جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

بعد از قرآن کریم، نهج‌البلاغه، بااهمیت‌ترین کتاب مذهبی شیعیان است که در نزد شیعه و بسیاری از فرق اهل تسنن و همچنین دانشمندان غربی از مناظر گوناگون، اهمیت بسیاری دارد. ترجمه‌های منظوم از کل و یا جزئی از محتوای کتاب شریف نهج‌البلاغه تألیف گردیده است. علاوه بر آن در معارف اسلامی و علوم دینی، همچنین کتاب امام علی علیه السلام ، خود ازنظر فصاحت و بلاغت، در اوج بوده و علاوه بر جنبه­های مذهبی ، تاریخی و اجتماعی خود گنجینه­ای از بلاغت ادبی می­باشد. بنابراین ترجمه­های منظوم نهج­البلاغه، اگر از منظر فصاحت و بلاغت ادبی، امانت‌داری، ایجاز و مطابقت با شروح و تفاسیر معتبر نهج‌البلاغه، در مرتبه بالایی باشند، مسلماً به دلیل آن‌که زبان نظم، دل‌پذیرتر و جذاب­تر است، می­توانند مطالب و آموزه­های این کتاب شریف را در ذهن فارسی‌زبانان ماندگارتر و قابل‌فهم‌تر نمایند و برعکس اگر امانت‌داری لازم در بیان مفاهیم در آن‌ها لحاظ نشده و یا ازنظر فصاحت و بلاغت دچار ضعف ادبی باشند، نمی­توانند در حکم ترجمه­ای رسا و بلیغ از این کتاب شریف مورداستفاده قرار گیرند. هدف از این مقاله، بررسی و نقد خطبه دوم نهج‌البلاغه در ترجمه منظوم محمدعلی انصاری قمی ازمنظر مانتداری،میزان تطابق آن با اصل معانی و زیبایی های ادبی این کتاب شریف می باشد .