جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

فلسفه باید از همه چیز بگوید و باید این کار را بنابر نظام همه‌گانی شرط‌ها انجام دهد. و آن‌گاه، البته پرسش اجتناب‌ناپذیر تعهد سیاسی فیلسوف امروز مطرح می‌شود. می‌پندارم با وجود همه‌ی این‌ها و با این دیدگاه، ما به شخصیت فیلسوف متعهد برمی‌گردیم، از آن رو که چاره‌‌ی دیگری نداریم. فلسفه‌ی دانشگاهی مطلق به هیچ دردی نمی‌خورد. استاد قدیمی من سارتر می‌گوید: «ما لایق نیاکان‌مان نیستیم». و وقتی از او می‌پرسم: «اما نیاکان راستین ما چه کسانی اند؟»، پاسخ می‌دهد: «روسو، ولتر، و فیلسوف‌های انقلاب فرانسه». باور دارم که حق با اوست: امروز فلسفه باید از نو گونه‌ای از پایگاه را استوار کند، یعنی فلسفه از یک سو، نظری، مفهومی، مختص به حقیقت‌ها، و تحت شرط‌ها‌ست، و از سوی دیگر، چون به‌دقت فلسفه همه‌ی این‌هاست، باید در شخصیت متعهد و رادیکالی شکل گیرد که در برابر جهان معاصر با شخصیت سلطه‌گرش می‌ایستد.

عشق رخدادی‌ست که نسبت دو عاشق را به شکل برگشت‌ناپذیری با جهان تغییر می‌دهد؛ این نکته‌ی مهم و بنیادی فهم چرایی تأکید آلن بدیو بر عشق و کلید ساده‌تری برای ورود به جهان فلسفی اوست. این مهم را می‌توان به ذهن سپرد و پرابلماتیک‌شدن اهمیت بازگشت به فلسفه در سپهر اندیشگانی این فیلسوف شهیر فرانسوی را بهتر درک کرد. اینکه او به جد بر بازگشت به فلسفه درزمانه‌ی معاصر تأکید می‌‌کند را می‌توان در اهمیت همین رخداد بازگشت‌ناپذیری‌ که در مواجهه‌اش با عشق مطرح می‌کند فهم کرد؛ بنیان ابتدایی فلسفه، شوریدن علیه جهان است و این شورش به محض وقوع، رخدادی بدون بازگشت است. ازهمین‌رو، خواندن کتاب «تفکر نامتناهی؛ حقیقت و بازگشت به فلسفه» نه فقط در جهت شناخت بهتر تفکر بدیو، بلکه برای رسیدن به مسیری دیگر در ساحت اندیشه و سیاست در وضعیت امروز، الزامی‌ست. ویراستاران انگلیسی این کتاب با کنار هم قرار دادن چند جستار بسیار مهم بدیو در باب نسبت فلسفه با خودش در اکنون جهان و هم‌چنین نسبتش با حقیقت، سیاست، روانکاوی، هنر و سینما، مجموعه‌ای به شدت کامل را ارائه داده‌اند که راهگشاست. با مقدمه‌ای که ویراستاران بر کتاب تفکر نامتناهی با نام «درآمدی بر فلسفه‌ی بدیو» نوشته‌اند و هم‌چنین گفت‌وگویی که از بدیو در موخره‌ی کتاب قرار داده‌اند، مسئله‌ی بازگشت به فلسفه را به کمال توضیح داده و برای مخاطب تبیین کرده‌اند و از این کتاب مجموعه‌ای درخور و خواندنی ساخته‌اند.

