جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: اریک وبر در رالز، دیویی و ساخت‌گرایی به بررسی و نقد معرفت‌شناسی جان رالز و تنش حل‌نشده - که از کانت به ارث رسیده است- بین بازنمایی‌گرایی و ساخت‌گرایی در آثار رالز می‌پردازد. وبر استدلال می کند که علیرغم ادعای رالز مبنی بر سازنده بودن، تأثیرات کانتی ناشناخته او باعث مشکلات متعددی می شود. وبر به طور خاص از ناکامی رالز در توضیح منشأ مفاهیم عدالت، درک او از "افراد" و احیای نظریه قرارداد اجتماعی انتقاد می کند. این کتاب با تکیه بر کار جان دیویی برای حل این مشکلات، از رویکردی به شدت سازنده‌گرایانه به مفهوم عدالت استدلال می‌کند و پیامدهای عملی چنین رویکردی را برای آموزش بررسی می‌کند.

یکی از مواردی که در میراث تفسیری آیة لایسئل (آیة ۲۳ سورة انبیاء) مورد غفلت واقع شده عدم تمایزگذاری میان دو رویکرد هنجاری و توصیفی آیه است. مقاله حاضر برای تبیین دقیق‌تر مفاد آیه و در خلال مواجهۀ مسأله‌محور با آن، این پرسش اصلی را پی‌جویی می‌کند که آیا عبارت «لا یسئل عما یفعل» تنها در مقام توصیه و بیان بایدها و نبایدهای هنجاری برای «نهی» از سوال از فعل الهی بوده و یا می‌تواند دربردارندة پیامی اخباری و توصیفی برای حکایت از عالم واقع و «نفی» سوال از افعال خدا باشد؟ حل این مساله در گرو پاسخ به دو پرسش فرعی است: الف) مبنای سوال‌ناپذیری افعال خداوند چیست؟ برای یافت این مبنا از تحلیل مفهومی، سیستمی و گزاره‌ای بهره می‌بریم. ب) آیه با کدام غرض سوال‌ناپذیریِ فعل الهی را بیان می‌کند؟ که پاسخ آن را از مسیر بررسی سیاق آیۀ لایسئل در بافت معنایی سورۀ انبیاء پی‌جویی می‌کنیم. نتایج به دست آمده نشان می‌دهد سوال اعتراضی در عبارت «لا یسئل عما یفعل» فرایندی است که بر مراحل مختلف «محاسبه»، «سرزنش و اعتراض» و «مؤاخذه و عقاب» دلالت دارد. بنابراین آیه لایسئل می‌تواند در بستر رویکردی توصیفی شامل این پیام باشد که هیچ از بندگان خداوند نمی‌تواند (نه این که نباید) از فعل خدا مؤاخذه‌ نماید. همچنین گزارۀ «لا یسئل عما یفعل» می‌تواند شامل نهی ارشادی از «سوالِ استفهامی» از کُنه غایت افعال الهی باشد. این نهی (در لباس خبر) ناظر به محدودیت قلمرو ادراکی بندگان در مقام پرسش‌گر و عدم احاطة آنان به علم الهی باز می‌گردد.

ترجمه ماشینی: فریدریش شلایرماخر (1768-1834) گاهی اوقات به عنوان "پدر الهیات پروتستان لیبرال" شناخته می شود، که عمدتاً به دلیل اثر عظیم الهیات سیستماتیک او، ایمان مسیحی است. عموماً به رسمیت شناخته شده است که شلایرماخر کار الهیات خود را در فهمی بدیع و از نظر تاریخی مهم از دین به طور کلی پایه گذاری کرده است و تأثیر اندیشه او در مورد دین فراتر از مرزهای الهیات گسترش یافته است. اندرو دول در کتاب شلایرماخر درباره دین و نظم طبیعی، گزارش جدیدی از نظریه شلایرماخر درباره دین ارائه می دهد. هدف او به چالش کشیدن یک سنت عمیقاً ریشه‌دار است که روایت شلایرماخر از دین را «سوبژکتیو» یا «فردگرایانه» توصیف می‌کند. در حالی که بسیاری از محققان شلایرماخر را اساساً به‌عنوان نظریه‌پرداز «تجربه‌ی دینی» می‌دانند، دول استدلال می‌کند که شلایرماخر فردگرایانه را ادغام می‌کند. طرف دین با مجموعه‌ای از ادعاها در مورد پویایی اجتماعی آن، و اینکه این امر در درک وسیع‌تری از همه رویدادهای جهان به‌عنوان محصول یک «ارتباط علّی» جهانی و قانون‌دار صورت می‌گیرد. شلایرماخر استدلال می‌کند که دین ظهور می‌کند. خارج از فعل و انفعالات علت و معلولی که «نظم طبیعی» یا Naturzusammenhang را تشکیل می‌دهند و بنابراین باید به‌عنوان علت طبیعی درک شود. به گفته دول، روایت شلایرماخر از دین، با درک درست، نمونه اولیه و مهمی از ترکیب الهیات و مطالعه «علمی» دین است. دول به‌ویژه بر سخنرانی‌های شلایرماخر در اخلاق در هال و برلین تمرکز می‌کند، جایی که او درکی از دین به‌عنوان فرآیندی از شکل‌گیری اجتماعی احساس ایجاد کرد، و همچنین به بررسی رابطه بین این روایت از دین و روایت کلامی شلایرماخر از مسیحیت در ایمان مسیحی می‌پردازد. . دول با جلب توجه به این جنبه مورد بحث از کار شلایرماخر، امیدوار است که سوابق تاریخی را تصحیح کند و علاقه به شلایرماخر را خارج از حوزه مطالعات الهیاتی برانگیزد.

