جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

آموزه هاي تجسد و تثلیث مهمترین شاخصههاي دین مسیحیت و محور تعالیم مسیحیتاند و تغییر هر یک ازاین دو آموزه کل الهیات مسیحی را تحت تأثیر قرار میدهد. یکی از پرسشهایی که مطرح است این استکه آیا دو آموزهي تجسد و تثلیث در عهد جدید مطرح شده و جزء تعالیم عیسی (ع) هستند یا از راه دیگريوارد دین مسیحیت شدهاند و پرسشهاي دیگر عبارتند از اینکه آیا قرائت واحدي از تثلیث وجود دارد یامتألهان مسیحی قرائتهاي متعدد عرضه کردهاند؟ دیدگاه قرآن دربارهي این دو آموزه چیست؟ آیا قرآناین آموزهها را انکار و رد کرده یا آنچنان که پارهاي از مستشرقان ادعا کردهاند، تثلیث مورد انکار قرآن باتثلیث رایج مسیحی تطابق ندارد و اعتقاد به الوهیت مریم (س) سابقهاي در میان مسیحیان نداشته است؟مدارك و شواهد متعدد نشان میدهد که اولاً آموزههاي تجسد و تثلیث در عهد جدید مطرح نشده و جزءتعالیم حضرت عیسی (ع) نیستند و تحت تأثیر مکاتب دیگر وارد دین مسیحیت شدهاند. از جمله این مکاتبنظامهاي فلسفی یونان و اندیشهها و ادیان شركآلودي بودند که در امپراطوري روم و منطقهي اورشلیم وجودداشتند.ثانیاً قرائت واحدي از تثلیث وجود ندارد و متألهان مسیحی قرائتهاي متعددي عرضه کردهاند که از جملهاین قرائتها، قرائت شورایی، مونارشیستها، آریوسیان، مقدونیان و کاپادوکیانها است.ثالثاً قرآن کریم در آیات متعدد به رد آموزهي تجسد و تثلیث پرداخته و نیز بر اساس شواهد و مداركمختلف برخلاف دعوي مزبور، پارهاي از مسیحیان معتقد به الوهیت حضرت مریم (س) بودهاند.

در این پژوهش مفهوم گناه در شریعت و عرفان اسلامی مورد مقایسه و بررسی قرار گرفته است. و در پنج قسمت طراحی شده است که فصل اول شامل کلیات است. در بخش مبانی نظری به مواردی از قبیل شریعت، عرفان و نسبت بین شریعت و عرفان و همچنین در موردمفهوم گناه در بین ادیان الهی پرداخته شده است. فصل سومدر مورد مفهوم گناه در شریعت اسلامی بحث می کند که با استناد به آیات و روایات مختلف به اقسام گناه، زمینه های گناه،پیامدهای گناهو مواردی از این قبیل پرداخته شده است.و فصل چهارم به بررسی مفهوم گناه در عرفان اسلامی می پردازد که در این فصل از انواع گناهانی که عارفان برای خود گناه می دانند صحبت می کند و همچنین در مورد عوامل گناه و چگونگی رفع این این گناهان و ... بحث می کند. فصل پنجم نقاط مشترک و در عین حال تفاوت هایی که بین شریعت و عرفان در مورد مفهوم گناه وجود دارد می پردازد و در آخر به نتیجه گیری پرداخته شده است.

