جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: این کتاب طبقه‌بندی پل ریکور از کارل مارکس، فردریش نیچه، و زیگموند فروید را به‌عنوان «استادان ظن» بازبینی می‌کند و نقدی قابل تأمل برای محققان علوم دینی انتقادی و همچنین هر کسی که در نظریه انتقادی به‌طور گسترده‌تر کار می‌کند ارائه می‌کند. در حالی که ریکور سوء ظن را شیوه ای برای تفسیر می دانست، اندرو دول استدلال می کند که روش مشترک در «استادان» او به عنوان شیوه ای برای توضیح بهتر درک می شود. دول هرمنوتیک ظن ریکور را با تبیین مشکوکی جایگزین می‌کند، که مدعی وجود پدیده‌های پنهانی است که به نحوی قابل تشخیص بد هستند. دول استدلال می کند که هر یک از استادان نوع مشخصی از توضیح مشکوک را ارائه کردند. بازسازی مارکس، نیچه و فروید از این طریق، کار آنها را با تئوری های توطئه که خود نوعی توضیح مشکوک هستند، وارد گفتگو می کند. دول استدلال می‌کند که تئوری‌های توطئه و سایر انواع توضیح مشکوک، برای وام‌گیری اصطلاحی از پاسکال بویر، «از لحاظ شناختی به دام می‌افتند». اگر آنها درست باشند، بسیار مهم هستند، اما تشخیص درستی یا نادرستی آنها بسیار دشوار است.

ترجمه ماشینی: فناوری بیش از پیش مورد توجه فیلسوفان قرار می گیرد. تأمل فلسفی در مورد فناوری طیف وسیع و گاه گیج کننده ای از رویکردها و شیوه های فکری را به نمایش می گذارد. این جلد توسعه سه مکتب در فلسفه تکنولوژی را آشکار می کند. این جلد بر اساس مقدمه‌ای کامل بر اندیشه‌های کارل مارکس، مارتین هایدگر و جان دیویی در مورد فناوری، شرح عمیقی از روشی ارائه می‌دهد که متفکران مکتب‌های انتقادی، پدیدارشناسی و عمل‌گرا به مسائل و چالش‌های مطرح شده توسط آثار پاسخ می‌دهند. از بنیانگذاران این مدارس فناوری‌ها در تقریباً هر جنبه‌ای از زندگی بشر به طور بالقوه موضوع بررسی فلسفی هستند. برای ارائه یک نمایش متمرکز از استدلال‌ها و بینش‌های کلیدی، ارائه هر مدرسه با مشارکت در بحث‌های فناوری‌های آموزشی به پایان می‌رسد. علاوه بر فیلسوفانی که به دنبال ساختاری ارزشمند و روشن از حوزه‌ای در حال رشد هستند، این حجم برای کسانی که با فلسفه آموزشی و طراحی حساس به ارزش کار می‌کنند مورد توجه است.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه به بررسی کار گای دوبور، نویسنده «جامعه نمایش» و نظریه پرداز برجسته انترناسیونال موقعیت گرا می پردازد و استدلال می کند که چگونه نمایش مقوله ای است که به طور سیستماتیک هم از نقد مارکس از اقتصاد سیاسی و هم از پویایی نظریات هگل ناشی می شود. فلسفه جامعه نمایش شامل شکل خاصی از سلطه است که از طریق خودمختاری اقتصاد کالایی در درون شیوه تولید سرمایه داری توسعه یافته است که در آن فعالیت های انسانی توسط اشکال عینی ظاهر ساختار می یابد. با این حال، تز اصلی این است که دوبور صرفاً در درون فلسفه هگل زبان لازم برای صحبت با مشکلات جامعه سرمایه داری را نیافته است، بلکه منطق نظری هگل به عنوان یک واقعیت موجود عقلانیت، نیروی فعال در جهان، که انسجام ساختاری می بخشد، ظهور می کند. به سازماندهی ظواهر در جامعه. در یک کلام، سطح تفکر مفهومی که در فلسفه نظری هگل یافت می‌شود، استدلال می‌شود که واقعیت جامعه نمایش را تشکیل می‌دهد. در هسته خود، نظریه دوبور در مورد عینک، منطق قیاس پذیری است، هویتی و درونی تفاوت که از لحاظ تاریخی بر اساس اصل مبادله کالا بنا شده است که بدون از بین بردن تمایزات کیفی در رابطه هم ارزی، بازتولید می شود. به همین دلیل، استدلال می‌شود که این منظره ساختار اجتماعی وحدت در جدایی است که بر اساس عناصر «پدیدارشناسی روح» و «علم منطق» هگل الگوبرداری شده است، که به دوگانگی‌ها و ضدیت‌های ظاهری هویت نظری می‌دهد. این ماهیت گمانه زنی نمایش است. این پایان‌نامه دوبور را از گفتمان‌هایی که معمولاً در آن قرار دارد، مانند مطالعات رسانه‌ای و تاریخ هنر آوانگارد دور می‌کند و در عوض آثار او را در دودمان ایده‌آلیسم آلمانی، هگلیسم چپ، مارکسیسم هگل، هگلیسم مارکسیستی و مکتب انتقادی فرانکفورت بررسی می‌کند. تئوری. ردیابی تشخیص دوبور از این اصل و نسب، شایستگی نظریه پردازی سرمایه داری را از نظر شیوه ظاهر شدن با تأکید بر دشواری دیدن جهان «نه آنگونه که واقعاً هست» آشکار می کند.

