جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : بیگانگی زیبایی شناختی را می توان به عنوان رابطه متناقضی توصیف کرد که در آن هنر و حقیقت از یکدیگر جدا شده اند در حالی که با این وجود در هم تنیده هستند. جی. ام. برنشتاین نه تنها بودجه جدایی و حقیقتی مشکل آفرین را تأمین می کند، بلکه مدعی است که ما همچنان به تجربه های حسی و خاص ادامه می دهیم، بنابراین درک خود فرهنگی مدرنیته را پیچیده و به چالش می کشیم. برنشتاین بر کار چهار فیلسوف کلیدی متمرکز است --- کانت هایدگر، دریدا و آدورنو--- و تفاسیر جدید قدرتمندی از دیدگاه های آنها ارائه می دهد. برنشتاین نشان می‌دهد که چگونه هر یک از سه زیبایی‌شناسی پساکانتی (مفاهیم قضاوت، نبوغ و متعالی آن) زبانی فلسفی می‌سازند که می‌تواند فرض طبقه‌بندی مدرنیته را نقد کرده و جابجا کند. او همچنین به تفصیل پاسخ‌های آن‌ها به پرسش‌های مربوط به روابط هنر، فلسفه و سیاست در جوامع مدرن را بررسی می‌کند.

ترجمه ماشینی : شهرت تئودور آدورنو به عنوان یک منتقد فرهنگی مدتی است که به خوبی تثبیت شده است، اما وضعیت او به عنوان یک فیلسوف نامشخص است. اندرو بووی در کتاب آدورنو و پایان‌های فلسفه به دنبال این است که آنچه آدورنو می‌تواند به فلسفه امروز کمک کند را مشخص کند. متون منتشر شده آدورنو به طور مشخص دشوار است و مانع از پذیرش او توسط مخاطبان فلسفی گسترده شده است. تأثیر اصلی او به عنوان یک فیلسوف زمانی که او زنده بود، اغلب بر اساس سخنرانی های عمومی بسیار شفاف او بود. بووی با تکیه بر این سخنرانی ها، چه منتشر شده و چه منتشر نشده، استدلال می کند که تفاسیر مهم اخیر از هگل، و تحولات مرتبط در عمل گرایی، ایده های کلیدی در اندیشه آدورنو را منعکس می کند. در عین حال، اصرار آدورنو بر اینکه فلسفه باید هولوکاست را در مرکز ارزیابی عقلانیت مدرن قرار دهد، راه‌هایی را پیشنهاد می‌کند که این رویکردها باید با آمادگی او برای رویارویی با برخی از آزاردهنده‌ترین جنبه‌های تاریخ مدرن تکمیل شوند. آنچه ظاهر می‌شود، تفسیری دوباره روشن و جذاب از اندیشه آدورنو، و همچنین مروری روشنگر و بدیع از وضعیت فلسفه معاصر است. آدورنو و پایان های فلسفه برای دانشجویان کار آدورنو در تمام سطوح ضروری خواهد بود. این کتاب متقاعدکننده همچنین قرار است بحث‌هایی را در مورد استقبال از فلسفه آدورنو روشن کند و او را وارد جریان اصلی بحث‌های فلسفی کند، در زمانی که تقسیم‌بندی بین فلسفه تحلیلی و فلسفه اروپایی به طور فزاینده‌ای در حال فروپاشی است.