موضوع دعا و نیایش، از ارکان اعتقاد بشر در طول زمان های مختلف بوده است. نگاه آدمی به هستی از کهن ترین ادوار به همراه چاشنی دعا و نیایش به درگاه حضرت حق بوده است ؛ از آن جهت جریان نیایش در طول تاریخ از زندگی و افکار بشر قطع نمی شد، که انسان خود را مخلوق و دوستدار حق می دید و گمان او از حق، تصوری از یک خدای انعطاف پذیر بوده که با قربانی کردن و خواندن اوراد و انجام مراسم آئینی اراده اش را با اراده ی انسان تطبیق می دهد، و در آستانه ی چنین خدایی، می توان به نیایش پرداخت.این فطرت پاک انسانی با شکل و رنگ و بوی الهی، در مذاهب آسمانی نیز در نظر گرفته شده است و تمامی ادیان الهی، راهی فراخ را برای نیایش و راز و نیاز انسان با خدا باز گذاشته اند. اسلام آخرین و مترقی ترین دین آسمانی، براساس دو محور خدا و انسان به دعا و نیایش ارج بسیار نهاده است. لذا چنین نگرشی به انسان و خدا در ادبیات ایران پس از اسلام قلمروی وسیع دارد. یکی از آثار ارزشمند ادب فارسی، کتاب گران سنگ شاهنامه، اثر حکیم بزرگوار فردوسی ،‌ طوسی است. شاهنامه در بردارنده بسیاری از اندیشه هایی است که در طول زمان در این سرزمین اهورایی راه یافته است و فردوسی در نظم این اندیشه ها و باورها گنجینه های عظیم ،از عقل و خردگرایی با خود دارد.دکتر ذبیح الله صفا در کتاب «حماسه سرایی در ایران» می گوید: «لازمه یک منظومه حماسی تنها جنگ و خونریزی نیست،‌بلکه منظومه حماسی کامل آن است که در عین توصیف پهلوانی ها و مردانگی های قوم، نماینده عقاید و آراء و تمدن او نیز باشد.این خاصیت در تمام منظومه های حماسی جهان موجود است.» (صفا،‌1383: ص 30)حکیم فردوسی، با خلق حماسه ی عظیم خود، برخورد و مواجهه دو فرهنگ ایران و اسلام را به بهترین روش ممکن عینیت بخشید. با تامل در شاهنامه و فهم پیش زمینه ی فکری ایرانیان و نوع اندیشه و آداب و رسومشان متوجه می شویم که ایرانیان همچون زمینی مستعد و حاصلخیز آمادگی دریافت دانه و بذر آیین الهی جدید را داشته و خود به استقبال این دین توحیدی رفته اند.«اینکه فردوسی شیعه مذهب بوده و با اعتقاد عمیق و استوار به مبانی مذهب شیعه در تنگ ترین و دشوارترین موقعیت ها نیز در اظهار عقاید مذهبی خویش درنگ روا نمی داشته، امروز ، یک اصل مسلم تاریخی است و نیاز بهاثبات ندارد. در زمانه ای که محمود غزنوی با اتکاء به اقتدار عباسیان انگشت در جهان کرده بود و رافضی می جست و قرمطی بردار می کرد، ابر مرد طوس، در جای جای شاهنامه، هر کجا مقتضی دانسته، بی بیم و هراس، کلام خویش را از عشق و ایمان به خاندان پیامبر (ص) و علی بن ابی طالب (ع)‌ مزین کرده است.»(قریب، 1369،45)این رساله درصدد است موضوع دعا و نیایش را در بزرگترین متن حماسی تجزیه و تحلیل کند. در مواضع دعا و نیایش ، انسان طالب کمال شاهنامه ی فردوسی به دنبال ارتباط و رسیدن بی واسطه با خالق است.اسلام (سرسپردگی) و ایمان راستین، نتیجه ی ارتباط بلاشرط و مستقیم با خداست. نیایش و سخن گفتن با خدا یکی از تعالیم مهم هر دینی است تا بدین طریق هم خود را شناسد و هم خدا را.وقتی تکیه گاه دیگری جز خداوند در هستی نباشد، آدمی بالضروره باید رویش را تماماً به طرف او برگرداند. (بشردوست، 1381: 42)در شاهنامه ی فردوسی با آنکه موضوع و محتوای آن شرح اسطوره ها و تاریخ اساطیری ایران و نبردهای پهلوانان و دشمنان است، دعا و نیایش و راز و نیاز با خداوند جایگاه ویژه ای دارد. آغاز سخن، رزم ها، نامه ها ،جشن و شادی ، ترکسلطنت و در تمام لحظات زندگی شخصیت های شاهنامه، اعم از شاه و پهلوان و حتی شخصیت های غیر ایرانی ،سخن از خدا وسخن با خدا یک ارزش محسوب می شود.