ترجمه ماشینی : این اثر مفهومی از هستی را ارائه می‌کند که در برخی از آثار نماینده فوئرباخ و مارکس درک می‌شود. شروع با خطوط کلی مسیر زندگی فوکرباخ در رویارویی مستقیم با لگل، گذر از انتقادات اساسی از دین و الهیات و رسیدن به اصول بازیابی فلسفه، نشانه های فوئرباخ، به طور قاطع، انسان شناختی نویسنده نویسنده. از سوی دیگر، با شروع با تحلیل متون مارکس، می توان به نقش واقعی نوشته های فوئرباخ در روند شکل گیری اندیشه مارکس پی برد. بنابراین، ادغام انتقاد از فلسفه نظری، همراه با تقاضا برای حساسیت وجود، به بالاست مثبت نشانه های فوئرباخ اشاره می کند. بنابراین، مارکس با درک هستی به عنوان یک فعالیت معقول و نه تنها به عنوان یک عینیت معقول، بر الیورباخ غلبه می کند.

ترجمه ماشینی : کتابهای درسی تاریخ معمولاً تاریخ ثبت شده را به سه، گاهی چهار دوره تقسیم می کنند: دوران باستان (حدود 1000 قبل از میلاد تا حدود 500 پس از میلاد، پایان امپراتوری روم)، قرون وسطی (حدود 500 تا حدود 1500 پس از میلاد)، و دوران مدرن (از اصلاحات به بعد). گاهی از انقلاب فرانسه برای مشخص کردن آغاز دوره چهارم، یعنی دوره تاریخ معاصر، استفاده می شود. مزایا یا معایب این طبقه‌بندی هرچه باشد، استفاده از آن برای ما راحت است، زیرا به خوبی با تقسیم‌بندی که می‌خواهیم در تاریخ اندیشه انجام دهیم، منطبق است. پایان قرون وسطی و آغاز دوران جدید شاهد ظهور نیرویی بود که مفهوم آن نقش مهمی در الهیات چهل سال اخیر داشته است.

ترجمه ماشینی : نیکلاس بردیایف در سال 1874 در کیف، مهد فرهنگ مسیحی روسیه به دنیا آمد. او از فرزندان یک خانواده اشرافی بود، اما در حین تحصیل در کیف، تحت تأثیر نوشته‌های کانت و هگل قرار گرفت. در حالی که خود هگل از سیستم خود نتایج محافظه کارانه می گرفت، کارل مارکس نتایج انقلابی می گرفت و بردیایف جوان از مارکس و کمونیست های اولیه پیروی می کرد. او که به دلیل این تمایلات مارکسیستی از دانشگاه اخراج شد، خود را در تبعید در شمال در همراهی با برخی از بنیانگذاران کمونیسم روسیه دید.

ترجمه ماشینی : دلیل خوبی وجود دارد که فکر کنیم نوشته‌های مارکس حاوی یک نظریه اخلاقی هنجاری صریح نیست. با این وجود، خواننده معمولی مارکس را باید ببخشید که فکر می کند ارائه او از سرمایه داری قطعاً بی طرف نیست و معتقد است که فراخوان های او برای انقلاب باید دقیقاً بر اساس چنین نظریه هنجاری باشد. من پیشنهاد می‌کنم که این برداشت نادرست از مارکس توضیحی دارد که نشان می‌دهد هیچ نظریه هنجاری زیربنای نوشته‌های مارکس وجود ندارد، اما استدلال می‌کند که موضعی ارزیابی‌کننده وجود دارد که او از آن می‌نویسد. این موقعیت ارزشی حاوی ارزش‌هایی است، عمدتاً به شکل آنچه من «اصطلاحات ارزشیابی غلیظ» می‌نامم، اما نه هنجارها. این موضع ارزیابی است که به راحتی با یک نظریه هنجاری اشتباه گرفته می شود و بدین ترتیب خوانش نادرست را توضیح می دهد. علاوه بر این، این موضع ارزشی بیش از آنکه تجویزی باشد، توصیفی است، بنابراین مارکس در این که موضع او توصیفی است موجه است. در حالی که توصیف ها ممکن است به وضوح حاوی هنجارها نباشند - ظاهراً چنین مواردی قانون هیوم را در برابر استنتاج یک "باید" از "است" نقض می کند - آنها باید مقادیر مجاز باشند. در واقع، اگر توصیفات ممکن است شامل مقادیر نباشند، حتی قادر به توصیف واقعیات نیز نخواهند بود. بنابراین، مارکس ممکن است موضع ارزیابی خود را حفظ کند بدون اینکه مجبور شود کار خود را به عنوان یک کار تجویزی دوباره توصیف کند. در نهایت، پیوند نزدیکی بین ارزش‌ها و انگیزه وجود دارد، و این توضیح می‌دهد که چرا مارکس در فراخوان انقلابی‌اش موجه است. او ممکن است به وضوح نتواند از این موضع حمایت کند که باید انقلاب کرد، اما می‌تواند از موضع ارزیابی خود دلیل قوی انگیزه‌ای برای انقلاب ارائه دهد، بدون اینکه از قلمرو توصیفی واقعی خارج شود.