جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

یکی از محورهای مشترک آموزه های مهدوی مبتنی بر آیه 33 سوره توبه،مسئله اتمام نورالهی و غلبه دین اسلام بر سایر ادیان است که اندیشمندان و فرزانگان شیعه و سنی در تفسیر آن اشتراکاتی دارند.اکثر مفسران شیعه و اهل سنت معتقدند منظور از(لیظهره علی الدّین کله)،غلبه خارجی و فعلی است که تاکنون محقق نشده است.عمده تفاسیر شیعه با استناد به روایات،به ظهور مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف اشاره نموده و سیطره دین حق را به عصر ظهور اختصاص می دهند.سدّی که از تابعان است،در تفسیر آیه مذکور،رایی شبیه تفاسیر شیعی دارد و بسیاری از تفاسیر اهل سنت که چنین دیدگاهی را موّجه دانسته اند،از طریق سدی این مطلب را گزارش کرده اند.اهل فن در شیعه یا سنی بودن سدی کبیر اختلاف نظر دارند.از این رو با توجه به جایگاه علمی،تقدم تاریخی و ویژگی های دیگری که سدّی دارد،تبیین دیدگاه این مفسر تابعی اهمیت به سزایی در تقریب اندیشه مهدویت میان مذاهب اسلامی دارد.لذا نوشتار پیش رو تلاش دارد با روش توصیفی-تحلیلی،ضمن تبیین کیستی سدّی،تفسیر تطبیقی آیه 33 سوره توبه را با محوریت آراء وی بررسد و از این رهگذر گامی در همگرایی و تقریب مبانی اعتقادی فریقین در عرصه مهدویت بردارد.با کاربست روش تفسیر قرآن با قرآن و دقت در معناشناسی اتمام و چرایی کاربست آن،خواهیم دانست همان گونه که نعمت در آیه اکمال به معنای ولایت الله و اتمام آن به ولایت رسول الله صلی الله علیه و اله و سلم است،مراد از نورالهی ولایت الله و اتمام آن به برپایی حکومت الهی در سرتاسر گیتی است که با غلبه دین اسلام بر سایر ادیان در زمان ظهور حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف به وقوع می پیوندد.