هر چند در شاهنامه، مبحث نیایش و راز و نیاز انسان با خدا محوریت ندارد و محتوای اصلی به حساب نمی آید، اما این دلیل بی اعتنایی اثر حماسی ما نسبت به خدا نیست.از سوی دیگر، انسان متعالی، آنچه را که از خداوند برای خود طلب می نماید، برای دیگری نیز درخواست می کند. از این روست که در شاهنامه ی فردوسی ، دعا در حق دیگران، جایگاه خاصی را به خود اختصاص داده است.در نامه ی باستان، اقشار مختلف جامعه، از فرادستان گرفته تا فرودستان، در شرایط گوناگون با اهداف متفاوت از جمله هدایت و راهنمایی، قدردانی و تشکر، تقویت روحیه ی طرف مقابل و .... در حق دیگران دعا نموده و از خداوند برای یکدیگر طلب خیر می نمایند.همانگونه که برخی از افراد، به خاطر نفعی که به دیگران می رسانند مورد لطف و دعای خیر آنان قرار می گیرند، کسانی که سبب آسیب و زیان رساندن به سایرین می گردند و شری را متوجه دیگران می کنند، نفرین و دعای شر آنان را به سوی خود می خوانند.آنچه در این پژوهش به آن پرداخته می شود، نوع و شیوه دعا در شاهنامه و آداب راز و نیاز با خداوند و روش درخواست نیازمند از درگاه بی نیاز است و اینکه آیا فردوسی، در سرودن دعاهای موجود در شاهنامه از ادعیه ای که توسط بزرگان دین نقل شده، بهره جسته است و چه وجه تشابهی بین آنها مشاهده می گردد؟مطالب و محتوای این پژوهش در هفت فصل گزینش و چینش شده است:فصل اول: به کلیات پژوهش اختصاص دارد و به مباحث مقدماتی دعا در شاهنامه پرداخته شده است.فصل دوم: مقدمه ای بر شناخت دعا، که بر نگرش و دانسته های خوانندگان پاکدل، پیرامون تاریخچه دعا و معنی شناسی دعا در لغت، اصطلاح ، قرآن ، حدیث و اهمیت و حقیقت دعا می افزاید.فصل سوم:این فصل در مورد روش تحقیق در پژوهش پیش رو و چگونگی تجزیه و تحلیل داده ها در آن می باشد.فصل چهارم: آداب دعا و نیایش در شاهنامه: دراین فصل به بررسی آداب دعا، احوال دعا، زمان و مکان دعا، گونه های برگزاری دعا و مقایسه ی آن با شرایط دعا و نیایش در اسلام پرداخته است.فصل پنجم: بررسی و تحلیل ماهیت و مواضع دعا و نیایش در شاهنامه، بررسی شیوه ی راز ونیاز در این اثر بزرگ حماسی، و تحقیق در نحوه ی طلب خیر یا شر، برای خود یا دیگران، در این فصل دریچه ای تازه بر خوانندگان ارجمند می گشاید.فصل ششم: آبشخورها و منابع حکیم سخن در زمینه ی دعا و نیایش در نامه ی باستان و نوع نیازها وساختار دعاهای شاهنامه ،در این فصل مورد بررسی و تحقیق قرار گرفته است.فصل هفتم: به نتایج و پیشنهادات می پردازد و مخاطب آن دانشجویان و محققان بعدی می باشد تا با پرداختن به پژوهش هایی در این زمینه به کنترل و سمت دهی این موضوع مبادرت ورزند.لازم به ذکر است در این پژوهش، شاهنامه ی فردوسی به کوشش دکتر سید محمد دبیر سیاقی مورد استفاده قرار گرفته است.

انسان و کرامت او، دو مفهوم محوری در قرآن و عهدین و از اصلی‌ترین موضوعات این سهکتاب مقدس بعد از مسئلۀ خداشناسی به شمار می‌روند. مضامین قرآن و محتوای عهدین، جلوه‌هایی از روابط بین این دو قطب اصلی ادیان الهی را به تصویر کشیده‌اند. در این پایان‌نامه سعی بر آن است که با مبنا قرار دادن مسئلۀ کرامت انسان و کریم بودن نفس انسان به مقایسه مفاهیم قرآنی و عهدین در این قلمرو معنایی پرداخته، سپس به اشتراکاتی که میان این سه دین اصلی وجود دارد دست یابیم و جامعه‌ایی الهی را با محوریت اعجاز نبی‌اکرم(صلی الله علیه و آله)؛ یعنی قرآن کریم به تصویر کشیم. این پایان‌نامه شامل چهار فصل اصلی و یک نتیجه‌گیری مختصر در پایان آن می‌باشد و در آن از کتب مقدّس قرآن، کتب عهدین و تفاسیر و کتب مشروح هر سه دین استفاده شده است.