عشق رخدادی‌ست که نسبت دو عاشق را به شکل برگشت‌ناپذیری با جهان تغییر می‌دهد؛ این نکته‌ی مهم و بنیادی فهم چرایی تأکید آلن بدیو بر عشق و کلید ساده‌تری برای ورود به جهان فلسفی اوست. این مهم را می‌توان به ذهن سپرد و پرابلماتیک‌شدن اهمیت بازگشت به فلسفه در سپهر اندیشگانی این فیلسوف شهیر فرانسوی را بهتر درک کرد. اینکه او به جد بر بازگشت به فلسفه درزمانه‌ی معاصر تأکید می‌‌کند را می‌توان در اهمیت همین رخداد بازگشت‌ناپذیری‌ که در مواجهه‌اش با عشق مطرح می‌کند فهم کرد؛ بنیان ابتدایی فلسفه، شوریدن علیه جهان است و این شورش به محض وقوع، رخدادی بدون بازگشت است. ازهمین‌رو، خواندن کتاب «تفکر نامتناهی؛ حقیقت و بازگشت به فلسفه» نه فقط در جهت شناخت بهتر تفکر بدیو، بلکه برای رسیدن به مسیری دیگر در ساحت اندیشه و سیاست در وضعیت امروز، الزامی‌ست. ویراستاران انگلیسی این کتاب با کنار هم قرار دادن چند جستار بسیار مهم بدیو در باب نسبت فلسفه با خودش در اکنون جهان و هم‌چنین نسبتش با حقیقت، سیاست، روانکاوی، هنر و سینما، مجموعه‌ای به شدت کامل را ارائه داده‌اند که راهگشاست. با مقدمه‌ای که ویراستاران بر کتاب تفکر نامتناهی با نام «درآمدی بر فلسفه‌ی بدیو» نوشته‌اند و هم‌چنین گفت‌وگویی که از بدیو در موخره‌ی کتاب قرار داده‌اند، مسئله‌ی بازگشت به فلسفه را به کمال توضیح داده و برای مخاطب تبیین کرده‌اند و از این کتاب مجموعه‌ای درخور و خواندنی ساخته‌اند.

" پاد - زیبایی‌شناسی گونه‌ای از رابطهٔ فلسفه با هنر است که بر پایهٔ آن، هنر خود تولیدکنندهٔ حقیقت‌هاست. پاد - زیبایی‌شناسی مدعی آن نیست که هنر را به‌صورت شیء یا موضوع فلسفه در می‌آورد و به‌جای پرداختن به تأملات زیبایی‌شناختی دقیقاً به توصیف تأثیرهای درون فلسفه‌ای می‌پردازد که هستی مستقل اثرهای معین هنری از خود به جا می‌گذارد. " این کتاب اثر قابل قبولی برای کسانی محسوب می‌شود که در تلاش‌اند تا دیدگاه‌های او را در زمینه ارتباطات فلسفه با هنر یا دستورالعمل‌های حقیقی هنرآفرینی بدانند. بدیو مثال‌های متعددی مطرح می‌کند تا نشان دهد چه چیزی در هنر وجود دارد که آن را در معرض فلسفه قرار می‌دهد. در میان این متغیرهای پادزیبایی شناسی، خواننده با بحث‌هایی در باب بهره‌برداری فلسفی معاصر از شعر، بیانات جسورانه‌ای از اختصاصیت و چشم‌اندازهای تئاتر، سینما و رقص در کنار مطالب ظریف و تحریک‌آمیزی از استفان مالارمه، فرناندو پسوآ و ساموئل بکت مواجه می‌شود.

" پاد - زیبایی‌شناسی گونه‌ای از رابطهٔ فلسفه با هنر است که بر پایهٔ آن، هنر خود تولیدکنندهٔ حقیقت‌هاست. پاد - زیبایی‌شناسی مدعی آن نیست که هنر را به‌صورت شیء یا موضوع فلسفه در می‌آورد و به‌جای پرداختن به تأملات زیبایی‌شناختی دقیقاً به توصیف تأثیرهای درون فلسفه‌ای می‌پردازد که هستی مستقل اثرهای معین هنری از خود به جا می‌گذارد. " این کتاب اثر قابل قبولی برای کسانی محسوب می‌شود که در تلاش‌اند تا دیدگاه‌های او را در زمینه ارتباطات فلسفه با هنر یا دستورالعمل‌های حقیقی هنرآفرینی بدانند. بدیو مثال‌های متعددی مطرح می‌کند تا نشان دهد چه چیزی در هنر وجود دارد که آن را در معرض فلسفه قرار می‌دهد. در میان این متغیرهای پادزیبایی شناسی، خواننده با بحث‌هایی در باب بهره‌برداری فلسفی معاصر از شعر، بیانات جسورانه‌ای از اختصاصیت و چشم‌اندازهای تئاتر، سینما و رقص در کنار مطالب ظریف و تحریک‌آمیزی از استفان مالارمه، فرناندو پسوآ و ساموئل بکت مواجه می‌شود.

