلمان و غیرمسلمان و اقوام و ملل مختلف جهان درباره منجی موعود را بیان می کند، که از جمله این اقوام، هندیان می باشند، که اعتقاد به وجود نجات دهنده ای در آخرالزمان دارند و در کتاب های مقدس آنها بشارت هایی درباره منجی موعود، با تعابیر مختلف آمده است که با روایات اسلامی نیز مطابقت دارد. همچنین در بین زرتشتیان نیز این اعتقاد وجود دارد که قبل از پایان جهان در هزاره سوم، آخرین منجی که سوشیانس نام دارد، ظهور خواهد کرد و با ظهور او جنگ نهایی بین خیر و شر در می گیرد و در نهایت خیر پیروز می گردد. یهودیان نیز در انتظار آمدن مسیحا هستند و آرزو دارند که از طریق ظهور منجی موعود بر جهانیان مسلط شوند و در کتب مقدس خود به این مسئله اشاره کرده اند. همچنین در این تحقیق بیان می شود که جامعه مسیحیت در انتظار بازگشت عیسی ( ع) هستند و بشارات کتب مقدس آنها این انتظار را تشدید می کند. و در پایان به بررسی مهدویت در دین اسلام می پردازد و بیان می کند که این عقیده، از آغاز اسلام در بین مسلمانان وجود داشته و پیامبر ( ص) و ائمه معصوم ( ع) بارها از دولت مهدی ( ع) و آثار و علائم آن گفتگو کرده اند که روایات آنها از طریق شیعه و سنی به ما رسیده است. روش این تحقیق بنیادی است و اطلاعات به شیوه کتابخانه ای و از طریق فیش برداری جمع آوری شده است و ماهیت آن توصیفی می باشد و به اعتبار موضوع جزء موضوعات دینی و اعتقادی می باشد. در این تحقیق از منابع روایی مثل الارشاد شیخ مفید؛ اصول کافی، کلینی؛ بحارالانوار، علامه مجلسی؛ غیبت نعمانی و از فرهنگ هایی مثل فرهنگ معین، گنجینه لغات فارسی به فارسی، آژنگ استفاده شده است. از جمله نتایج تحقیق: عقیده به وجود منجی امری عقلی و فطری می باشد که تمام ادیان و فرقه ها و اقوام و ملل مختلف با هر زبان و نژادی به آن اعتقاد دارند و در انتظار ظهور منجی و تشکیل حکومت عدل جهانی هستند. کلید واژه ها: منجی، موعود، مهدی، انتظار، دین.

دیوان خاقانی، مجموعه ای است از شعرهای دشوار و دیریاب، از آن روی که خاقانی مهارتی خاص در پیچاندن معانی آشنا و خلق ترکیبات، تعبیرات و تشبیهات تازه و ناآشنا دارد؛ یکی از این دشواری ها، بیتی است از قصیده منطق الطیر که در توصیف خانه کعبه سروده شده و در این توصیف به پوشش کعبه اشاره رفته است. قزائت «رومی خطاب» در بیت مذکور، به باور نویسندگان این مقاله، سبب انحراف در معنای بیت و رنگ پوشش کعبه بوده است. در این مقاله سعی شده است برای رفع ابهامات موجود، ابتدا گزینش نسخه بدل درست تر مورد بررسی قرار گیرد و سپس با بیان توضیحاتی درباره جنس و رنگ پوشش کعبه به تبیین و توضیح نکات مبهم در بیت پرداخته شود.

وقتی سخن از زبان متن در میان باشد، نظر زبان شناسان و منتقدان ادبی، بیشتر به وجه نوشتاری معطوف است، وجهی که در تقابل خود، وجه گفتاری را به یاد می آورد. تقابلی که از زمان پدیدآمدن خط تاکنون، در نظر پژوهش گران زبانی بوده است. پس از توجه و اهمیتی که فردینان دوسوسور به نمود برجسته گفتار بخشید و نوشتار را شکل ناقص گفتار به شمار آورد، زبان شناسان هر جا از تقابل نمودهای زبانی سخن گفتند، بیش تر به همین زبان نوشتار و گفتار بسنده کردند؛ در حالی که نیک می دانستند، زبان نمودهای کم رنگ تری نیز دارد؛ البته زبان شناسان و جامعه شناسان و حتی روان شناسان در غرب، به برخی از وجوه نمودهای دیگر که بار انتقال پیام را به دوش دارد، اشاراتی کرده و مقالات و کتاب هایی نوشته اند؛ اما آن چه در این مقاله، با عنوان «نمود ایما» یا «زبان ایما» خوانده شده، نه از شمار آن اشارات و کنایاتی است که به عنوان «غیر کلامی»، مطرح است و نه آن که به عنوان «زبان بدن» از آن یاد می کنند؛ بل که نمود دیگری است که به نظر نگارنده تا کنون مورد توجه ویژه ی دانش مندان قرار نگرفته است. نمودی که به هر حال تاب و توان انتقال مبلغی از معانی و احساس را در خود دارد و در ارتباطات روزمره ی مردم و در همه ی زبان ها، نقش به سزایی را بازی می کند. آن چه در این مقاله مورد ارزیابی و تحلیل قرار گرفته، پس از بیان مقدمه ای لازم، اهتمام در برجسته ساختن همین نمود ایمایی زبان در متن مقالات شمس تبریزی بوده است. بدین لحاظ ما خود را موظف دیدیم تا حد نیاز فضای این نوشته، به پی جویی رد پای چنین نمودی در متون دیگر نیز بپردازیم؛ اما به سبب محدود بودن فرصتی که در اختیار این مقال است و نیز نبودن سابقه پژوهش در این خصوص، مبحث چون و چرایی فلسفی و روان شناختی دخالت برجسته این نمود در وجه نوشتاری، هم چنان ناتمام مانده است.

نقد و تحلیل آثار ادبی در گذشته به منظور تشخیص سره از ناسره بود؛ اما اکنون از دید ساختگرایان هدف از نقد، شناخت ساختارهای زبانی متن و تحلیل بنیادهای معنوی آن است. یکی از ارمغان های مکتب ساختگرایی برای ادبیات، ایجاد مباحث روایت شناسی است. بنابر نظریه های روایت شناسی، می توان داستان رستم و سهراب را به عنوان یک روایت در دو سطح داستان و کلام (گفتمان) بررسی نمود: در سطح داستان با تکیه بر نظریات تولان و مارتین، ارزیابی رویدادهای به هم پیوسته، چگونگی شکل گیری بحران و فرایند گذر از بحران بررسی می شود، و بنابر الگوی گرماس، نقش شخصیت ها در پیشبرد داستان و ارتباط آنها با زمینه داستانی مدنظر است. در سطح کلام یا گفتمان بنابر «دید روایی» راجر فالر، موقعیت فردوسی به عنوان راوی، نوع ارتباط و نگرش راوی نسبت به شخصیت ها و تاثیر آنها در روند روایت ارزیابی می شود.