«المقنع في الغيبة»، اثر على بن حسين، علم الهدى معروف به شريف (سيد) مرتضى (متوفاى 436 ق)، درباره امامت و به زبان عربى است.
اين كتاب كه توسط سيد محمدعلى حكيم مو
... ورد تحقيق قرار گرفته، على رغم حجم كمش از بهترين و نفيس ترين كتاب هايى است كه در دوران غيبت، پيرامون امامت و حكمت هاى غيبت نگاشته شده است.
ارزش و اهميت والاى اين كتاب زمانى بيشتر فهميده مى شود كه بدانيم شيخ طوسى كه خود يكى از نامدارترين و تواناترين علماى شيعى در مباحث كلامى است، مقاطعى مهم از اين كتاب را گاهى به صورت نقل صريح و گاهى با اندكى تصرف و اختصار در كتاب «غيبت» و نيز در «فصل في الكلام في الغيبة» آورده و در جاى جاى اين دو كتاب، مطالب مختلفى از كتاب «مقنع» را با تصريح به نام سيد مرتضى، مورد استناد قرار داده است.
همين طور، مفسر و دانشمند بزرگ اسلام مرحوم شيخ طبرسى (متوفى به سال 548 ق) قسمت هايى از همين كتاب را به صورت نقل صريح يا به اختصار در كتاب ارزشمند خود «إعلام الورى بأعلام الهدى»، طى مسائل اول تا پنجم باب پنجم ذكر نموده است. او اگرچه به نام سيد شريف مرتضى به عنوان مستند اين اقوال تصريح نموده، لكن اسم كتاب «مقنع» را به عنوان مدرك آنها ذكر نفرموده است.
سيد مرتضى درباره انگيزه تأليف خود، در ابتداى اين كتاب چنين مرقوم مى كند كه: «در مجلس وزير سيد - كه خدا عمرش را به عزت زياد گرداند و بدخواهان و دشمنانش را خوار نمايد - كلامى درباره غيبت امام زمان (ع) پيش آمد... اين امر مرا بر آن داشت كه سخنى مختصر آورم...».
مرحوم علامه شيخ «آقابزرگ طهرانى»، درباره وزير مذكور مى گويد: «و آن وزير مغربى، شخصى به نام ابوالحسن على بن الحسين بن على بن هارون بن عبدالعزيز اراجنى بوده است.
بیشتر