جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: هر فلسفه عملی صحیحی باید بر روی مفاهیم عملی - به ویژه مفاهیم زندگی، عمل و عمل - روشن باشد. این وضوح هدف مایکل تامپسون در کار جاه طلبانه اش است. از نظر تامپسون، ناتوانی در درک ساختارهای فکر و قضاوت بیان شده در این مفاهیم، فلسفه اخلاق مدرن را مخدوش کرده و آن را از پرداختن به سؤالات بزرگ‌تری که باید در کانون توجه قرار گیرد، ناتوان کرده است. تامپسون در سه تحقیق، زندگی، کنش و عمل را به طور متوالی در نظر می‌گیرد و تلاش می‌کند این مفاهیم مرتبط به هم را به عنوان مقوله‌های ناب فکری به نمایش بگذارد و نشان دهد که چگونه بیان مناسب آن‌ها باید خصلت ارسطویی داشته باشد. او معتقد است که خصلت ناب این مقولات، و اشکال ارسطویی تأمل لازم برای درک آنها، به طور سیستماتیک توسط فلسفه نظری مدرن پنهان شده است، که بنابراین راه را برای تجدید فلسفه عملی مسدود می کند. آثار او این امکان را در سنت فلسفه تحلیلی، به خطر انداختن کلیات قدرتمند، و تمرکز بر مسائل بزرگتر - مانند "زندگی" - که قدرت احیای فلسفه را دارند، بازیابی می کند. این اثر اصلی به عنوان تلاشی برای جابجایی مفاهیم اساسی از فلسفه اخلاق و نظریه کنش به آنچه می‌توان متافیزیک زندگی نامید، نوید پیکربندی مجدد بخش کاملی از فلسفه را می‌دهد. این اثری است که هر دانشجوی فلسفه معاصر باید با آن دست و پنجه نرم کند. (20090201)

ترجمه ماشینی : رنسانس در پژوهش هگل در طول دو دهه گذشته تا حد زیادی بعد متافیزیکی اندیشه او را نادیده گرفته یا به حاشیه رانده است، شاید به شدت با توجه به فلسفه اجتماعی و سیاسی او. بسیاری از محققان پیوسته معتقدند که فلسفه سیاسی هگل باید بدون ساختار متافیزیکی که هگل آن را تاج دستاورد فلسفی خود می‌دانست، بازسازی شود. این کتاب دوازده مقاله اصلی را گرد هم می‌آورد که به بررسی رابطه بین متافیزیک هگل و فلسفه سیاسی، اجتماعی و عملی او می‌پردازد. این مقالات به دنبال بررسی این هستند که چه بینش‌ها و مواضع هنجاری را می‌توان از بررسی دیدگاه متمایز هگل درباره ابعاد متافیزیکی فلسفه سیاسی به دست آورد. ایده های او در مورد خیر، جهان شمول، آزادی، عقلانیت، عینیت، خودمختاری و خودسازی را می توان پس از بررسی رابطه آنها با پروژه متافیزیکی او در زمینه ای جدید و با درک تازه ای مشاهده کرد. متافیزیک هگل و فلسفه سیاست برای محققان فلسفه هگل، ایدئالیسم آلمانی، فلسفه قرن نوزدهم، فلسفه سیاسی و نظریه سیاسی بسیار جالب خواهد بود.

ترجمه ماشینی : فلسفه انتقادی کانت نوید می دهد که هم تجربه گرایی و هم عقل گرایی را با استدلال برای ضرورت قوه منفعل، حساسیت، و یک قوه فعال، یعنی فهم، واژگون کند تا شناخت به دست آید. کانت به نفع تأثیر حسی که در فلسفه‌های تجربی استاندارد یافت می‌شود، استدلال می‌کند در حالی که از ضرورت‌های مفهومی مانند آنچه در فلسفه‌های عقلی یافت می‌شود، دفاع می‌کند. تنها در ترکیب این دو عنصر است که ادعای شناخت و معرفت امکان پذیر است. با این حال، کانت با تأیید چنین دوگانگی، مشکل دیگری را که با تاریخ فلسفه آشنا است، ایجاد کرده است، یکی از کنش متقابل اعضای هیئت علمی. کانت با تأیید دو ظرفیت مجزا و انحصاری لازم برای شناخت، شکاف بین دو سنت فلسفی را پر کرده است، اما شکافی ایجاد کرده است که برای تأیید برنامه ای مثبت خود باید بر آن غلبه کرد. کانت خود متوجه مشکلی است که فلسفه جدیدش با آن مواجه است، وقتی مدعی است که دو منبع معرفت باید «ریشه مشترک، اما ناشناخته» داشته باشند. برای تکمیل برنامه کانت باید پرسید: "چه چیزی شکاف بین شهود معقول و درک مفهومی را پر می کند؟" در پایان نامه خود به فلسفه کانت می پردازم و پاسخ این پرسش را در تخیل مولد می یابم. برای ارزیابی قابلیت این پاسخ، تخیل را آن گونه که در تاریخ فلسفه غرب یافت شده است، مشکل می کنم. با ردیابی استفاده تاریخی از تخیل در چهره های کهن الگویی از سنت های تجربه گرایانه و عقل گرا، توسعه تخیل را می یابیم که در صورت بندی بنیادی موجود در نقد عقل محض کانت به اوج خود می رسد. کانت در فلسفه انتقادی خود تخیل (Einbildungskraft) و استفاده از تخیل را که در هر دو سنت یافت می شود ترکیب می کند، بنابراین نقش آن را هم در احساس و هم در درک نشان می دهد. من استدلال می کنم که کانت با به کارگیری تخیل در هر دو سطح حسی و مفهومی، رابطی را یافته است که بر دوگانگی ایجاد شده توسط الزامات او برای دانش، و نیز ریشه مشترک برای هر دو غلبه می کند.