در موضوع قرائت سوره در نمازهای واجب، در فقه امامیه، تأکید شده که یک سورهی کامل قرائت شود، نه کمتر و نه بیشتر؛ اما در مورد نهی از قِرانِ سُور، در برخی روایات،
... جمع بین دو زوج سوره ضحی – انشراح و فیل – قریش استثناء شده است. این مسأله زمینهی شکلگیریِ احکام دیگری را به تدریج فراهم آورد. ابتدا موضوع «وحدت این زوج سورهها» و سپس «عدم نیاز به قرائت بسمله بین آنها» توسط برخی فقهای امامیه مطرح شد و در مقاطعی از تاریخ فقه امامیه به شهرت نیز رسید. از آنجایی که انگارهی «وحدتِ زوج سورهها» با لوازم و آثار خود در فقه امامیه، بر اساس برخی روایاتی شکل گرفته که به صورت تصریحی یا تلویحی این موضوع را افاده میکنند، با توجه به سیر تحول منبع شناختیِ این روایات و تحلیل ارزش سندی و دلالت متنی آنها بر اساس رویکرد متقدمین و متأخرینِ علمای امامیه، در مورد میزان اعتبار این روایات برای حکم به وحدت به این نتیجه رسیدیم: روایاتی که صراحت در وحدتِ سُور دارد ضعفهای سندی دارند و حتی احتمال صدورِ تقیهای در مورد آنها وجود دارد و روایات جمع نیز هرچند از نظر سندی معتبر است اما علاوه بر تعارض بین آنها، از نظر دلالی، وحدتِ سور را اثبات نمیکنند.
بیشتر