جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

چکیده ماشینی : نوشته‌های مکاریان از مهم‌ترین و تأثیرگذارترین آثار سنت زاهدانه و عرفانی اولیه مسیحیت است. این کتاب مقدمه‌ای بر کار ماکاریوس-سیمئون (که معمولاً به عنوان شبه ماکاریوس از آن یاد می‌شود) ارائه می‌کند و خطوط آموزه‌های او و زمینه‌های تاریخی آثارش را بیان می‌کند. این کتاب در ادامه به بررسی و ارزیابی مجدد مسئله پیچیده رابطه او با گرایش مسالیان و بررسی ماهیت میراث الهیات و معنوی او در سنت مسیحی بعدی می پردازد.

چکیده ماشینی : از زمان تولد سینما در پایان قرن نوزدهم، دین و فیلم در هم تنیده شده اند. داستان عیسی و دیگر روایت‌های مذهبی موضوع برخی از اولین تولیدات سینمایی بوده و این رابطه تا به امروز ادامه داشته است. ازدیاد اخیر متون، کنفرانس ها و دوره های آموزشی شاهدی بر علاقه رو به رشد دانشگاهی به رابطه دین و فیلم است. در این مطالعه، جاناتان برانت این امکان را بررسی می‌کند که حتی فیلم‌های فاقد موضوع مذهبی ممکن است تأثیر مذهبی بر بینندگان خود بگذارند، یعنی امکان مکاشفه از طریق فیلم. کتاب با خواندن الهیات وحی از طریق فرهنگ پل تیلیش آغاز می شود و با یک پروژه تحقیقاتی کیفی ادامه می یابد که این گزارش نظری را در تجارب گروهی از تماشاگران فیلم قرار می دهد. تحقیقات تجربی در آمریکای لاتین انجام می‌شود، جایی که معمای فکری و پرسش‌های پژوهشی مرکزی که این پایان‌نامه را هدایت می‌کنند، پدید آمدند و توسعه یافتند. برانت تحقیقات نظری و تجربی را ترکیب می‌کند تا بینش‌های تازه‌ای در مورد نحوه عملکرد و تأثیرگذاری فیلم بر بینندگان ارائه دهد و همچنین دیدگاهی غیرعادی در مورد نقاط قوت و ضعف الهیات وحی تیلیش ارائه می‌کند که به نظر می‌رسد بر نجات و شفا تمرکز دارد. قدرت مکاشفه به جای محتوای ارتباطی آن. پایه‌گذاری نظریه توسط داده‌های تجربی منجر به درک بیشتر حساسیت الهیات تیلیچ نسبت به منحصر به فرد بودن هر رویارویی بین فیلم و بیننده می‌شود و همچنین داده‌ها برداشت جدیدی از پتانسیل وحیانی فیلم را نشان می‌دهد که به جامعه به جای فرد و به تمرین زندگی پایدار به جای تجربه لحظه ای. برانت دلیل می‌کند که گزارش تیلیش دقیقاً به دلیل توجه پدیدارشناسانه آن به تجربه واقعی زندگی، به ویژه تجربه خود تیلیش، از قدرت هنر، حساس و قانع‌کننده است. با این حال، برانت همچنین پیشنهاد می‌کند که شناسایی پیوند قوی‌تر از آنچه تیلیش اجازه می‌دهد بین موضوع اثر هنری، محتوای وحی و تأثیر وحی مفید باشد.

