جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

بر خلاف رویکرهای کمی، در رویکردهای کیفی، هدف اساسی، نظریه سازی است. رویکرد نظریه زمینه ای یکی از رویکرهای پیشرفته کیفی است که در دوران گذار از رویکردهای اثباتی به فرا اثباتی به شکل جدی مطرح شده است. این رویکرد با کاوِش و جستجوی نکات کلیدی به دست آمده از عبارات، کلمات، جملات و جز آنها، به دنبال توصیف پدیده مورد نظر با هدف نظریه سازی است که برای حصول این امر نیاز دارد از روش ها، نظریه ها و مقایسه های متعدد سود جوید. این امر همان استفاده از تکنیکی است که تحت عنوان تثلیث از آن یاد می گردد. بنابراین، در مقوله تثلیث، محقق از روش های متعدد تحقیقی برای مطالعه در مورد یک پدیده استفاده می نماید. در واقع اصل اساسی تثلیث، کاربرد استراتژی های مناسب و روش های متعدد برای شناخت پدیده با هدف تایید یافته ها از طریق همگرا ساختن چشم اندازهای مختلف است. اینک این مقاله در پی معرفی مفهوم تثلیت در پژوهش های کیفی و کاربرد خاص آن در رویکرد نظریه زمینه ای است.

ترجمه ماشینی: مسیحیان باید قدرت استدلال مسلمانان از طرف یگانگی خدا در برابر آموزه تثلیث را به طور کامل بشناسند. مسیحیان می‌توانستند از مفهوم شرک اسلامی بهره‌مند شوند و همراهی با چیزی را که خدا نیست در حیثیت و احترامی که فقط برای خداست منع کنند. الهیات تثلیثی مسیحی ممکن است بدین وسیله بهبود یابد. و مطمئناً گفتگوهای مسیحی و مسلمان غنی خواهد شد.

تثلیث از آموزه‌های اصلی در الهیات مسیحی است که در متن مقدس قرآن صراحتاً مردود و اعتقاد به الوهیت عیسی (ع) کفر تلقی شده است. از طرف دیگر در بین عارفان مسلمان، ابن عربی و عبدالکریم جیلی در آٍثار خود از نوعی تثلیث یاد کرده‌اند. در این جستار ضمن بررسی دیدگاه هر یک از این دو عارف در مورد الوهیت عیسی (ع)، مصادیق تثلیث از آثار آنان نقل شده و در خاتمه، میزان تفاوت این تثلیث با تثلیث مصوَّب و معهود در میسحیت (شورای نیقیه) مورد بررسی قرار گرفته است.

ترجمه ماشینی: اثر مهم برنارد لونرگان در زمینه الهیات نظام‌مند، De Deo Trino: Pars systematica که بیش از چهل سال در متنی لاتین برای حوزویان در دانشگاه گریگوری رم نوشته شده بود، برای اولین بار در اینجا در یک نسخه روبه‌رو ارائه می‌شود که شامل آن می‌شود. اصل لاتین به همراه ترجمه دقیق انگلیسی. De Deo Trino، یا خدای سه گانه، که بخش دوم آن pars systematica است، ادامه دهنده یک رشته خاص در الهیات تثلیثی است، یعنی سنتی که به یک قیاس روانشناختی برای درک صفوف و روابط تثلیثی متوسل می شود. سنت آگوستین اما به طور قابل توجهی توسط سنت توماس آکویناس توسعه یافت. لونرگان با آوردن کاوش گسترده خود در نظریه شناختی و فرآیند مشورتی، آن را به سطح جدیدی از درک پیش می برد. پیشنهادهایی برای توسعه بیشتر قیاس در کار متأخر لونرگان آمده است، اما بدون پیش زمینه ارائه شده در این جلد، نمی توان آنها را به طور کامل درک و اجرا کرد. با این نسخه ترجمه شده قطعی، یکی از شاهکارهای الهیات نظام مند، سرانجام در دسترس محققان معاصر قرار خواهد گرفت. شاهکار برنارد لونرگان در سال 1964 با عنوان De Deo trino: Pars systematica که در متنی لاتین برای دانشجویان حوزوی در دانشگاه گریگوری رم نوشته شده بود، De Deo trino: Pars systematica در سال 1964 در یک متن لاتین نوشته شده بود. لاتین همراه با ترجمه دقیق و تحت اللفظی. De Deo trino، یا خدای سه گانه، سومین قسمت بزرگ در یک رشته خاص در الهیات تثلیثی است، یعنی سنتی که به یک قیاس روانشناختی برای درک صفوف و روابط تثلیثی متوسل می شود. قدمت این قیاس به سنت آگوستین برمی گردد، اما به طور قابل توجهی توسط سنت توماس آکویناس توسعه یافت. لونرگان با ریشه یابی آن در نظریه شناختی بسیار ظریف خود و در موضع اولیه خود در مورد تصمیم و عشق، آن را به سطح جدیدی از پیچیدگی ارتقا می دهد. پیشنهادهایی برای توسعه بیشتر قیاس در اثر متأخر لونرگان آمده است، اما اینها را نمی توان بدون بررسی این جلد درک و اجرا کرد. این واقعاً یکی از شاهکارهای بزرگ در تاریخ الهیات سیستماتیک است، شاید حتی بزرگترین شاهکار تمام دوران باشد. لونرگان که به دلیل بینش و روش خود در الهیات شناخته می شود، دکترای افتخاری متعددی دریافت کرد، در سال 1971 یکی از همراهان نشان کانادا بود و توسط پاپ پل ششم به عنوان یکی از اعضای اصلی کمیسیون الهیات بین المللی معرفی شد.