ترجمه ماشینی : آثار فیلسوف برجسته مکتب فرانکفورت، تئودور دبلیو. آدورنو (1903-1969) همچنان بر نظریه‌های فرهنگی و انتقادی معاصر، جامعه‌شناسی، موسیقی‌شناسی، زیبایی‌شناسی و اندیشه سیاسی تأثیر بسزایی دارد. همان‌طور که رویکرد نظری آدورنو یک حوزه بین‌رشته‌ای گسترده را در بر می‌گیرد، حوزه نوظهور فلسفه اجرا نیز بسیاری از رویکردهای رشته‌ای را برای بیان درک تازه‌ای از عمل فلسفه و ابعاد فلسفی اجرا گرد هم می‌آورد. آدورنو و پرفورمنس برای «واقعیت» فلسفه هنر آدورنو و نقد دیالکتیکی برای رشته فلسفه اجرا استدلال می‌کنند، جایی که، پس از ماکس پنسکی، اصطلاح فعلیت هم به «ارتباط با حال و دغدغه‌های آن» یا «به‌روز» اشاره دارد. , ' 'هنوز مد است.' مقالات این جلد از طریق فلسفه آدورنو کار می کند زیرا به تئاتر، نمایش، موسیقی، زیبایی شناسی، زندگی روزمره، رابطه هنر با جامعه، تئوری با عمل، و سایر حوزه های «نمایش» مربوط می شود. ادامه مطلب... چکیده: آدورنو و پرفورمنس اولین بررسی جامع نقش حیاتی اجرا در فلسفه تئودور دبلیو. اصطلاح «پرفورمنس» که در پیامدهای خود برای زندگی معاصر گنجایش دارد، در اینجا قفل فرآیند تفکر دیالکتیکی آدورنو را باز می کند، که هدف آن غلبه بر یکنواختی تحریف کننده عقل ابزاری بود. ادامه مطلب...

ترجمه ماشینی : این کتاب از پنج فیلسوف از سنت قاره‌ای – تئودور آدورنو، هانا آرنت، ژیل دلوز، ژاک دریدا و ژاک رانسیر – استفاده می‌کند تا «درباره تفکر» بیندیشد و پاسخ‌های جدید و شگفت‌انگیزی به این سؤال ارائه کند: چگونه می‌توانیم دانش‌آموزان را آموزش دهیم. خلاقانه و انتقادی فکر کنیم؟ علیرغم تفاوت‌هایشان، همه این فیلسوفان درک مدرن از تفکر را به چالش می‌کشند و دیدگاه‌های بدیع و رادیکالی در مورد آن ارائه می‌کنند. هر یک به طرق بسیار متفاوت، رویکرد مدرن به تفکر و نیز تقلیل تفکر صحیح به عقلانیت را رد می‌کنند و تفکر را در واقعیت اجتماعی-تاریخی قرار می‌دهند و آن را با کنش سیاسی مرتبط می‌کنند. آنها استدلال می کنند که اندیشیدن یک فعالیت طبیعی و خودکار نیست، و نیاز به اندیشیدن بیش از پیش مهم شده است زیرا به نظر می رسد واقعیت سیاسی تفکر کمتری را نشان می دهد یا حتی بی فکری را جشن می گیرد. این کتاب با تطبیق این مفاهیم قاره‌ای از تفکر بر نیاز مبرم به آموزش جوانان برای اندیشیدن بر خلاف جریان، کمک قابل توجهی به نظریه آموزشی و فلسفه سیاسی می‌کند، فلسفه‌ای که به ویژه در فضای ضدروشنفکر امروزی مرتبط است.

ترجمه ماشینی : فکر کردن به فاجعه اولین دستور فکری در مواجهه با فاجعه ای است که یهودیان اروپایی را در جریان شوعه رخ داد. فکر کردن به فاجعه به معنای درک این است که چرا شوآ توانست در اروپای متمدن رخ دهد که توسط عقل انسانی و ارزش های پیشرفت و روشنگری شکل گرفته بود. یعنی فکر کردن به امکانی برای آینده فلسفه. والتر بنجامین که پیش از موعد با این مشکلات دست و پنجه نرم می کرد، تئودور آدورنو، ماکس هورکهایمر و امانوئل لویناس شجاعت، قدرت و درک - و گاهی اوقات به سادگی ناامیدی - داشتند تا به آنچه اتفاق افتاده بود فکر کنند. آنها که از خشم و میل به شهادت برانگیخته شده بودند، احساس کردند که نیاز فوری به فریادهای عذاب قربانیان آشویتس در تفکر خود دارند.