کتاب «در ستایش عشق» نوشته‌ی آلن بدیو، کتابی فلسفی است که درصدد است تا به مفهوم عشق، فراتر از لایه‌های سطحی ارائه‌شده توسط جامعه‌ی مدرن، بپردازد. بدیو، فیلسوف مشهور فرانسوی، عشق را به عنوان نیرویی رادیکال و دگرگون‌کننده معرفی می‌کند که هم برای پیشرفت فردی و هم جمعی ضروری است. این کتاب که محصول گفت‌وگوی بدیو و روزنامه‌نگاری به نام نیکلاس تروونگ است، برای اولین بار در سال 2012 منتشر شد. این کتاب همچون دفاعی پرشور از عشق در برابر دنیایی است که در آن رمان‌های عاشقانه اغلب توسط سرمایه‌داری، فناوری و فرهنگ، کالایی و بی‌اهمیت جلوه داده می‌شوند. در زیر، اهم موضوعات مورد بحث در کتاب آورده شده است: 1. عشق به عنوان یک ماجراجویی خلاقانه: بدیو بحث می‌کند که عشق یک پدیده‌ی طبیعی یا خودانگیخته نیست، بلکه یک ماجراجویی خلاقانه و مخاطره‌آمیز است. این ماجراجویی نیاز به شجاعت، تعهد و صداقت دارد. 2. ابعاد انسانی و سیاسی عشق: این کتاب همچنین به بررسی ابعاد انسانی و سیاسی عشق، مانند اهمیت دادن، آرزو کردن و عاملیت دو طرف رابطه در عشق، می‌پردازد. بدیو تاکید می‌کند که این جنبه‌ها اغلب توسط سیستم‌های فعلی که کارایی و سود را بر ارتباط واقعی انسانی اولویت می‌دهند، نادیده گرفته یا تضعیف شده‌اند. 3. عشق در دنیای مدرن: به عقیده‌ی بدیو، عشق باید برای دنیای مدرن دوباره اختراع شود. او رسانه‌های جنسی، تلاش‌های فردگرایانه و فرهنگ دوست‌یابی آنلاین را نقد می‌کند که همگی عشق را با حذف بسیاری از شاخصه‌هایش نابود می‌کنند. 4. عشق به عنوان یک ملاقات: به گفته‌ی بدیو، عشق برخورد با موجود دیگری است که طرز فکر و زندگی شما را به کلی تغییر می‌دهد. این یک رویداد بی‌اهمیت را به رویدادی تبدیل می‌کند که به کل زندگی معنا می‌بخشد. عشق این قدرت را دارد که اختلافات را از بین ببرد و گروه‌های مختلف اجتماعی را به هم پیوند دهد. 5. نقش هنرمندان در عشق: بدیو از هنرمندان می‌خواهد تا با نوشتن روایت‌هایی درباره‌ی عشق پایدار، عشق حقیقی را ترویج کنند. او بر این باور است که هنر می‌تواند نقش تعیین‌کننده‌ای در حفظ جوهره‌ی عشق و مقابله با گذرا بودن روابط در جامعه معاصر داشته باشد. جنگ «بدون تلفات» و عشق «بدون مخاطره»، این اولین تهدیدی است که نویسنده این کتاب، آن را تهدید «امنیت» برای عشق نام می‌نهد و نقطه مقابل آن را انکار اهمیت عشق می‌داند. چرا که تصور می‌شود عشق صرفاً نوعی لذت‌گرایی بی حد و حصر و گستره وسیعی از لذت‌های ممکن است. اگر شما به خوبی برای عشق تربیت شده باشید و از ملاک‌های امنیت مدرن پیروی کنید، پایان دادن به رابطه با افرادی که مناسب شما نیستند، برایتان دشوار نخواهد بود. در کتاب «ستایش عشق» آلن بدیو، فیلسوف نامدار فرانسوی، دفاع پرشور و آتشینی از عشق می‌کند و با توسل جستن به اندیشمندانی برجسته از کی‌یرکگور و سیمون دو بووار تا مارسل پروست و ژان لاکان ما را ترغیب می‌کند که از عشق نترسیم، بلکه آن را چون ماجراجویی شکوهمندی ببینیم که دست آخر ما را از وسواس فکری نسبت به خود می‌رهاند. «ستایش عشق» سروده فیلسوفی است که مانند افلاطون و به نقل از او چنین می‌اندیشد: «کسی که از عشق شروع نکند، هیچگاه پی به ماهیت فلسفه نخواهد برد.»