در فصل نخست به بیان کلیات و پس از آن، در فصل دوم به بررسی لغوی و معنایی کرامت انسان و ‌‌‌اندکی به انسان‌شناسی و شیوۀ آن در سه کتاب پرداختیم. در فصل سوم، مبانی انواع کرامت‌های انسان را بررسی کرده و در فصل چهارم به بیان موانعی پرداختیم که اگر مورد ‌توجّه قرار نگیرد و عملی نشود، مانع رشد و به کارگیری کرامت انسان، چه در حیطۀ فردی و چه در حیطۀ اجتماعی ‌‌‌‌‌می‌شود. در نهایت در فصل پنجم دو لازمۀ اصلی کرامت انسان را بیان کردیم که اگر کسی بخواهد بهرۀ وافی و کافی از کرامات انسانی ببرد، نیازمند آن است. در نهایت، به‌عنوان سخن پایانی، نتیجه‌گیری بحث به‌ صورت مختصر و موجز آمده است.روش‌های اجرای این پایان نامه، مفهوم‌شناسی با رویکرد تطبیقی و مقایسه‌ای می‌باشد. در این پایان نامه از منابع کتابخانه‌ای و فیش‌های تحقیقاتی و پژوهشی استفاده شده است. از اهداف اصلی این پایان نامه، رسیدن به اشتراک میان ادیان توحیدی، جهت تقویت صلح جهانی و زندگی مسالمت‌آمیز میان پیروان ادیان الهی و سایر ملل می‌باشد. به‌سبب اینکه هر سه دین ابراهیمی‌از مصدری واحد نشأت گرفته و اختلافات، تنها میان حدود و ثغور موضوعات مختلف است و اختلافات مبنایی اگر وجود دارد، به‌سبب تحریف برخی پیروان مریض‌النفس ادیان مسیحیت و یهود صورت گرفته است؛ لذا بین این سه شریعت اشتراکات بسیاری وجود دارد و تنها با کمی‌تدبّر و تعقّل، همه‌گان می‌توانند تحت لوای قرآن، جامعۀ جهانی واحدی شکل دهند.

جایگاهی که قرآن در ادعیه دارد بیانگر جدا ناپذیری قرآن از عترت است، مطابقت سخنان معصوم و دعای ایشان با قرآن و ارتباط تنگاتنگی که میان کلام معصوم و قرآن برقرار است، نشان دهنده‌ی این است که سخنان معصوم و ادعیه‌ی ایشان همان منبع و منشأ وحیانی را دارد؛ استفاده‌ی بجا و مناسب از آیات و شیوه‌ی به کارگیری آن هنگام مناجات و دعا آن هم با فصاحت و بلاغت کامل کلام، مخاطب را جز به آیات قرآنی و هدایت الهی رهنمون نمی‌سازد. در پژوهش پیش رو نگارنده به بررسی مطابقت و همگامی کلام معصوم با قرآن پرداخته است که با بررسی کلی ادعیه، مفاهیم قرآنی و ارتباط عمیق میان دعا با قرآن را در می‌یابیم. در این راستا محوریت تحقیق را دعای یستشیر قرار داده، و اشارات و معارف قرآنی و ارتباط آن با قرآن را متذکر شده‌ایم.آموزش دین با توجه به تبیین و تفسیر آیات قرآن و گاهی تأویل برخی آیات متشابه، ازویژگی‌های ادعیه‌ی معصومین? است؛ که طبق این آیه ?وَ أَنْزَلْنا إِلَیْکَ الذِّکْرَ لِتُبَیِّنَ لِلنَّاسِ ما نُزِّلَ إِلَیْهِمْ وَ لَعَلَّهُمْ یَتَفَکَّرُونَ?نحل/44. «و این قرآن را به سوى تو فرود آوردیم، تا براى مردم آنچه را به سوى ایشان نازل شده است توضیح دهى، و امید است که آنان بیندیشند.» در واقع همان نقشی را که قرآن از اومی‌خواهد، ایفا می‌کند که قسمی از آن در ادعیه مشاهده می‌شود.استشهاد و استناد معصوم به آیات قرآن در دعا و حدیث، (مبنای سخن معصوم) بر اساس کلام الهی است. ارتباط عبارات دعا و چیدمان صحیح و مناسب آنها درکنار هم، که این شباهت و نزدیکی دعا به قرآن، پیوند عمیق کلام معصوم به کلام الله را می‌رساند.ادعیه‌ی معصومین?، آموزه‌های دین، از جمله اخلاق و احکام را بر اساس آیات قرآن بیان می‌کنند.با آمدن آیات قرآن در ادعیه، معصوم بیان می‌کند که در هنگام دعا هم ذکر ما قرآن است و آن را فراموش نمی کنیم یا لحظه‌ای از آن دور نمی شویم و کلام خدا، کلام حق است و سخن ما از او اقتباس شده است و منشأ الهی دارد، بنابراین هیچ‌گاه قرآن از ما جدا نیست.