ترجمه ماشینی: جهانی که به طور گسترده‌تری به هم مرتبط است، خواستار خدمت به منافع انسانی گسترده‌تر و قانع‌کننده‌تر از آن‌هایی است که الهام‌بخش رفاه تکنولوژیکی ما هستند. رابط بین فرهنگ ها - در حال حاضر به ویژه بین غرب و اسلام - چالش هایی را برای درک متقابل ایجاد می کند و خواستار احیای منابع فراموش شده انسان های ما در مبارزه رقابت و رقابت در عرصه های حیاتی هستی است. در پیشرفت تکاملی موجودات زنده، نگرانی‌ها، عواطف، ویژگی‌های کاملاً حیاتی تعالی می‌یابد و به حوزه‌ی معنوی ارتقا می‌یابد که در آن انسان‌ها با یکدیگر مواجه می‌شوند و با یکدیگر شریک می‌شوند. مطالعاتی که در اینجا ارائه می‌شوند، تعالی، سخاوت، بخشش، زیبایی را به ارمغان می‌آورند و جستجوی رمزها و نمادهایی را که منجر به اشتراک عمیق‌ترین جریان مشترک واقعیت برادرانه می‌شوند، تعالی می‌بخشند.

ترجمه ماشینی: پنسیلوانیا: بنیاد سوئدبورگ.2009.- 638 ص. این جلد، آثار متفرقه الهیاتی، شامل هشت اثر کوتاه‌تر منتشر شده سوئدنبورگ، اولین بار در سال 1913 منتشر شد. جان وایتهد آن را از لاتین اصلی ترجمه کرد. در چاپ اول هیچ توضیحی برای ترتیب ظاهر شدن متون داده نشد. با این حال، چون این نظم برای بسیاری از خوانندگان آشنا شده است، در این نسخه بازطراحی شده حفظ شده است. امانوئل سوئدنبورگ (متولد امانوئل سوئدبرگ در ۲۹ ژانویه ۱۶۸۸ – درگذشته ۲۹ مارس ۱۷۷۲) دانشمند، فیلسوف، الهی‌دان، مکاشفه و عارف سوئدی بود. او بیشتر برای کتابش در مورد زندگی پس از مرگ، بهشت ​​و جهنم (1758) شناخته شده است. سوئدنبورگ به عنوان مخترع و دانشمند حرفه ای پربار داشت. در سال 1741، در سن 53 سالگی، او وارد مرحله ای معنوی شد که در آن شروع به تجربه رویاها و رویاها کرد، که در آخر هفته عید پاک در 6 آوریل 1744 آغاز شد. این امر در "بیداری معنوی" به اوج رسید، که در آن او مکاشفه دریافت کرد که منصوب شده است. توسط خداوند برای نوشتن دکترین آسمانی برای اصلاح مسیحیت. بر اساس دکترین آسمانی، خداوند چشمان روحانی سوئدنبورگ را باز کرده بود، به طوری که از آن به بعد او می توانست آزادانه بهشت ​​و جهنم را ببیند و با فرشتگان، شیاطین و ارواح دیگر صحبت کند. و آخرین داوری قبلاً در سال 1757 اتفاق افتاده بود. سوئدنبورگ در 28 سال باقیمانده از زندگی خود هجده اثر الهیاتی منتشر کرد و چندین اثر دیگر منتشر نشد. او در کتاب دین مسیحی واقعی، اثری که خودش منتشر کرد، خود را «خادم خداوند عیسی مسیح» نامید. برخی از پیروان دکترین آسمانی بر این باورند که از میان آثار الهیات او، تنها آثاری که سوئدنبورگ خودش منتشر کرده است کاملاً از الهام الهی برخوردار است.