آلن بدیو و اسلاوی ژیژک در کتاب راهنمای نازیبایی‌ شناسی، به سراغ نقشی رفته‌اند که فلسفه در دنیای هنر امروز ایفا می‌کند. نویسندگان در این اثر کوشیده‌اند تا به یک پرسش بنیادین پاسخ دهند و پرسش این است که: آیا فلسفه در همه‌ی ابعاد جهان مداخله دارد؟ این کتاب با بررسی پیوند میان فلسفه و هنر، معنای جدیدی از هنر را به خوانندگان ارائه می‌کند.

آلن بدیو و اسلاوی ژیژک در کتاب راهنمای نازیبایی‌ شناسی، به سراغ نقشی رفته‌اند که فلسفه در دنیای هنر امروز ایفا می‌کند. نویسندگان در این اثر کوشیده‌اند تا به یک پرسش بنیادین پاسخ دهند و پرسش این است که: آیا فلسفه در همه‌ی ابعاد جهان مداخله دارد؟ این کتاب با بررسی پیوند میان فلسفه و هنر، معنای جدیدی از هنر را به خوانندگان ارائه می‌کند.

ترجمه ماشینی : مارتین هایدگر یک نازی معمولی و از اعضای وفادار خرده بورژوازی استانی بود. او همچنین متفکر اصلی سنت قاره‌ای و یکی از مهم‌ترین فیلسوفان قرن بیستم بود. چگونه باید این زندگی دوگانه را معنا کنیم؟ آیا باید تداعی‌های داخلی و سیاسی هایدگر را در درک خود از اندیشه او لحاظ کنیم، یا باید مستقل از سیاست منفور با کار فکری او رفتار کنیم؟ چگونه هر متفکری امور پیش پا افتاده را با ایده آل یا پیگیری تحقیق فلسفی را با الزامات مشارکت مدنی آشتی می دهد؟ در هایدگر، آلن بدیو و باربارا کاسین خود را در مکاتبات فیلسوف با همسرش الفرید غرق می‌کنند تا به این پرسش‌ها پاسخ دهند، زیرا با هایدگر و همه متفکرانی که در برابر سیاست‌های زمانه‌شان آسیب‌پذیر هستند، ارتباط دارند. آنها بر رابطه عذاب‌آور هایدگر با همسرش، با هانا آرنت، و زنان متعدد دیگر تمرکز می‌کنند و سطحی غیرعادی از صمیمیت را به دنیای شخصی و فکری او می‌آورند.

ترجمه ماشینی : دوره 1984/1985 اختصاص یافته به موضوع نامتناهی در ارسطو، اسپینوزا و هگل، متعلق به مجموعه سمینارهایی است که مفاهیم پایه اولین رساله هستی شناختی بزرگ آلن بدیو را می سازد و آماده می کند (هستی و رویداد، 1988). سختی تحلیل بدیو از ساخت فلسفی-ریاضی مفهوم بی نهایت، که فقط ظاهراً انتزاعی است، در واقع دیدگاه نظری خیره کننده ای را در مورد مسئله کاملاً سیاسی موضوع آزاد می کند. این بررسی طنین‌های اخلاقی یک ذهنیت بی‌نهایت است که مهر این صفحات بسیار پرانرژی است. تصادفی نیست که شیب موضوعی سمینار حاضر در این دو گزاره، مطمئناً ناگهانی، اما نه کمتر تسلط‌آمیز، پناه می‌گیرد: «تنها موضوع فلسفه، نظریه‌ای درباره موضوع است». «محدود بودن جوهر هر شکلی از ظلم است».