ترجمه ماشینی : این پایان‌نامه به بررسی درک فردریش شلایرماخر از اقتدار کتاب مقدس می‌پردازد و استدلال می‌کند که، به عنوان جایگزینی برای مدل‌های کاملاً ماوراء طبیعی و عقل‌گرا، درک او به عهد جدید اجازه می‌دهد تا در عصر آگاهی انتقادی و تاریخی در دین مسیحی به طور معتبر صحبت کند. این پایان نامه پس از طبقه بندی موقعیت شلایرماخر در گونه شناسی آموزه اقتدار کتاب مقدس، برداشت او از وحی الهی و الهام را در مقابل کتاب مقدس بررسی می کند. این نشان می دهد که اگرچه او اعتقاد نداشت که دلیلی برای ادعای ارتباط مستقیم بین وحی الهی و کتاب مقدس وجود دارد، یا اینکه کتاب مقدس اساس ایمان است، با این وجود ادعا کرد که عهد جدید معتبر است. او اقتدار هنجاری عهد جدید را بر این اساس تأیید کرد که این اولین ارائه ایمان مسیحی است. این پایان‌نامه به بررسی «قانون درون قانون» شلایرماخر، و همچنین انکار او مبنی بر اینکه عهد عتیق دارای ارزش هنجاری و الهام‌گیری یکسانی از عهد جدید است، می‌پردازد. اگرچه این پایان نامه با برخی از دیدگاه های شلایرماخر در رابطه با عهد عتیق مشکل دارد، اما دو نقطه قوت مهم از آنچه را که به عنوان رویکرد انجیلی، مبتنی بر محتوا، و عقل گرایانه او به مرجعیت کتاب مقدس شناخته می شود، نام می برد. نخست، حضور و فعالیت مشترک ماوراء طبیعی و طبیعی را در تولید قانون عهد جدید به رسمیت می شناسد و برای آن ارزش قائل است. این امر به کتاب مقدس و کلیسا اجازه می دهد تا در اقتدار دینی مشترک باشند. ثانیاً، به ایمان مسیحی و روش تاریخی اجازه می دهد تا در کنار یکدیگر وجود داشته باشند، زیرا مردم را ملزم نمی کند که با آنچه در مورد علم، تاریخ و فلسفه می دانند مخالفت کنند. بنابراین، این رساله ادعا می‌کند که درک شلایرماخر از مرجعیت کتاب مقدس یک درک قوی است، زیرا از نظر او، اقتدار کتاب مقدس در برخی از ویژگی‌های خود متون نیست که مورخان یا بی‌ایمانان می‌توانند از آن سلب کنند.

ترجمه ماشینی : رابطه بین فلسفه و الهیات در اندیشه شلایرماخر از زمان آغاز مطالعاتی که به نقد آثار متکلم قرن نوزدهم اختصاص داشت، موضوع مناقشه بوده است. این پایان نامه سعی دارد از طریق بررسی رابطه خدا و جهان در آثار مهم فلسفی و کلامی شلایرماخر، به ترتیب دیالکتیک و گلابنسلهره، به درک این موضوع کمک کند. سخنرانی های منتشر شده پس از مرگ در دیالکتیک، تلاش های بالغ شلایرماخر در تأمل فلسفی را به تصویر می کشد. نقطه عزیمت شلایرماخر در این اثر به طور خاص ماهیت معرفتی دارد، الهیدان قرن نوزدهم وظیفه دیالکتیک را به عنوان یقین در اصول و قوانین برای هدایت صحیح تفکر متضاد به یقین دانستن در نظر می گیرد. اولی وظیفه بخش متعالی دیالکتیک را تشکیل می دهد. دومی وظیفه بخش رسمی است. علاقه مطالعه ما در بخش استعلایی دیالکتیک نهفته است، زیرا شلایرنلاخر در اینجاست که رابطه خدا-جهان را مورد توجه قرار می دهد. یک جنبه اساسی از بخش متعالی دیالکتیک شامل تعریف ماهیت تفکر است که دانستن آن را پایه و اساس آن فرض می کند. به گفته شلایرماخر، تنها تفکر واقعی (wirkliches Denken) که عقل و حساسیت را یکی می کند، ممکن است چنین زمینه ای را فراهم کند. تفکر واقعی در ادغام فعالیت عقل (Vernunftthätigkeit) و دانشکده سازمان (سازمان) رخ می دهد. اولی عزم ایده آل و دومی عزم واقعی را برای فرآیند تفکر فراهم می کند.

