جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

مفهوم سوژه برای فیلسوف فرانسوی معاصر، آلن بدیو، بسیار بااهمیت بوده و در آثاری چون نظریۀ سوژه، اخلاق، هستی و رخداد و منطق جهان‌ها بدان پرداخته می‌شود. با توجه به سیر اندیشۀ بدیو و بروز تحولات در کلیتِ نگرۀ وی، تبیین او در باب سوژه نیز دستخوش تفاوت‌هایی آشکار بوده است. نظریۀ سوژه اثری مربوط به دوران تأثیرپذیریِ مستقیم بدیو از آلتوسر و مائو است لذا توصیف سوژه نیز در این اثر متأثر از سویه‌های مارکسیستی اندیشۀ او و در نسبت با کردارهای اجتماعی و کارکرد سیاسی است، اما در هستی و رخداد که می‌توان آن ‌را مانیفست هستی‌شناختی بدیو با شاکله‌های ریاضیاتی دانست، ویژگی‌های سوژه از منظری متفاوت مورد توجه قرار گرفته و نخستین بار در نسبت با حقیقت طرح می‌شود؛ روالی که بعدها با موضعی متفاوت در منطق جهان‌ها نیز دنبال شده‌است و ما را برآن داشت تا به تفحص در این سیر تطور بپردازیم. در این مقاله نشان دادیم که سوژه چگونه از هیبتی کاملاً انسانی و سیاسی در آغازه‌های نگاه بدیو به جزئی متناهی و مادی از حقیقت در بستر وضعیت‌های تفریقی تبدیل می‌شود که علی‌رغم کلیۀ تلاش های این فیلسوف محل انتقادات و ابهاماتی است و به دلیل نسبت مستقیمش با حقیقت باید بدان‌ها پاسخ داد و نمی‌توان تبیین بدیو از آن‌را به طور کامل پذیرفت.

کتاب حاضر با هدف معرفی آلن بادیو، فیلسوف فرانسوی قرن بیستم میلادی تألیف گردیده است. آثار او را می‌توان در زمره رمان، شعر و اندرزنامه‌های سیاسی قرارداد که همه آن‌ها استدلال‌های فلسفی را با نظریه‌های ریاضی همراهی می‌کنند. حرف اصلی بادیو آن است که فلسفه همواره همان زندگی‌نامه فیلسوف است.

