جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این کتاب در سال 1995 نقطه شروع خود را از ادغام ژانرهای خاص شعر و بلاغت توسط افلاطون در دیالوگ های خود می گیرد. نویسنده استدلال می کند که «گفتگوهای» افلاطون با ژانرهای سنتی بخشی از تلاش او برای تعریف «فلسفه» است. قبل از افلاطون، «فلسفه» «تزکیه فکری» را در گسترده‌ترین معنای آن تعیین می‌کرد. زمانی که افلاطون این اصطلاح را برای پروژه فکری خود به کار گرفت، رشته ای جدید و تخصصی ایجاد کرد. افلاطون برای تعریف و مشروعیت بخشیدن به «فلسفه» باید آن را با ژانرهای گفتمانی که در آتن دموکراتیک دارای اقتدار و اعتبار بودند، تطبیق دهد. افلاطون با ترکیب متن یا گفتمان یک ژانر دیگر، برند جدید خرد خود را در تقابل با شیوه‌های سنتی تفکر و گفتار «تعریف» می‌کند. افلاطون با هدف قرار دادن ژانرهای منفرد گفتمان، مرزهای «فلسفه» را به عنوان یک گفتمان و به عنوان یک عمل اجتماعی مشخص می کند.