ترجمه ماشینی: در یک آزمایش متقاعدکننده و غیرمعمول، سه نظریه‌پرداز برجسته درباره مسائل اصلی فلسفه و سیاست معاصر گفتگو می‌کنند. مقالات آن‌ها، که به‌عنوان مشارکت‌های جداگانه‌ای که به یکدیگر پاسخ می‌دهند، سازمان‌دهی شده‌اند، شامل میراث هگلی در نظریه انتقادی معاصر، معضلات نظری چندفرهنگ‌گرایی، بحث جهان‌شمولی گرایی در مقابل خاص‌گرایی، استراتژی‌های چپ در اقتصاد جهانی‌شده، و نسبی است. محاسن پساساختارگرایی و روانکاوی لاکانی برای یک نظریه اجتماعی انتقادی. در حالی که دقت و هوشی که این نویسندگان با آن به کار خود می پردازند بسیار زیاد است، اقتضایی، هژمونی، جهان شمولی علاوه بر این از احساس روشن انرژی و لذت آنها به صورت آشکار و اغلب غیرقابل پیش بینی بهره می برند. تبادل.

ترجمه ماشینی : تغییر به سوی سکولاریسم در میراث سیاسی اروپا ناشی از سنتی بود که در آن نسخه‌های مختلف مسیحیت برای وجود و نفوذ سیاسی به رقابت پرداختند. این سنت منجر به تولد مدرنیته اروپایی شد. امانوئل کانت، سلف جان رالز، نقشی در روند سکولاریزاسیون آزادی مدرن غرب ایفا کرد. اسلام سنتی، با برداشت متافیزیکی خود، اصلاحات را تشویق می کند، به عنوان ضد تز مدرنیته و سیاست پس از روشنگری عمل می کند. این پایه و اساس اسلام سیاسی معاصر است که مبتنی بر روش شناسی جهانی است و جایگزینی برای نظریه سیاسی رالزی ارائه می دهد. روش شناسي اسلام سياسي شامل مفاهيم ليبرالي است و آنها را از طريق حقيقت متافیزیکي قرآن و سنت نبوي توسعه مي دهد. این از طریق تجزیه و تحلیل تمرین "روزمره" و نتایج آن نشان داده می شود. اسلام سیاسی معاصر از تجارب اسلام سنتی و مفاهیم آزادی آن از طریق وجود و تعامل با کشورهای لیبرال غربی شکل گرفته است. چشمه های عربی معاصر بخشی از این روند هستند. در تاریخ اسلام، امپراتوری های مسلمان، مانند اندلس در اسپانیا و عثمانی در قسطنطنیه، با انقلاب علمی و مفاهیم لیبرال دست در دست عمل و نتیجه متافیزیک تلاش کردند. این تز از تبیین اسلام به عنوان موضوع نظریه سیاسی رالزی خودداری می کند. فصل اول سنت اسلامی را تعریف می کند. فصل دوم نقص های نظریه سیاسی لیبرال راولزی را نشان می دهد که آن را بدون توجیه برای شهروندان مسلمان اجباری می کند. سپس فصل سوم پیشنهاد رالزیان النعیم و دیگر نویسندگان معاصر را در پرتو این مقایسه تعریف می کند. به فیلسوفانی اشاره می شود که مدعی برهان اسلامی بودند، اما برخی از اصول اولیه آن از جمله متن قرآن و سنت نبوی را کنار گذاشتند تا دوباره با لیبرالیسم سیاسی رالزی آشتی کنند. فصل چهارم بدیل معاصر لیبرال برای نظریه سیاسی لیبرال رالزی را تشریح می کند. در آن فصل آخر توضیح می‌دهیم که چگونه قرارداد بین عوامل مفاهیم متفاوت بخشی از یک رویه جهانی است. این سازه انگاری اسلامی است، جایگزینی لیبرال برای برداشت اجباری نظری رالزی و ساخت گرایی محدود کانتی.

نظریة عدالت رولز، یکی از مشهورترین نظریات در فلسفة سیاسی قرن بیستم است. هابرماس، فیلسوف آلمانی معاصر بر این باور است که رولز از عهدة توجیه این نظریه برنمی‌آید؛ زیرا توجیه این نظریه مبتنی بر مقدماتی است که با سایر دیدگاه‌های رولز قابل جمع نیست. این مقاله با بازخوانی دقیق نظریة عدالت رولز، انتقاد هابرماس را مورد ارزیابی قرار می‌دهد. به نظر می‌رسد که انتقاد هابرماس را به دو صورت می‌توان پاسخ داد؛ پاسخ اول مبنای توجیه را در آنچه رولز، «عقل عمومی» یک جامعه می‌نامد، جست‌وجو می‌کند. این پاسخ با ظاهر سخن رولز هماهنگی بیشتری دارد، اما هابرماس آن را تقریری زمینه‌گرایانه از رولز می‌داند و آن را نمی‌پذیرد. پاسخ دوم با تمرکز بر مفهوم «واقعیت‌های کلی» در نظریة رولز، سعی دارد مبنایی برای توجیه جهان‌شمول و غیرزمینه‌گرایانة نظریة رولز ارائه دهد؛ مبنایی که هابرماس مدعی بود رولز فاقد آن است.