خوانشی نو از سنت فکری فیلسوفان مسلمان در پرتو نسبت سنجی میان فلسفه و حکمت

میانگین امتیازات:

امتیاز شما :

تعداد امتیازات :

عنوان دیگر : A New Reading of the Intellectual Tradition of Muslim Philosophers in Light of the Correlation between Philosophy and Theosophy

پدیدآورندگان :

بنیانی, محمد (دانشیار گروه فلسفه و کلام اسلامی دانشکده علوم انسانی دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران) (نویسنده)
کوهی حاجی ابادی, هانیه (استادیار دانشگاه هرمزگان) (نویسنده)

چکیده :

مفاهیم حکمت و فلسفه از مفاهیم پر بسامد در آثار فیلسوفان مسلمان است. جایگاه و ارتباط مفاهیم حکمت و فلسفه در آثار فلسفی به روشنی تبیین نگردیده و در موارد... بیشتر

مفاهیم حکمت و فلسفه از مفاهیم پر بسامد در آثار فیلسوفان مسلمان است. جایگاه و ارتباط مفاهیم حکمت و فلسفه در آثار فلسفی به روشنی تبیین نگردیده و در مواردی این دو مفهوم به جای یکدیگر نیز به کار رفتهاند. تعابیر متفاوت از حکمت و فلسفه و عدم توجه به مرزبندی میان فلسفه و حکمت در آثار فیلسوفان مسلمان، موجب طرح اشکالها و ابهاماتی گردیده است. از تعاریف حکمت و فلسفه میتوان برداشتهای متفاوتی نمود که بر هم منطبق نمیگردند و لوازم معرفتی متفاوتی به دنبال خواهند داشت. در این نوشتار با روش توصیفی تحلیلی از رهگذر نقد و بررسی ارتباط مفاهیم حکمت و فلسفه سعی می گردد تبیین جدیدی از ارتباط میان معنای فلسفه و حکمت ارائه گردد که به موجب آن حدود فلسفه از حکمت مشخص شده و از ابهامات و چالشهای پیش رو رهایی یابد. بر این اساس، حکمت آخرین ایستگاه مقام اثبات در ساحت فلسفه است که فیلسوف با پذیرش عقلانی خداوند و پایبندی به لوازم آن - چه لوازم معرفتی و چه لوازم عملی - وارد در حیطه حکمت می گردد. بنابراین سنت فکری فیلسوفان مسلمان با فلسفه آغاز می گردد و در مسیر تکامل خود وارد در ساحت حکمت می گردد. the concepts of theosophy and philosophy are among the most frequent concepts used in the works of muslim philosophers. the position and relationship between the concepts of theosophy and philosophy in philosophical works have not been clearly explained, and in some cases these two concepts have been used interchangeably. different interpretations of theosophy and philosophy and the lack of attention to the distinction between philosophy and theosophy in the works of muslim philosophers have led to problems and ambiguities. different interpretations can be made of the definitions of theosophy and philosophy, which do not coincide and will entail different epistemological implications. in this article, by using a descriptive-analytical method, through a critique and examination of the relationship between the concepts of theosophy and philosophy and with regard to the intellectual potentials and possibilities hidden in muslim philosophers' thought, an attempt is made to present a new explanation of the relationship between the meaning of philosophy and theosophy, whereby the borders between philosophy and theosophy are specified and the ambiguities and challenges are resolved. accordingly, theosophy is the last station of reasoning in the field of philosophy, where the philosopher enters the field of theosophy by rationally accepting god and adhering to its requirements- both epistemological and practical. in other words, according to muslim philosophers, it can be said that every man of theosophy is a philosopher, but not every philosopher is a man of theosophy. therefore, the intellectual tradition of muslim philosophers begins with philosophy and in the course of its development enters the field of theosophy.
کمتر

منابع دیجیتالی مرتبط :

نسخه PDF مراجع

متکلمان و سایر شخصیت ها :

محمد بنیانی

نویسنده :

محمد بنیانی ، هانیه کوهی حاجی ابادی

زبان :

فارسی

منبع اصلی :

https://jphilosophy.um.ac.ir/article_45727_259bbdd0241a278e2051fd2e649e55a1.pdf

جنس منبع:

متن