جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

رساله اي است مختصر در ترجمه رساله «عقايد فخريه» فخرالمحققين محمد بن حسن (682-771ق) و مشتمل بر مباحث توحيد، نبوت، امامت، تولد و تبرا و معاد است. (اميره ضميري) عقائد فخريه از فخرالدين حلي فرزند علامه حلي و صاحب ايضاح القواعد در شرح بر قواعد او (ك 771) است. ترجمه حاضر از صدرالدين محمد تبريزي است كه در زمان شاه عباس به امر شيخ بهائي در حوالي باش يا جوق (در نسخه آش با جوق) گرجستان به انجام دادن آن پرداخته است. وجود اين ترجمه - كه نسخه آن اندك است - خود دليل كافي و قطعي است بر استناد متن رساله به فخر المحققين كه در غالب مراجع و مظان از آن ياد نشده است. تنها دو نسخه از اين ترجمه در دانشگاه (به شماره هاي 2/5884 و 12/3382) موجود است و در فهرست آن كتابخانه در ذيل نسخه شماره 12/3382 آن را به اشتباه با نام ترجمه الفخريه في امر النية (كه رساله ديگري از فخر المحققين است در فقه) شناسانده اند و به عدم انطباق اين ترجمه با متن الفخريه في امر النيه اشاره كرده اند. صدرالدين محمد تبريزي بدستور شيخ بهائي در باش آجوق گرجستان و بنام شاه عباس و همان ترجمه استدلال بر حقانيت آيين شيعي است و اعتقادات اين كرده باختصار و خود اين رساله در آن ترجمه نشده با اينكه در ديباچه اشارتي باين مطلب شده است. (محمد تقي دانش پژوه) آغاز كتاب: ستايش معبودي را عز و علا كه معرفتش دل را نوراست و محبتش روان را نور است ... . . انجام كتاب: يعني در دوستي يكي از معصومين غلو كرده باشد چنانكه او را خداوند. [مجلس شورا 22/264؛ فهرست دانشگاه تهران 11/2382 و 16/130 (با نام ترجمه الفخريه في امر النيه) و 16/130؛ طبقات اعلام الشيعه (قرن 11) 502؛ دانشگاه تهران 12/3382؛ كتابخانه ملي 14/216؛ فهرستواره منزوي 9/211]