آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: این کتاب با گردآوری مقالاتی در موضوعات مرتبط با حقوق اسلامی، از مقالاتی از دانشمندان برجسته حقوقی و مورخان اسلام تشکیل شده است. آنها نمونه ای از یک تحول مهم در زمینه مطالعات اسلامی هستند: گسترش رویکردهای روش شناختی که از منابع متنوعی برای تحلیل تحولات اجتماعی و سیاسی استفاده می کند.

سید حسین مدرسی طباطبایی پژوهشگر علوم اسلامی و دارای تألیفات زیادی در حوزه های مختلف از جمله حقوق اسلامی و تاریخ تشیع است. نویسنده در نوشتار حاضر، نخست، کتابشناسی آثار و مقاله های ایشان را معرفی می نماید. در ادامه، مقاله هایی که درباره وی به رشته تحریر درآمده اند را برمی شمارد.

ایرادهای این کتاب سبب شده که هدف اصلی نویسنده که دفاع از عقاید شیعی بوده، تا حدودی تأمین نشده و کتاب دچار بدفهمی و حاشیه‌سازی شود. شاید اگر دقت مؤلف و برخی ذوق‌زدگی‌های ناشی از بدفهمی این اثر نبود، این کتاب از سوی برخی خوانندگانش به عنوان ردّیه بر عقاید شیعی همچون عصمت و مهدویت تلقی نمی‌شد.

این گفتار، به نقد و بررسى قسمت هایى از بخش سوم کتاب «مکتب در فرآیند تکامل» نوشته دکتر سید حسین مدرسى طباطبایى مى پردازد. محورهاى اصلى بحث چنین است: نقدهایى بر نوع برداشت نویسنده کتاب از بحث غیبت حضرت مهدى 7، حدیث دوازده خلیفه و امام، استناد به پاره اى از رویدادهاى جزئى و تعمیم آن به عنوان نظریه اکثریت جامعه شیعى.

ترجمه ماشینی: این مجموعه آثار برخی از برجسته ترین علمای حقوق و مورخان اسلام را گرد هم آورده است. مقالات گردآوری شده طیف وسیعی از موضوعات از بحث در مورد متن قرآن و مسائل حقوقی گرفته تا تبادلات فکری پر جنب و جوش در فلسفه و تاریخ را پوشش می دهد. در مجموع، این مقالات به روش‌های منحصربه‌فردی به بررسی‌های کلیدی پیرامون قوانین و سنت‌های اسلامی می‌پردازند. آنها همچنین نمونه ای از یک تحول مهم در زمینه مطالعات اسلامی در چند دهه اخیر هستند: گسترش رویکردهای روش شناختی که از منابع متنوعی برای تحلیل تحولات اجتماعی و سیاسی در اسلام کلاسیک استفاده می کند.

سید حسین مدرسی طباطبایی (متولد قم) استاد دانشگاه و نویسنده دینی ایرانی معاصر است. وی از ۱۹۸۳ تاکنون استاد کرسی Bayard Dodge در دانشکده مطالعات خاور نزدیک و حقوق اسلامی در دانشکده حقوق دانشگاه پرینستون است. او عضو پیوسته گلستانه در کالج سینت انتونی دانشگاه آکسفورد است و استاد مدعو کرسی خادم حرمین شریفین در دانشکده حقوق دانشگاه هاروارد بوده است.او عضو هیات ویراستاری ژورنال حقوق اسلامی و خاور نزدیک یو سی ال ای است. او پی اچ دی خود را در سال ۱۹۸۲ از دانشگاه آکسفورد دریافت کرد. زندگینامه: یادداشت مؤلف در باره شرح حال خود: حسین مدرسی در قم به دنیا آمد. پس از تحصیلات جدید، به حوزه علمیه پیوست. سطوح عالی فقه و اصول را نزد حضرات آقایان‌مرحوم فاضل لنکرانی، حسین نوری، یوسف صانعی، و مرحوم آیت اللّه‌سلطانی، ومتون فلسفی را خدمت آقایان گیلانی، جوادی آملی، محمد شاه‌آبادی، و مرحوم مرتضی مطهری فرا گرفت. خارج فقه و اصول را عمدتاً درمحضر مرحوم آیت اللّه سید محمد محقق داماد (یک سال) و آیت اللّه مرتضی حایری طاب ثراه (ده سال) شاگردی کرد. هم زمان به تدریس متون‌درسی رایج در حوزه نیز می‌پرداخت که تا سطوح عالی ادامه داد. از سال۱۳۵۵ متناوباً، و از سال ۱۳۵۸ مستمراً، برای ادامه تحصیلات جدید درانگلستان به سر برد. در سال ۱۳۶۱ دوره دکتری خود را در دانشگاه آکسفوردبه پایان برد و برای تدریس به دانشگاه پرینستون آمریکا دعوت شد که از آن‌زمان تا کنون در همان جا مقیم و عهده دار کرسی Bayard Dodge آن دانشگاه‌است. او هم زمان در دانشکده مطالعات بین‌المللی دانشگاه کلمبیا در شهرنیویورک، و در کالج سینت انتونی دانشگاه آکسفورد نیز عهده دار کرسی مهدی (کلمبیا) و گلستانه (آکسفورد) است. همچنین به تناوب در دانشکده‌حقوق دانشگاه ییل و هاروارد نیز تدریس کرده و مدّت نه سال عضو شورای‌عالی نظارت بر دانشگاه هاروارد بوده‌است. در زمینه نگارش، از ایام نوجوانی در اواسط دهه چهل به نوشتن مقالات‌اجتماعی و سپس مذهبی در روزنامه‌ها و مجلات مذهبی (مانند مجله مکتب‌اسلام) می‌پرداخت که سپس با پژوهش‌های تاریخی در مجلات ادبی تهران (مانند ماهنامه‌های وحید و بررسی‌های تاریخی) ادامه داد. در سال‌های ۱۳۵۰تا ۱۳۵۵ شماری کتاب در مورد پیشینه تاریخی شهر قم و اسناد تاریخی به‌چاپ رسانید. در بیست و پنج سال اخیر، تحقیقات و نوشته‌های اسلامی او دردو زمینه حقوق اسلامی و تاریخ تشیع متمرکز شده که از آن میان، این کتاب‌هابه فارسی در آمده‌است: زمین در فقه اسلامی، دو جلد (تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی، ۱۳۶۲)/ مقدمه‌ای بر فقه شیعه، ترجمه محمد آصف فکرت، (مشهد: بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی، ۱۳۶۸)/ مکتب در فرآیند تکامل، ترجمه هشام ایزد پناه (پرینستون: انتشارات داروین،۱۳۷۳) (اخیرا انتشارات کویر در تهران با مقدمه تازه‌ای از سوی مؤلف آن رانشر داده است). مدرسی با چاپ ترجمه کتابش مکتب در فرآیند تکامل پس از ۱۳سال در سال ۱۳۸۶در ایران در کانون توجه همگان قرار گرفت./ میراث مکتوب شیعه از سه قرن نخستین هجری، ترجمه سید علی قرایی و رسول‌جعفریان (قم: کتابخانه تخصصی تاریخ، ۱۳۸۳). منبع الفبا: http://azadamirkhizi.blogfa.com/post/609