دین مهم ترین و اصلی ترین ابزار رسیدن جامعه انسانی به سعادت و کمال الهی است و این امر زمانی تحقّق می یابد که تمامی حاکمان دنیا از مبانی دین برای اجرای سیاست های خویش استفاده کنند . اسلام نیز به عنوان مهم ترین ادیان الهی برای سعادت انسان و به ویژه رسیدن به صلح دستورهای فراوانی دارد که بخش اعظمی از آن ها به صورت فرموده خداوند در قرآن کریم آمده است .علاوه بر دستورهای دینی ، فطرت و نهاد هر انسان نیز متغیّر دیگری برای گسترش صلح و عدالت در جهان است .امّا امروز دین اسلام آماج تهمت های زیادی است مبنی بر این که اسلام ، دین خشونت است . عدّه ای از دشمنان اسلام واربابان کلیسا ، اشکال بر قانون جهاد مطرح نموده ، می گویند : این قانون بر خلاف روش سایر پیامبران ونهضت های دینی ایشان است ، زیرا ادیان سابق تنها مرهون راهنمایی ها و دعوت های خستگی ناپذیر پیامبران بوده وایشان هیچ گاه برای پیشرفت کارشان متوسّل به زور و تحمیل بر دیگراننمی شدند چه رسد به جنگ های خونین وکشتارهای وحشتناک و امثال آن ، و به همین دلیل اسلام را دین شمشیر و خون و دین زور و اجبار و خشونتمی نامند .این رساله با موضوع جنگ و صلح از دیدگاه قرآن و حدیث ، سعی در از بین بردن این تهمت ها دارد ،چرا که اولاً اصل واساس از نظر اسلام صلح است وجهاد نیز ماهیّت دفاعی دارد و اسلام ذلّت و زیر بار ذلّت رفتن را نمی پذیرد.در این رساله پس از بیان کلّیات در بخش اوّل ، به واژه شناسی جنگ و صلح و مترادفات آن ها در بخش دوّممی پردازد و در بخش سوّم این مطلب را بیان می کند که اسلام دین صلح است ، و با بررسی صلح در قرآن و حدیث به این مطلب می رسد کهاسلام از آغاز حکومت خود همواره بر این امر مهم تأکید داشته و اصولی را برای صلح بیان کرده و خواهان گسترش صلح جهانی بوده است .در قرآن نیز به مسئله صلح اهمّیّت زیادی داده شده است . خداوند در یک آیه تصریح می کند : " الصلح خیر : صلح خیر است " و همین یک آیه کافی است تا ارجحیّت صلح و اصالت صلح ، در مسائل خانوادگی ، فردی ، روابط شهری ، روابط اجتماعی ، روابط بین المللی و بین ادیان را به وضوح استنباط کرد . طبق قوانین الهی اسلام ، آشتی ، مهرورزی و دوستی از هر چیزی در هر موقعیّتی برتر است .در بخش چهارم با بررسی جنگ در اسلام به این نتیجه می رسد که جنگ در اسلام ماهیّت دفاعی دارد ، واین که قرآن اساساً جهاد را تشریع کرده است نه به عنوان تهاجم وتسلّّط است بلکه به عنوان مبارزه با تهاجم و دفاع مشروع می باشد . و در رابطه با دفاعی بودن جنگ ابتدایی به این مطلب می رسد که معنا و مفاد دفاعی بودن ماهیّت جهاد ابتدایی این است که روح دفاع در پیکر جنگ و جهاد ابتدایی جاری است . به سخن دیگر ، در هر موردی که جهاد ابتدایی توصیه و واجب شده است ، بدون تردید حق مورد تجاوزقرارگرفته ، و چنین جهادی در حقیقت برای دفاع از آن حق است .