کتاب «در ستایش عشق» نوشته‌ی آلن بدیو، کتابی فلسفی است که درصدد است تا به مفهوم عشق، فراتر از لایه‌های سطحی ارائه‌شده توسط جامعه‌ی مدرن، بپردازد. بدیو، فیلسوف مشهور فرانسوی، عشق را به عنوان نیرویی رادیکال و دگرگون‌کننده معرفی می‌کند که هم برای پیشرفت فردی و هم جمعی ضروری است. این کتاب که محصول گفت‌وگوی بدیو و روزنامه‌نگاری به نام نیکلاس تروونگ است، برای اولین بار در سال 2012 منتشر شد. این کتاب همچون دفاعی پرشور از عشق در برابر دنیایی است که در آن رمان‌های عاشقانه اغلب توسط سرمایه‌داری، فناوری و فرهنگ، کالایی و بی‌اهمیت جلوه داده می‌شوند. در زیر، اهم موضوعات مورد بحث در کتاب آورده شده است: 1. عشق به عنوان یک ماجراجویی خلاقانه: بدیو بحث می‌کند که عشق یک پدیده‌ی طبیعی یا خودانگیخته نیست، بلکه یک ماجراجویی خلاقانه و مخاطره‌آمیز است. این ماجراجویی نیاز به شجاعت، تعهد و صداقت دارد. 2. ابعاد انسانی و سیاسی عشق: این کتاب همچنین به بررسی ابعاد انسانی و سیاسی عشق، مانند اهمیت دادن، آرزو کردن و عاملیت دو طرف رابطه در عشق، می‌پردازد. بدیو تاکید می‌کند که این جنبه‌ها اغلب توسط سیستم‌های فعلی که کارایی و سود را بر ارتباط واقعی انسانی اولویت می‌دهند، نادیده گرفته یا تضعیف شده‌اند. 3. عشق در دنیای مدرن: به عقیده‌ی بدیو، عشق باید برای دنیای مدرن دوباره اختراع شود. او رسانه‌های جنسی، تلاش‌های فردگرایانه و فرهنگ دوست‌یابی آنلاین را نقد می‌کند که همگی عشق را با حذف بسیاری از شاخصه‌هایش نابود می‌کنند. 4. عشق به عنوان یک ملاقات: به گفته‌ی بدیو، عشق برخورد با موجود دیگری است که طرز فکر و زندگی شما را به کلی تغییر می‌دهد. این یک رویداد بی‌اهمیت را به رویدادی تبدیل می‌کند که به کل زندگی معنا می‌بخشد. عشق این قدرت را دارد که اختلافات را از بین ببرد و گروه‌های مختلف اجتماعی را به هم پیوند دهد. 5. نقش هنرمندان در عشق: بدیو از هنرمندان می‌خواهد تا با نوشتن روایت‌هایی درباره‌ی عشق پایدار، عشق حقیقی را ترویج کنند. او بر این باور است که هنر می‌تواند نقش تعیین‌کننده‌ای در حفظ جوهره‌ی عشق و مقابله با گذرا بودن روابط در جامعه معاصر داشته باشد. جنگ «بدون تلفات» و عشق «بدون مخاطره»، این اولین تهدیدی است که نویسنده این کتاب، آن را تهدید «امنیت» برای عشق نام می‌نهد و نقطه مقابل آن را انکار اهمیت عشق می‌داند. چرا که تصور می‌شود عشق صرفاً نوعی لذت‌گرایی بی حد و حصر و گستره وسیعی از لذت‌های ممکن است. اگر شما به خوبی برای عشق تربیت شده باشید و از ملاک‌های امنیت مدرن پیروی کنید، پایان دادن به رابطه با افرادی که مناسب شما نیستند، برایتان دشوار نخواهد بود. در کتاب «ستایش عشق» آلن بدیو، فیلسوف نامدار فرانسوی، دفاع پرشور و آتشینی از عشق می‌کند و با توسل جستن به اندیشمندانی برجسته از کی‌یرکگور و سیمون دو بووار تا مارسل پروست و ژان لاکان ما را ترغیب می‌کند که از عشق نترسیم، بلکه آن را چون ماجراجویی شکوهمندی ببینیم که دست آخر ما را از وسواس فکری نسبت به خود می‌رهاند. «ستایش عشق» سروده فیلسوفی است که مانند افلاطون و به نقل از او چنین می‌اندیشد: «کسی که از عشق شروع نکند، هیچگاه پی به ماهیت فلسفه نخواهد برد.»

ترجمه ماشینی : در این مطالعه راهگشا، کریستوفر نوریس درک دگرگون شده ای از تفاوت های بسیار اغراق آمیز بین فلسفه تحلیلی و فلسفه قاره ای را پیشنهاد می کند. ضمن حفظ تحلیل از نظر سنت، کتاب او بر کارهای ژاک دریدا و آلن بدیو، دو تن از اصیل ترین و شاخص ترین شخصیت های تاریخ اخیر اندیشه ها متمرکز است. نوریس استدلال می‌کند که این متفکران به‌طور قاطعانه‌ای قلمرو فلسفه معاصر را بازسازی کرده‌اند و در میان آنها، راهی فراتر از برخی از آن مسائل به ظاهر حل‌ناپذیری را نشان داده‌اند که بحث‌ها را در دو سوی شکاف تصوری بین سنت‌های تحلیلی و قاره‌ای دو قطبی کرده است. به‌ویژه کتاب او قصد دارد - برخلاف خرد تحلیلی دریافت شده - نشان دهد که فلسفه قاره‌ای منابع تحلیلی خاص خود را دارد و می‌تواند بینش تازه‌ای را که بسیار مورد نیاز است برای حل مسائل در فلسفه زبان، منطق و ریاضیات به ارمغان بیاورد. نوریس نه تنها گزارش مقایسه‌ای منحصربه‌فردی از کار دریدا و بدیو ارائه می‌کند، بلکه ارزیابی گسترده‌ای از سهم مشترک آنها در پتانسیل فعلی فلسفه برای تغییر خود - اگر به طور گسترده مقاومت شود - ارائه می‌کند.

