جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این اولین کتابی است که مقایسه منظمی از فلسفه های آلبر کامو و فرانتس فانون ارائه می دهد. این نشان می‌دهد که چگونه دیدگاه‌های اخلاقی، سیاسی و روان‌شناختی این دو متفکر تأثیرگذار می‌توانند درک ما را در مورد چگونگی برقراری عدالت در مواجهه با عدم توازن عمیق قدرت بیشتر کنند. نویسنده در تحلیل خود از فلسفه های کامو و فانون، جنگ خونین استقلال الجزایر را پیش زمینه می کند. اگرچه هیچکدام از اشغال الجزایر توسط استعمار فرانسه حمایت نکردند، اما دیدگاه‌های کاملاً متفاوتی در مورد درگیری داشتند. فانون از رهایی از طریق خشونت حمایت می کند، که نویسنده استدلال می کند که به طور غیرانتقادی رمانتیک شده است. از سوی دیگر، کامو از اخلاقیات اعتدال حمایت می کرد که از خشونت بی رویه اجتناب می کرد. نویسنده استدلال می کند که کامو ناعادلانه متهم شده است که مدافع استعمار است. در نهایت، نویسنده تأیید مشترک ارزش‌های اومانیستی را که هم افکار کامو و هم فانون را هدایت می‌کنند، به تصویر می‌کشد. کامو و فانون در مورد مسئله الجزایر برای محققان و دانشجویان پیشرفته علاقه مند به فلسفه قاره ای قرن بیستم، پسااستعمار، اگزیستانسیالیسم و فلسفه آفریقا جذاب خواهند بود.

ترجمه ماشینی : اغلب از هگل - و نه بدون دلیل موجه - به عنوان یکی از شارحان پارادایماتیک اروپامداری و نژادپرستی در فلسفه غرب یاد می شود. اما اندیشه او در کار یکی از متفکران نمادین «چرخش استعماری»، فرانتس فانون نیز نقشی تعیین کننده و سازنده ایفا کرد. اگر دیالکتیک بسیار نقل قول «ارباب بنده» - که غالباً از آن به عنوان «دیالکتیک ارباب-برده» یاد می شود - که در پدیدارشناسی روح هگل توصیف می شود، غیرقابل توضیح بود. فانون این دیالکتیک را در زمینه‌های (پسا)بردگی و استعمار پرخاشگر خشونت پذیرفته است. با این حال در آثاری مانند سیاه پوست، نقاب‌های سفید و بدبختان زمین، او دیدگاهی الهام‌گرفته از هگل از آزادی را پشتیبانی می‌کند. مقالات این مجموعه خوانش های دقیقی از متن هگل و پاسخ هایی به آن در آثار فیلسوفان قرن بیستم ارائه می دهد که تاریخ درهم تنیده ترجمه ها، جابه جایی ها و دگرگونی های هگل را در آثار فانون و به طور کلی در آثار فانون برجسته می کند. زمینه های استعماری، پسااستعماری و استعمارزدایی. اغلب از هگل - و نه بدون دلیل موجه - به عنوان یکی از شارحان پارادایماتیک اروپامداری و نژادپرستی در فلسفه غرب یاد می شود. اما اندیشه او در کار یکی از متفکران نمادین «چرخش استعماری»، فرانتس فانون نیز نقشی تعیین کننده و سازنده ایفا کرد. اگر دیالکتیک بسیار نقل قول «ارباب بنده» - که غالباً از آن به عنوان «دیالکتیک ارباب-برده» یاد می شود - که در پدیدارشناسی روح هگل توصیف می شود، غیرقابل توضیح بود. فانون این دیالکتیک را در زمینه‌های (پسا)بردگی و استعمار پرخاشگر خشونت پذیرفته است. با این حال در آثاری مانند سیاه پوست، نقاب‌های سفید و بدبختان زمین، او دیدگاهی الهام‌گرفته از هگل از آزادی را پشتیبانی می‌کند. مقالات این مجموعه خوانش های دقیقی از متن هگل و پاسخ هایی به آن در آثار فیلسوفان قرن بیستم ارائه می دهد که تاریخ درهم تنیده ترجمه ها، جابه جایی ها و دگرگونی های هگل را در آثار فانون و به طور کلی در آثار فانون برجسته می کند. زمینه های استعماری، پسااستعماری و استعمارزدایی.

ترجمه ماشینی : تئوری‌های انقلابی از مارکس به بعد اغلب در تلاش بوده‌اند تا تعهدات روان‌شناختی افراد - که به عنوان ایدئولوژیک شناخته می‌شوند - با اهداف اخلاقی یا سیاسی بزرگ‌تر یک جنبش اجتماعی متحد کنند. فرانتس فانون به عنوان یک روانپزشک، نظریه پرداز اجتماعی و انقلابی تلاش کرد تا ایدئولوژیک و امر سیاسی را به هم پیوند دهد. کار فانون هم توضیحی روان‌شناختی از خاستگاه ایدئولوژی می‌دهد و هم به دنبال بازگرداندن فرد به استقلال و عاملیت سیاسی است. این کتاب به بررسی مبانی عمیق‌تر فلسفی پروژه فانون می‌پردازد تا عمق مشارکت فانون در نظریه موضوع و نظریه اجتماعی را درک کند. همچنین نشان می‌دهد که چگونه مدل فانون درک ابعاد سیاسی روانکاوی فرویدی و ابعاد روان‌شناختی نظریه اجتماعی هگل را ممکن می‌سازد. این اولین کتابی است که این دو بعد اصلی اندیشه فانون را به گفتگو می آورد. از موقعیت فانون برای ارائه تفسیر عمیق تری از متون کلیدی در فروید و هگل استفاده می کند و با اتحاد این سه متفکر به خلاقیت هر سه متفکر کمک می کند.

ترجمه ماشینی: پسااستعمار صرفاً یک اپتیک نیست، بلکه یک عمل خاص است، روشی برای خوانش متون و زمینه‌ها که پیوندهای ماهیت روان‌شناختی، فرهنگی و الهیاتی میراث آسیب‌زای استعمار و امپراتوری را می‌بیند. در این مقاله، من به الهیات پسااستعماری فکر می کنم و پیشنهاد می کنم که هر نگاه پسااستعماری به بعد روانشناختی استعمار توجه ویژه ای داشته باشد که همچنان در گفتمان های مسیحی به کار خود ادامه می دهد. من درگیر فرانتس فانون، پسااستعماری آفریقایی کارائیب یا بهتر است بگوییم، روشنفکر ضد استعمار، رادیکال و انقلابی هستم که کارهای آکادمیک و سبک زندگی فعالانه این توجه را به امر روانی تجسم داده است.