«ذلك يوم الخروج دراسة حول ظهور الامام المهدى (ع) اثر سيدحسين مدرسى مى ‏باشد. اثر، تحليلى از اهداف، مبانى حكومت و قيام حضرت مهدى (عج) است. در مقدمه، سوالاتى كه در بين مسلمانان درباره شخصيت امام عصر (عج)، نهضت و قيام او و سوالات ديگرى كه در اين زمينه وجود دارد، مطرح و اثر به هدف پاسخ ‏گويى به اين سوالات نگارش يافته است. مولف در ضمن هفت فصل به شناسايى اين مصلح و منجى و چگونگى قيام و نشانه‏ هاى ظهور او در آخرالزمان مى ‏پردازد. روش مولف در مستندسازى مطالب اثر بر قرآن كريم و احاديث و روايات وارده از معصومين عليهم السلام كه در جوامع روايى نقل شده است، تكيه دارد. نگارنده در فصل اوّل، با بررسى و تحليل محتوايى احاديث و آيات قرآن به معرّفى امام عصر (عج)، خصوصيات و ويژگى‏ هاى اخلاقى ايشان مى ‏پردازد. فصل دوم به بحث از مقام ولايت و امامت و ملاكات شناسايى امام (ع) ميثاق انبياء با امام مهدى (ع) پرداخته است. انديشه مهدويت در عقيده شيعه در جايگاه رفيعى قرار دارد و با مفاهيم ارزشمندى؛ مانند انتظار، ظهور قيام و عدالت پيوند خورده است. نويسنده در فصل سوم به تحليل جايگاه انتظار در فرهنگ شيعه در زواياى مختلف مى ‏پردازد. فصل چهارم به انقلاب حتمى كه به دست امام عصر (عج) محقق خواهد شد و نشانه ‏هايى كه از اين انقلاب در روايات مطرح و بيان شده است، ولى زمان آن دقيقاً مشخص نشده، پرداخته است. در فصل ‏هاى بعدى به اهداف اين انقلاب و نهضت، ياران آن و موضع ‏گيرى‏ هاى مردم در زمان خروج امام زمان (ع) پرداخته مى ‏شود.

مؤلف کتاب «مکتب در فرایند تکامل» در طرحی که در مورد تاریخ اندیشۀ شیعۀ امامیه پی‌ریزی کرده است، درخصوص مواردی از احادیث شیعه که با این طرح ناسازگار به نظر می‌رسد، مسئلۀ جعلی بودن آن روایات را مطرح کرده است. مواردی را که مؤلف در مورد آن‌ها به جعلی بودن حکم داده است می‌توان به سه دسته تقسیم کرد؛ مواردی که توضیح‌های مؤلف دربارۀ علت جعلی بودن آن‌ها ناکافی به نظر می‌رسد، مواردی که توضیح‌های مؤلف دربارۀ علت جعلی بودن آن‌ها نادرست به نظر می‌رسد و مواردی که مؤلف دربارۀ علت جعلی بودن این روایات، دلیلی ارائه نکرده است. به همین دلیل، در هیچ‌یک از مواردی که وی مسئلۀ جعلی بودن را مطرح کرده است، از نظر علمی نمی‌توان به جعلی بودن آن‌ها حکم داد.