جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: این کتاب کلاسیک نوشته تئودور دبلیو آدورنو بسیاری از موضوعاتی را که از آن زمان در فلسفه معاصر رایج شده‌اند، پیش‌بینی می‌کند: نقد بنیادگرایی، توهمات ایده‌آلیسم و پایان معرفت‌شناسی. همچنین بسیاری از ایده‌های کلیدی را که آدورنو در مهمترین آثار فلسفی‌اش، از جمله «دیالکتیک منفی» توسعه داده است، نشان می‌دهد. «علیه معرفت‌شناسی» بر اساس دست‌نویسی است که آدورنو در ابتدا در سال‌های 1934-1937 در آکسفورد در اولین سال‌های تبعیدش نوشت. و متعاقبا در فرانکفورت در 1955-1956 دوباره کار شد. متن به عنوان نقدی بر پدیدارشناسی هوسرل نوشته شده است، اما نقد پدیدارشناسی به عنوان فرصتی برای نقد بسیار گسترده تر معرفت شناسی استفاده می شود. آدورنو این را «فرا انتقادی» توصیف کرد که تحلیل پدیدارشناسی هوسرل را به عنوان پیشرفته ترین نمونه از زوال ایده آلیسم بورژوایی با نقدی درونی از تنش ها و تضادهای درونی اندیشه هوسرل در هم می آمیزد. نتیجه متنی قدرتمند است که همچنان یکی از ویرانگرترین نقدهایی است که بر آثار هوسرل نوشته شده است و بسیاری از ایده‌هایی را که در فلسفه معاصر رایج شده‌اند، بشارت می‌دهد.

ترجمه ماشینی : این شاهکار کوتاه در فلسفه قرن بیستم، هم تفسیر مجدد عمده ای از هگل و هم بینشی از تکامل نظریه انتقادی آدورنو ارائه می دهد. مطالعه اول بر رابطه عقل، فرد و جامعه در هگل متمرکز است و از او در برابر این انتقاد دفاع می کند که او صرفاً مدافع جامعه بورژوایی است. پژوهش دوم محتوای تجربی ایده آلیسم هگل را با در نظر گرفتن مفهوم تجربه در رابطه با بی واسطه بودن، واقعیت تجربی، علم و جامعه بررسی می کند. مطالعه سوم، «اسکوتینوس»، مقاله ای غیرمعمول و جذاب است که در آن آدورنو افکار خود را درباره درک هگل بیان می کند. در تأملات او که از تجربه تدریس او در دانشگاه گوته فرانکفورت سرچشمه می‌گیرد، سؤالات تفسیر متنی و فلسفی در هم تنیده شده است. نجات ارزش حقیقت کار هگل موضوع تکراری نظریه انتقادی مکتب فرانکفورت است، و هیچ کجا این موضوع وجود ندارد. هدف با بینش بیشتری نسبت به این سه مطالعه دنبال شد. مشکل اصلی آدورنو برای خود این است که چگونه هگل را به گونه‌ای بخواند که هم اثر و هم زمینه تاریخی آن را درک کند، در نتیجه اجازه می‌دهد نتیجه‌گیری شود که ممکن است در ظاهر دقیقاً با آنچه هگل نوشته است مخالف باشد، اما با این وجود چنین است. ، معتبر به عنوان حقیقت فعلی اثر. بسط و بسط این روش تفسیری، یک دیالکتیک منفی، هدف اساسی آدورنو بود. تلاش‌های آدورنو برای نجات همزمانی اندیشه‌های هگل بخشی از پاسخ او به شبکه کنترل اجتماعی فشرده‌تر پس از جنگ جهانی دوم است. در این زمینه، کار او به تلاش‌های بسیار متفاوتی برای تضعیف تفکر واقعی‌شده توسط نظریه‌پردازان مختلف فرانسوی مربوط می‌شود. توسعه مداوم آنچه آدورنو آن را "جهان تحت مدیریت" می نامد، تنها اهمیت تلاش های او را افزایش داده است.

ترجمه ماشینی: این کتاب کلاسیک نوشته تئودور دبلیو آدورنو بسیاری از موضوعاتی را که از آن زمان در فلسفه معاصر رایج شده‌اند، پیش‌بینی می‌کند: نقد بنیادگرایی، توهمات ایده‌آلیسم و پایان معرفت‌شناسی. همچنین بسیاری از ایده‌های کلیدی را که آدورنو در مهم‌ترین آثار فلسفی‌اش، از جمله دیالکتیک منفی، توسعه داده بود، نشان می‌دهد. Against Epistemology بر اساس دست نوشته ای است که آدورنو در ابتدا در سال های 1934-1937 در آکسفورد در اولین سال های تبعید خود نوشت و متعاقباً در فرانکفورت در سال های 1955-1956 دوباره کار شد. متن به عنوان نقد پدیدارشناسی هوسرل نوشته شده است، اما نقد پدیدارشناسی به عنوان فرصتی برای نقد بسیار گسترده تر معرفت شناسی استفاده می شود. آدورنو این را «فرا انتقادی» توصیف کرد که تحلیل پدیدارشناسی هوسرل را به عنوان پیشرفته ترین نمونه از زوال ایده آلیسم بورژوایی با نقدی درونی از تنش ها و تضادهای درونی اندیشه هوسرل در هم می آمیزد. نتیجه متنی قدرتمند است که همچنان یکی از ویرانگرترین نقدهایی است که بر آثار هوسرل نوشته شده است و بسیاری از ایده‌هایی را که در فلسفه معاصر رایج شده‌اند، بشارت می‌دهد.

ترجمه ماشینی: ایجاد مکتب نظریه انتقادی فرانکفورت در دهه 1920 شاهد تولد برخی از مهیج ترین و چالش برانگیزترین نوشته های قرن بیستم بود. از این پیشینه است که منتقد بزرگ تئودور آدورنو ظهور کرد. بهترین مقالات او در اینجا جمع آوری شده است و بینش بی نظیری را در مورد افکار آدورنو در مورد فرهنگ به خواننده ارائه می دهد. او استدلال کرد که صنعت فرهنگ همه هنر را کالایی و استاندارد می کند. این به نوبه خود فردیت را خفه کرد و تفکر انتقادی را از بین برد. در آن زمان، آدورنو به همه چیز از واکنش افراطی گرفته تا هیستری آشفته توسط مخالفان بسیاری متهم شد. در دنیای امروز، که حتی کمترین بدبین از مصرف کنندگان نیز از تأثیر رسانه ها آگاه هستند، کار آدورنو اهمیت فوری تری پیدا می کند. صنعت فرهنگ اتهامی بی‌رقیب از پیش پا افتاده بودن فرهنگ توده‌ای است.