ترجمه ماشینی: اجلاس شرق/غرب در مورد تثلیث مقدس در مسکو برگزار شد - بازیگران ستاره ای از انجمن فیلسوفان مسیحی/غرب و کلیسای ارتدکس روسیه/شرق برای بحث در مورد راز خدا به صورت سه در یک گرد هم آمدند. متکلمان و فیلسوفان، که معمولاً رقیب یکدیگر هستند، در تعقیب حقیقت و درک خود در رابطه با این باور مرکزی و متحد کننده مسیحی، هم افزایی کردند و نقاط قوت مربوطه را در آرایش مکمل شگفت انگیز نشان دادند. الکسی دوم، پدرسالار مسکو و تمام روسیه درود فرستاد و فیلارت متروپولیتن مینسک صحنه را آماده کرد. تاریخ هنوز لحظات درخشان خود را دارد. بهترین چیز بعدی برای حضور در آنجا، مقالاتی است که برای این جلد ارائه و صیقل داده شده است.

ترجمه ماشینی: این پایان نامه استدلال می کند که پرورش یک تخیل الهیات غیردوگانه مسیحی می تواند با توجه به همگرایی بین غیردوگانه گرایی زبانی فلسفه ویتگنشتاینی و غیردوگانه انگاری الهیاتی-تخیلی عرفان یهودی و مسیحی باستان (که متعاقباً منعکس شد) منبع سودآوری باشد. در الهیات ارتدکس شرقی، آیین عبادت و شمایل نگاری). من این همگرایی را با استفاده از نوشته‌های روآن ویلیامز، که تعامل او با هر دو سنت گواه ثمربخشی رویارویی متقابل بعدی آن‌ها است، تنظیم می‌کنم. ابتدا، به عنوان توضیح، فصل اول ادعا می‌کند که اندیشه ویلیامز عمیقاً تحت تأثیر الهیات ارتدکس قرار گرفته است، به ویژه در «شخصیت گرایی کنوتیک» که الهیات تثلیثی، پنوماتولوژی و انسان شناسی الهیاتی او را تحت تأثیر قرار می دهد. دوم، به عنوان یک موضوع تفسیر، فصل دوم تا چهارم مسیر اندیشه ویلیامز را از یک مفهوم بیش از حد رسمی از اتحاد "عمدی" به سمت یک مفهوم بسیار "ضخیم تر" از مشارکت که توسط بازتاب زیبایی شناختی او و از طریق تعامل پربار بین واژگان» انرژی های الهی و مشارکت تومیستی. در نهایت، در حالتی سازنده تر، فصل های پنجم تا هشتم برنامه ای از گفت و گوی متقابل روشن بین دو غیردوآلیسم را دنبال می کند، و پیوندهای بیشتری را بین سنت ها با توجه به الهیات، فلسفه زبان و پرورش تخیل دینی- الهیاتی ایجاد می کند. . پایان‌نامه با بررسی تأملات ویلیامز در مورد آیین ارتدکس به اوج خود می‌رسد، و هم پیوند بین عبادت و شعر و هم اهمیت برای الهیات توجه به شکل‌گیری یک «انسانیت مذهبی» که قادر به ساکن شدن در وضعیت «توجه بی‌خود» باشد، برجسته می‌کند. صبورانه به آنچه داده می شود توجه می کند - به روی شگفتی شگفت انگیز از جهان روشن شده توسط عشق الهی باز است. در این قرائت، «شگفتی آشکار» عشای ربانی یک تعلیم و تربیت معنوی را تقطیر می کند که در آن علت و معلول هر دو عبادی هستند.

آيين مسيحيت پس از هفتاد ميلادي، توانست لباس يهوديت را از تن خارج كند. انديشة استقلال و جدايي از يهوديت، اين آيين را وادار به بكارگيري تمدن، فكر و فرهنگ يوناني ـ رومي كرد. پولس و بيشتر از وي، دفاعيه نويسان و پدران كليسا به جهت شكل گيري و تبيين آموزه هاي مسيحي، محتوا يا ساختار مهم ترين شاخصه هاي اعتقادي را از انديشه هاي يوناني ـ رومي عصر خود وام گرفتند. اين جستار، با تحليل اسنادي به تبيين منشأ يوناني ـ رومي تثليث، تجسد، فديه و گناه نخستين، كه از شاخص ترين آموزه هاي مسيحي به شمار مي روند، پرداخته است. حاصل يافته ها نشان مي دهد كه مسيحيت هم محتوا و هم ساختار «الوهيت(تثليث)» و «تجسّد» را در مقوله هاي يوناني تفسير كرد. مسيحيت داراي محتواي «فديه» و «گناه نخستين» بود، اما فرم و ساختار آنها را از فرهنگ يوناني ـ رومي تأثير پذيرفت.