جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

شخصیت حضرت ابراهیم 7 به علت انتصاب همه‏ی ادیان توحیدی به ایشان از اهمیت بالایی برخودار ‏است از این رو داستان ایشان در همه کتب مقدس به تفصیل بیان شده است، بدین لحاظ سبک خاص هر ‏کتاب در بیان داستان می‏تواند زوایای پنهان آن داستان را اشکار کند، ‏‎از این‌رو، تلاش شده است با تدبّر و تعمّق ‏در آیات قرآن و عهدعتیق که به بیان داستان حضرت ابراهیم و لوطاشاره دارند و با تکیه بر روش ‏توصیفی – ‏تحلیلی، سبک داستان‏پردازی آنها مورد بررسی قرار گیرد،به همین دلیل رساله از الگوی شش‏گانه پاول ‏سیمپسون به دلیل جامعیت و نگرش کامل در بیان سبک داستان و مرزبندی مناسب در محتوا بهره برده است ‏که در آن داستان بر این الگو وارد و براساس آن مورد تحلیل قرار گرفت، با تحلیل داده‏ها این نتایج به‏دست آمد ‏که رسانه متنی قرآن به گفتار و عهد عتیق به نوشتار تطابق دارد، زمان و مکان وقوع داستان در قرآن پس‏زمینه ‏تاریخی و فرهنگی آن را نشان می‏دهد اما عهد عتیق شمای کلی زمان و مکان را نشان می‏دهد ولی به زمینه ‏فرهنگی نمی‏توان از آن دست یافت، کنش‏ها و رویدادها در قرآن به گفتگویی و واقعی بودن نزدیک و در عهد ‏عتیق به توصیفات و شناسایی نزدیک است، اندیشه کلی حاکم بر دو کتاب بر زوایه دید زمانی تاثیر مستقیم ‏داشته است؛ ‏ترتیب در داستان ‏عهد عتیق بارزتر از قرآن کریم می ‏باشد و زمان قرائت با زمان روایت نسبت ‏هماهنگ‏تری در ‏قران ‏کریم بر عهد عتیق دارد و نیز بسامد در قرآن کریم مکرر و در عهد عتیق در اغلب از ‏نوع ‏مفرد است، این موارد از ‏ایدئولوژی قرآن که هدایتی و تربیتی است و در عهد قدیم تاریخی ‏است، را نشأت ‏گرفته و به صورت کلی سعی در بیان آن را دارد، ساختار گفتگویی قرآن با وجود روای کل بودن آن مشخص ‏است ولی عهد عتیق با وجود روای کل، دارای چرخش در روای است، ساختار متنی قرآن ترتیب منطقی کاملی ‏ندارد و این در پس هدف کل قرآن است ولی در عهد عتیق این مورد را بهتر نشان می‏دهد، بینامتنیت در قرآن ‏به کتب مقدس و خود قرآن و در عهد عتیق به علت قدمت زیاد فقط به خود آن است،اما در حالت کلی ‏می‏توان ادعا کرد که زبان الهی بودن در قرآن نمود بیشتر است و باتوجه به این نتایج می‏توان به تحریف عهد ‏عتیق نظر داد.‏