سلامتی، یکی از موضوعاتی است که همواره در طول تاریخ بشر مطرح بوده است و به نوعی با تاریخ آفرینش انسان گره خورده است. صاحب نظران و روان شناسان به این امر معتقدند که ارتباط معنوی(به صورت دعا و نیایش) با خدا، بسیاری از مشکلات و گرفتاری‌های جسمی و روحی انسان‌ها را رفع می کند.اسلام نیز سلامتی را به عنوان یکی از نیازی اساسی برای بقای نسل، حفظ حیات طیبه و رسیدن به سعادت دنیوی و اخروی انسان ها مطرح کرده است و آن را به اشکال مختلف در آیات و روایات ذکر نموده است. به عنوان نمونه، عبادت و پرستش را راهی برای رسیدن به سلامت و آرامش در دو دنیا معرفی کرده است. از این رو نماز؛ که زیباترین الگوی نیایش است را می توان سودمندترین ابزار برای رسیدن به آرامش، سلامت روح و جسم در نظر گرفت.ضرورت پرداختن به چنین موضوعی از آن جهت مورد اهمیت است که با آگاهی از نفاق دشمنان و سیل عظیم تهاجم فرهنگی به ایمان و مذهب مسلمانان، هر آنچه ما را در پایداری و استقامت در مقابل تهاجم فرهنگی یاری می رساند؛ از قبیل: شناخت ابعاد دیگر دستورات اسلامی، آگاهی از حکمت های نهفته الهی، شناخت بیشتر و بهتر دین حق و ...با جان دل بپذیریم و در عمل به آن کوتاهی نکنیم.بنابراین با شناخت و آگاهی از حکمت‌های نهفته در فرامین الهی و میزان و چگونگی تأثیرگذاری آنها بر سلامتی انسان ها به خصوص آگاهی از جنبه‌های علمی نماز و دستیابی به راهکارهای عملی و کارآمد، پایبندی انسان به نماز که یکی از ارکان دین است بیشتر می شود و در نهایت حیات طیبه انسانی، ارزشمند و محفوظ می ماند. لذا در این نوشتار سعی بر آن شده تا به صورت کتابخانه‌ای و مقایسه و ارزیابی دیدگاه‌ها و مطالب گردآوری شده نسبت به تأثیر نماز بر سلامتی انسان ها، از منظر قرآن، سنّت و طب، بیان شواهد و مصداق‌های عینی و ... پرداخته شود که این امر در این پایان نامه در سه فصل کلیات و اصطلاحات، تأثیر عقاید و باورهای آسمانی بر سلامت و تأثیر نماز بر سلامت جسم و روح به طور مفصل بیان شده است. در پایان، در فصل چهارم چنین نتیجه گیری شده است که ارتباط معنوی با خدا به صورت نماز، موجب پیشگیری از بروز بسیاری از بیماری های روانی و جسمی است و هر یک از مقدمات، مستحبات و حرکات نماز به تنهایی نقش مهمی در حفظ سلامتی انسان ها دارند. این تأثیرات از منظر آیات و روایات به تعدد اشار شده و از نگاه طب نیز قابل ارزیابی و بررسی است که امید است خوانندگان گرامی با مطالعه این دست نوشته به خوبی به آن دست یابند.

یکی از بزرگ‌ترین دغدغه‌های بشری، رسیدن به کمال و قرب الهی است و برای نیل به این هدف پیامبرانی از سوی خدا برگزیده شدند تا چراغ راه بشریت به سوی کمال باشند. برگزیدگان الهی که مُبلِّغ دین و چراغ راه انسانیت به سوی کمال هستند از سوی برخی افراد مُغرِض در ادیان پیشین مورد بی‌مهری و تاخت و تاز قرار گرفته ‌اند و دامنشان را به انواع و اقسام گناه آلوده ‌اند، شاهد مثال آن، تهمت‌هایی است که در عهدین به آن‌ها زده شده است. امروزه شاهدیم که با استفاده از آموزه ‌هایی که در کتاب مقدس آمده، جامعه‌ی بشری دچار بحران، تنش، جنگ و نزاع شده است. قرآن کریم به عنوان آخرین کتاب الهی، دامن همه‌‌ی انبیاء را از هر زشتی و گناه، بری دانسته و خط بطلانی بر چنین توهماتی زده است. از این‌رو در این پژوهش بر آن شدیم برای بشریت و همه‌ی انسان‌های آزاده تبیین نماییم که دامن انبیاء از تهمت هایی چون کفر، زنا و قتل و... بری هستند و راهبران بشریت به سوی کمالِ حقیقی، انسان‌های معصوم و کامل و مورد ستایش حضرت باری تعالی هستند.