ترجمه ماشینی : سبک متاخر بتهوون زبان سمفونی نهم او، Missa Solemnis، آخرین سونات های پیانو و کوارتت های زهی، واریاسیون های دیابلی، باگاتل ها، و همچنین پنج سونات پیانو، پنج کوارتت زهی و چندین اثر کوچکتر پیانو است. از نظر تاریخی، این آثار به‌عنوان پل ارتباطی بین سنت‌های کلاسیک و رمانتیک تلقی می‌شوند: از نظر ساختار موسیقایی، همچنان انقلابی تلقی می‌شوند. کتاب اسپیتزر این آثار متاخر را در پرتو نوشته‌های موسیقایی و فلسفی تئودور آدورنو روشنفکر آلمانی بررسی می‌کند و با این کار سعی می‌کند رویکردهای متضاد نشانه‌شناسی موسیقی و نظریه انتقادی را با هم تطبیق دهد. او از رویکردهای مختلف به معنای موسیقیایی، زبانی و زیبایی شناختی استفاده می کند و آدورنو را با نویسندگانی چون دریدا، بنجامین و هابرماس و نیز نظریه پردازان موسیقی معاصر مرتبط می کند. اسپیتزر از طریق تجزیه و تحلیل استفاده بتهوون از تکنیک‌های خاص موسیقی (از جمله فوگ‌های نئوباروک و کنترپوان)، پیشنهاد می‌کند که آخرین آثار آهنگساز نقدی فلسفی و موسیقایی از روشنگری ارائه می‌کنند و با این کار زبان موسیقی پیشامدرنیسم را خلق کرده‌اند.

ترجمه ماشینی : سرکوب بدن - میان‌آهنگ فمینیستی I: اجتناب از آژیرها: زنان در دیالکتیک روشنگری - فلسفه بازجویی: حادثه سینه‌های برهنه - میان‌آهنگ فمینیستی II: درهم‌تنیدگی: به یاد آوردن گرتل کارپلوس آدورنو - "فراموش شده‌ترین سرزمین بیگانه": مقاله آدورنو درباره کافکا - میان‌آهنگ فمینیستی III: خواندن بدن: کافکا "در مستعمره کیفری" - دیالکتیک منفی فمینیستی: ماتریالیسم دیالکتیکی و "بدن تغییر شکل یافته".

ترجمه ماشینی : این کتاب استدلال می کند که یک ژست سیاسی رادیکال را می توان در نوشته های سورن کیرکگارد یافت. این فصل ها با قرار دادن اندیشه پرشور کی یرکگور در گفتگو با نوشته های گئورگ لوکاچ، کارل اشمیت، والتر بنجامین و تئودور آدورنو، یک چشم انداز میان رشته ای را هدایت می کنند. در مرکز بحث کتاب، مفهوم «سیاست غیرمستقیم» قرار دارد، که فضای منفی بین روش‌ها، مفاهیم و کنش‌های فکری را در آثار کی‌یرکگور نام‌گذاری می‌کند و همچنین روابط پویایی بین کی‌یرکگارد و متفکران فوق‌الذکر را مشخص می‌کند. سیاست غیرمستقیم کی یرکگور مجموعه ای از نقاب هاست که هویت ها را از حوزه ای به حوزه دیگر جابجا می کند: الهیات، سیاست را می پوشاند. قانون ماسک الهیات; نظریه سیاسی فلسفه را نقاب می زند. و روانشناسی رویکردهای ادبی به حقیقت را می پوشاند. همانطور که در لوکاچ، اشمیت، بنیامین و آدورنو منعکس شده است، این کتاب بررسی می کند که چگونه سیاست غیرمستقیم کی یرکگور سه انگیزه مهم را تسکین می دهد: ناسازگاری فکری، ارتباط غیرمستقیم درون و از طریق هویت های مبهم، و دیالکتیک منفی.