جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : هگل مارکس و ویگوتسکی، مقالاتی در فلسفه اجتماعی، اندی بلاندن، رویکرد بدیع خود را به نظریه اجتماعی در مجموعه ای از مقالات ارائه می دهد. بلاندن قصد دارد از روانشناسی فرهنگی لو ویگوتسکی و نظریه پردازان فعالیت شوروی برای تجدید مارکسیسم هگلی به عنوان یک علم میان رشته ای استفاده کند. این به روانشناسان و نظریه پردازان اجتماعی اجازه می دهد تا بینش خود را از طریق مفاهیمی که در هر دو حوزه معتبر هستند به اشتراک بگذارند. این اثر شامل بررسی انتقادی آثار شخصیت‌های اصلی روان‌شناسی شوروی و سایر نویسندگانی است که بینش‌های پرباری را ارائه می‌کنند. مقالاتی درباره موضوعات متنوعی مانند شک واکسن و منشأ زبان، قدرت بین رشته‌ای این نظریه و همچنین متون کلیدی در مورد تحلیل تاریخی، روش‌شناسی و ماهیت شرایط کنونی را آزمایش می‌کنند.

هدف اصلی این پژوهش، تبیین و تشریح دو رویکرد تربیتی پرسش محور و پاسخ محور و پیامدهای این دو رویکرد بر رفتارهای متخیلانه و خلاقانه کودکان می‌باشد. برای دست‌یابی به این هدف از روش توصیفی– تحلیلی بهره گرفته شد. در این راستا، روابط میان پرسشگری، تخیل و خلاقیت مورد تحلیل قرار گرفته و نقش رویکردهای تربیتی مختلف در تقویت یا تضعیف این ویژگی ها تبیین شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که چگونه رویکردهای تربیتی متفاوت می توانند فرصت و زمینه آفرینندگی را فراهم کرده یا از بین ببرند. بر این اساس استدلال شد که یک محیط تربیتی پاسخ محور قدرت تخیل دانش آموزان را خشکانده و خلاقیت آنها را زایل می سازد. اگر نظام های تربیتی علاقه مند به تقویت آفرینندگی دانش آموزان هستند، باید فرصت پرسشگری را برای دانش آموزان فراهم نمایند و آنها را برای پرسیدن پرسش های متخیلانه تشویق و تحریک کنند. درواقع، خلاقیت در یک فضای پرسشگرانه شکوفا می شود نه در محیطی که تأکید بر پاسخ های مشخص، مهم‌ترین ویژگی آن است. بنابراین، نظام آموزش ‌و پرورش باید تخیل و پرسشگری را به عنوان دو ویژگی مهم تفکر انسان که اندیشیدن به امکان های جدید و راه حل های بدیع را میسر ساخته و خلاقیت را امکان پذیر می سازد، ارج گذاشته و مورد تأکید قرار دهد.

هدف اصلی این پژوهش، شناسایی وجوه تشابه میان ویگوتسکی و فریره در آموزش مبتنی بر گفت وگو است. برای این منظور، مبانی نظری، مفاهیم مرتبط و نوع آموزش مورد نظر آنها به شیوه تحلیل تفسیری مورد بررسی قرار گرفت و سپس تفاوت ها و شباهت های آنها به ویژه در الگوهای آموزشی ارائه شده معرفی شد. بازشناسی وجوه زیربنایی و تبیین برخی مفاهیم مرتبط حاکی از آن است که هر دو دیدگاه با تاکید بر ماهیت فعال انسان در ساخت واقعیت اجتماعی خود، کنش او را در بستر دیالکتیک اجتماعی بررسی نموده و به تبع آن با برگزیدن روش دیالکتیک در آموزش، مبنای مشترکی را برای کوشش عملی (آموزش) خود در جهت تحول انسان به کار می گیرند. ویگوتسکی این تحول را در فرایندهای درون ذهنی دنبال نموده و با تکیه بر نقش میانجی زبان در بستر تعاملات اجتماعی فرهنگی، گفت وگو را به عنوان بخشی از فرایند درونی سازی کنش اجتماعی در جهت شکل گیری تفکر و تحول شناختی نوع انسان تبیین می نماید و فریره آن را با تکیه بر کنش معطوف به آگاهی، در الگویی از آموزش انتقادی مبتنی بر گفت وگو ارائه می کند.