یکی از پیچیدگی‌های تئوری سوژه‌ی بدیو این است که او تعریف یکدست و مشخصی از سوژه ارائه نداده است؛ و ما در خوانش آثارش با تعاریف مختلفی از سوژه به‌خصوص سوژه‌ی هنر مواجهیم. پرسش اساسی این پژوهش این است که چگونه می‌توانیم تعریف جامع و قابل‌فهمی از سوژه‌ی هنر در تئوری سوژه‌ی آلن بدیو ارائه دهیم. با توجه به تلاش‌هایی که پیش‌ازاین در خصوص پاسخگویی به این پرسش صورت گرفته است این پژوهش بر آن است که پاسخِ نوینی را از این پرسش ارائه دهد. بدیو برخلاف پیشینیان ِ خود و بسیار تحت تأثیر لکان سوژه‌ای را معرفی می‌کند که در خلال یک رویۀ حقیقت ساخته‌می‌شود. سوژه‌ای که تا پیش از وقوع یک رخداد وجود نداشته است و در یک وضعیتِ تاریخی یا هنری ساخته‌می‌شود؛ اما پیچیدگی تعریف بدیو آن جاست که این سوژه علی‌رغم اینکه ویژگی‌های انسان، مثل وفاداری به یک رخداد را داراست اما فردِ انسانی نیست. بدیو در یک وضعیتِ هنری، هم اثر هنری، هم هنرمند را سوژه معرفی می‌کند؛ و ما با توجه به تعاریف بدیو و رویه‌ی سوژه شدگی در اندیشه‌ی بدیو به این پرسش پاسخ دادیم که در یک وضعیت هنری با جفت هنرمند-اثر به‌عنوان قسمی سوژه‌ی وفادار به رخداد هنری مواجهیم.

ترجمه ماشینی : مشارکت کنندگان: A. J. Bartlett، Justin Clemens، Norman Madarasz، Adriel M. Trott، Gabriel Riera، Frank Ruda، Tzuchien Tho، Alberto Toscano بدیو و هگل: بی نهایت، دیالکتیک، سوبژکتیویته ارزیابی های انتقادی از دو تن از شخصیت های مسلط سنت قاره ای فلسفه، آلن بدیو و جی. هگل جیم ورنون و آنتونیو کالکاگنو نویسندگان تثبیت شده و نوظهور در فلسفه قاره‌ای را گرد هم می‌آورند تا در مورد رابطه بین متفکران بحث کنند و مجموعه‌ای متنوع از مقالات هگلی‌ها، بدیوانی‌ها و کسانی را که با هر دو همدل هستند، ایجاد کردند. متن نه متفکر و نه موضوع خاصی که بین آنها مشترک است امتیازی ندارد. در عوض، این کتاب شالوده‌ای گسترده و محکم برای پژوهش‌های آینده در مورد احتمالاً دو تن از بزرگ‌ترین متفکران بی‌نهایت، جهان‌شمولی، ذهنیت و ارزش ماندگار فلسفه در قانون مدرن غربی می‌گذارد. مطمئناً این جلد به تأخیر افتاده، محققان هگل و بدیو و همچنین علاقه مندان به پساساختارگرایی، فلسفه سیاسی، مطالعات فرهنگی، هستی شناسی، فلسفه ریاضیات و روانکاوی را به خود جلب خواهد کرد.