ترجمه ماشینی: در این مقاله به ارتباط بررسی عرفان برای متکلمان تحلیلی مسیحی و فیلسوفان دین می پردازم. من با بررسی اجمالی برخی از دلایلی که ممکن است دانشگاهیان مسیحی تمایلی به ورود به این حوزه نداشته باشند، شروع می‌کنم و نشان می‌دهم که تا حدودی شگفت‌انگیز است که مطالعه عرفان چیزی است اما به ندرت در محافل تحلیلی مسیحی به آن پرداخته می‌شود. با این پیشینه، به دو بخش اولیه مقاله می روم. بخش اول به مرزبندی عرفان می پردازد: برای اهداف این مقاله به تنهایی، تجربه ای عرفانی محسوب می شود اگر و تنها در صورتی که به شدت متحد باشد، از آگاهی روزمره فراتر رود، و (به ظاهر) یقین معرفتی را در مورد صحت بینش های به دست آمده منتقل کند. این سه معیار به طور عمیق مورد بحث قرار می گیرند. بخش دوم به چالشی می پردازد که عرفان به این معنا ممکن است برای فیلسوف یا متکلم مسیحی ایجاد کند. من استدلال می‌کنم که پدیده عرفان را می‌توان به طور قابل قبولی در نظر گرفت که متضمن یکی از این دو نتیجه است، که هر دو برای مسیحیان ناخوشایند به نظر می‌رسند. نخست، ممکن است دیدگاه‌های متافیزیکی خاصی را مطرح کند که در ابتدا اصول کلیدی مسیحیت ارتدوکس را زیر سؤال می‌برند. ثانیاً، تجربه عرفانی ممکن است به عنوان «معنای درونی» مسیحیت درک شود که بخش بهتری از اعتقاد مسیحی ارتدکس را به همان اندازه مشکل‌ساز می‌کند (همانطور که در سه عرفان مسیحی مورد بحث من مشهود است). سپس با تأملی در مورد چگونگی ادامه بحث پایان می‌دهم، و یک بار دیگر نشان می‌دهم که الهی‌دانان تحلیلی مسیحی و فیلسوفان دین به ندرت شروع به طرح سؤالات مربوطه کرده‌اند، چه رسد به اینکه به هر روشی متقاعدکننده به آنها پاسخ دهند.

ترجمه ماشینی: کارل تیها، متکلم و فیلسوف چک (1923-2016) از تفکر موریس بلوندل پیروی کرد. او می خواست پایه های فلسفه استعلایی را بسط و تعمیق بخشد. او امکانات یک متافیزیک جدید را درک کرد، که تنها در یک روش تفکر سه گانه - دانش، خواستن، وجود - ایجاد می شود. او در اصل معتقد بود که نظریه اساسی فلسفی، نظریه تبدیل اخلاقی است. تیها رویداد تبدیل اخلاقی را به عنوان یک چرخش عرفانی درک کرد، دگرگونی که در آن ما خود را با درک خود در ارادت به دیگران می یابیم. در این تحول، تلاش برای متافیزیک که مبتنی بر روابط بین فردی است، به هدف خود می رسد. متافیزیک خود را حذف می کند و در الهیات ادغام می شود. الهیات سرانجام به این نتیجه می رسد که حقیقت در اختیار ما نیست بلکه ما را تعقیب می کند. الهیدان و فیلسوف کارل تیها، همانطور که می نویسد، خود را با اراده ای متحد کرده است که نمی دانیم ما را به کجا می رساند و از ما چه خواهد خواست. چیزی از خود باقی نمانده بود. مابعدالطبیعه و عرفان در اندیشه و کار او یکی است.

ترجمه ماشینی: تعداد شگفت انگیزی از مطالعات غربی یا ترجمه های متفکر و عارف صوفی ابن العربی (1240-1115) به نوعی به واعظ آلمانی میستر اکهارت (1227-1327) اشاره می کند. استحکام و اعتقاد به چنین ارجاعاتی متفاوت است - در حالی که برخی صرفاً اکهارت را به طور گذرا ذکر می کنند ، برخی دیگر (مانند RW Austin) از "شباهت های چشمگیر" صحبت می کنند ، در حالی که ریچارد نتتون ، در اثر خود در سال 1989 ، الله متعالی ، تا آنجا پیش می رود که ابن عربی را «مایستر اکهارت سنت اسلامی» می نامد. فصوص الحکم ["حاشیه های حکمت"]، ترجمه.رالف آستین(نیوجرسی: روزنامه پاولیست، 1980) ،ص.16.نسخه عربی مورد استفاده A.E. Affifi است (بیروت: دارالکتوب العربی ، 1946). همه شماره صفحات اصلی به صورت برجسته است. ایان ریچارد نتون ، الله متعالی: مطالعات در ساختار و نشانه شناسی فلسفه ، الهیات و کیهان شناسی اسلامی (روتلج ، 1989) ص.293