جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

"تجربه‌ی بنیانگذار" یعنی اولین تجربه‌ی وجودی انسان، تجربه‌ای که ساختمان وجود و حیات انسان بر آن بنا می‌شود و بالا می‌رود. این تجربه‌ی وجودی در زندگی هانری دروش، تجربه‌ی فقر بود، عشق بود و همبستگی، هانری دروش در 12 آوریل 1914 در فرانسه متولد شد و پس از پایان تحصیلات مقدماتی به تحصیل فلسفه و الهیات در صومعه‌ی مطالعاتی پرداخت. وی پس از شروع جنگ جهانی دوم، به ادامه‌ی تحصیل در رشته‌ی جامعه‌شناسی و تاریخ فلسفه پرداخت. دروش در طول زندگی خود کتاب‌های بسیاری تالیف کرد و فعالیت‌های بسیار نمود، از جمله تاسیس دانشگاه تعاون بین‌المللی و شبکه‌ی مطالعات عالی عمل اجتماعی و یا بنیانگذاری کتابخانه‌ی تاریخی اقتصادی اجتماعی و... .او در سال 1994 درگذشت. اما مهم‌تر از همه همواره فقر، عشق و همبستگی در زندگی و اندیشه‌ی دروش نقش پررنگی داشت. فقر او را به سوی عدالت‌خواهی کشید، عشق در او آفریننده‌ی امید بود و همبستگی او را تا آخر عمر مدیون مردم کرد و تا پایان عمر متعهد به فعالیت‌های جمعی بود. این شرایط از همان آغاز زندگی، سرنوشت وی را با دین پیوند زد و او هربار از آن گسست و گریخت و در "فرار خود به جلو"، هربار با چهره‌ی دیگری از آن مواجه شد. وی به پیروی از آگوست کنت، سه مرحله را در "زندگی‌های خود در دین" از یک‌دیگر تفکیک کرد: مرحله‌ی دینداری معصومانه‌ی موروثی، مرحله‌ی دین الهیاتی فلسفی و مرحله‌ی پوزیتیو. دروش مرحله‌ی چهارمی را نیز در سیر زندگی خود تجربه کرد: مرحله‌ای پس از عصر پوزیتیو که گاه آن را "آمورا دین" و یا "ماورا تقریب" می‌نامید و توضیح می‌داد که: "آن‌ها که بالای می‌روند و اوج می‌گیرند، به هم نزدیک می‌شوند و با هم تلاقی می‌کنند. "این مراحل، سرفصل‌های مطلبی قرار گرفته‌اند که به ارائه‌ی طرحی از زندگی هانری دروش اختصاص دارد. در کتاب حاضر دروش به عنوان "جامعه‌شناس دین" معرفی شده و اندیشه‌ها و آرای وی مورد بررسی قرار گرفته است. از میان آثار متعدد وی نیز سه متن کوتاه و قدیمی که به جامعه‌شناسی دین اختصاص دارد، برای ترجمه و معرفی اندیشه‌اش انتخاب شده است.