جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

مفسران برساخت‌گرای اخلاق کانت مدعی‌اند که تمام ارزش‌ها و هنجارهای اخلاقی وابسته به کنشگران است و اراده‌ی نیک ارزش‌های اخلاقی را وضع می‌کند. مفسران واقع‌گرای اخلاق کانت مدعی‌اند که اراده و خودآیینی آن در ناسازگاری با واقع‌گرایی اخلاقی نیست، زیرا حداقل برخی ارزش‌ها وجودی مستقل از کنشگران دارند. در این تلقی، معمولاً تحلیل دقیقی از اراده‌ی نیک داده نمی‌شود و نقشی حاشیه‌ای پیدا می‌کند. بر خلاف این دو تفسیر، در این مقاله با روشی تفسیری، با تبیین معنای بنیادین اراده‌ی نیک، از سازگاری اراده‌ی نیک کانت با واقع‌گرایی اخلاقی بحث می‌کنیم، به نحوی که نقش کلیدی اراده‌ی نیک حفظ شود. بنیان اراده‌ی نیک خودآیینی است. از یک سو، خودآیینی شرط صوری واقعیت‌های اخلاقی است و از سوی دیگر، غایت فی‌نفسه بنیان مادی اراده‌ی نیک است. بنابراین، می‌توان اراده‌ی نیک را مطابق با واقع‌گرایی دانست، زیرا اراده‌ی نیک کارکردی صوری دارد و بنیان مادی آن نیز، ارزشی ذاتی و واقعی است.

ترجمه ماشینی : این کتاب بسیار خواندنی و جذاب - اولین کتاب از مجموعه سه جلدی درک ذهن انسان - بر سه شخصیت اصلی تمرکز دارد که تصویر ما را از انسان تغییر داده اند. کافمن مفاهیم سنتی گوته، کانت و هگل را به شدت بازبینی می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه ایده‌های آنها درباره ذهن توسط ذهنیت‌های متمایز خودشان شکل گرفته است.

ترجمه ماشینی: این مجموعه مقالات جدید، که اولین در نوع خود به زبان انگلیسی است، راه‌هایی را در نظر می‌گیرد که در آن فلسفه امانوئل کانت با دیدگاه‌های متفکران کمتر شناخته شده آلمانی قرن هجدهم درگیر می‌شود. هر فصل نور جدیدی را بر جنبه‌هایی از رابطه پیچیده کانت با این شخصیت‌ها، به ویژه با توجه به جنبه‌های کلیدی منطق، متافیزیک، معرفت‌شناسی، نظریه علم و اخلاق او می‌افکند. تصویری که از کانت پدیدار می شود مربوط به یک متفکر بزرگ است که کاملاً با معاصران خود درگیر است - از ایده ها و رویکردهای آنها استفاده می کند، استدلال های آنها را برای انتقاد و پاسخ به نگرانی های آنها هدف قرار می دهد و به دنبال حفظ میراث اندیشه خود در بین آنهاست. این جلد راه را برای تحقیقات بیشتر در مورد کانت و روش‌های تحقیق فلسفی او باز می‌کند و در عین حال خوانندگان را با مشارکت‌های متمایز و تأثیرگذار فلسفی چندین شخصیتی که قبلاً نادیده گرفته شده‌اند، آشنا می‌کند.

ترجمه ماشینی : این متن به بررسی مرز بین فلسفه و منطق صوری در کانت و هگل می پردازد. مقوله خاصی از «کمیت» را به عنوان نقطه ای برای بررسی دغدغه های معماری بزرگتر کانت و هگل در نظر می گیرد. تحلیل رابطه ی کانت بین کمیت در منطق صوری و در منطق استعلایی او دو رویکرد مکمل اما متمایز را آشکار می کند که مرز بین فلسفه و منطق صوری را حفظ می کند. در مقابل، در علم منطق هگل، هم رویکردی بدیع به برخورد سنتی کمیت در منطق و هم بازسازی رابطه منطق با همه تعینات فکری دیگر را می‌یابیم. منطق و حدود فلسفه در کانت و هگل با بررسی رابطه منطق و فلسفه صوری در کانت و هگل بر اساس تحلیل دقیق کمیت منبعی برای تفسیری آگاهانه تاریخی از انقلاب‌های منطقی فراهم می‌کند. عصر دیجیتال ما

جایگاه خدا و براهین اثبات واجب، یکی از مهم‌ترین مباحثی است که کانت می‌بایست بر اساس مبانی معرفتی-اش، موضع خود را نسبت به آن معیّن کند. کانت، شناخت را تنها در قلمرو امور مادی معنادار می‌داند، به همین دلیل در نظرگاه وی بحث از اموری چون نفس یا خدا که زمان‌مند و مکان‌مند نیستند، اساساً اشتباه است. او برای نشان دادن این اشتباه، در بخش دیالکتیک استعلایی کتاب نقد عقل محض، ایدۀ «خدا» را ایدۀ استعلایی عقل محض می‌نامد و به زعم خود اثبات کرده است که عقل را نه از راه تجربی و نه از طریق استعلایی، توفیقی برای رسیدن به این ایده نیست. این دیدگاه، پیامد چگونگی رویکرد کانت در شناخت‌شناسی و هستی‌شناسی است. کانت در رویکرد شناخت‌شناسی، به تفصیل به امکان و صدق قضایای ترکیبی پیشین می‌پردازد و بر این باور است که امکان دانش‌های پیشین در متافیزیک و فیزیک، به امکان قضایای ترکیبی پیشین بستگی دارند. در مقابل این دیدگاه، دیدگاه فلسفۀ صدرایی است که نه تنها قائل به تعطیلی عقل نظری در ما بعد الطبیعه نیست، بلکه بر این باور است که بسیاری از موضوعات فلسفی، از جمله مسئلۀ اثبات وجود خدا، از طریق به ‌کارگیری صحیح عقل نظری قابل حل است. به نظر میرسد فلسفۀ صدرایی هم در بُعد شناخت‌شناسی و هم در بُعد هستی‌شناسی، توانایی رفع تعارض‌ها و مغالطات را از ایدئال عقل محض دارا است. از این رو در این نوشتار، کوشیده‌ایم دیدگاه کانت را بر اساس فلسفۀ صدرایی نقد کرده و اشکالات وی را پاسخ گوییم.