حقیقت بهشت و جهنم | کتابخانه مجازی الفبا

توي قرآن آيه لااکراه و في الدين چه مي خواهد؟ آورده اند که منظور دلداري دادن به پيغمبر بوده از يک طرف، که ايشان داشتند از شدت غصه که چرا مثلا فلان کافر ايمان نمي آورد، دق مي کردند، خدا فرمود چه خبر است لا اکراه في الدين. و چند تفسير ديگر. مي گويم خود اين آيه به اشاره علما به خود آدم هم صدق مي کند که آدم مومن خودت را نکش، تا يک حدي قادري، توانايي ات همين قدر است. لا اکراه في الدين. بعد از طرف ديگر خدا مي فرمايد که من اگر مي خواستم همه ايمان بياورند و شب و روز عبادت کنند، مي توانستم مهم اينست که خودشان ايمان بياورند. مهم اينست که خودشان ايمان بياوردند يعني چه؟ همين خداي بيخيال، از طرف ديگر جهنم را خلق مي کند مي گويد آن را براي سوزاندن کساني که ايمان نياورده اند آماده کرده ام. بابا خدا هم؟ عجب داستاني شده. اين بازي با کلمات چيه؟ اگر قرار بر ايمان اجباريست جهنم و بهشت براي چيست؟ و اگر قرار بر ايمان اختياريست باز جهنم و بهشت از براي چيست؟ اگر قرار باشد ايمان نياورندگان در جهنم عذاب شوند اين عذاب در اين دنيا بود بهتر نبود؟ خدا چرا دارد همه را به بازي مي گيرد؟ يا شما دارين جوري وانمود مي کنيد که انگار خدا دارد همه را به بازي مي گيرد. من ثابت مي کنم که جهنم و حتي بهشت شما اصلا و ابدا وجود ندارد. بجنگ تا بجنگيم. خدا شاهد است خيلي بچه بازي ست، از يک طرف بگويند لااکراه في الدين، بعد ميخ مذاب توي گلوي آدم بکنند با عذابي که آن سرش نا پيداست. نه عزيزم خدا بچه نيست که براي گناه يک نفر يا اصلا بچه نيست که براي گناه تمام بشريت بيايد جهنم درست بکند. والاه اگر مرا به جهنمي که شما مي گويند ببرند، انقدر به خدا و قدرتش مي خندم که شکمم پاره مي شود. و فرشتگان جهنم مي آيند و به جاي عذاب، شکم مرا مي دوزند و مراقبت مي کنند تادرست شوم و عذابم دهند. باز وقتي درست شدم مي خندم. فکرش را بکنيد خدا دارد موجود خود ساخته اش را عذاب مي دهد. عذاب چي؟ ما غير خدا چه داريم و که را داريم؟ دوما گفتم اگر قرار بر مجازات است اين مجازات در همين زمين باشد و باعث تجربه و پند ديگران بهتر نبود؟ دوما اگر قرار بر عذاب است چرا ما را براي گناه آزاد گذاشته؟ واي دلايلتان براي اين سوالات انقدر خنده دار است، شما خدا را هم بچه تصور کرده ايد. نميدانم مردم 1400 سال است به چه ايمان آورده اند؟ بله شما خدا را بچه تصور کرده ايد. عين خودتان. چطور که انسان چيزي خلاف عقيده اش را مي بيند قاط مي زند، کله اش داغ مي کند. شما فکر مي کنيد کله خدا هم داغ مي کند. خدا انقدر بزرگ بزرگ بزرگ بزرگ بزرگ بزرگ است که اصلا براي خودش بد است که موجود ضعيفي که به دست خودش ساخته است را مجازات کند. خدا اصلا براي اينکارها وقت ندارد. مثل يه آدم خيلي پولداري که اشتباه ميليون کارمند خودش را با لبخند مي بخشد. عين خيالش نمي شود. براي همچين کسي بدش است حساب دو تومن سه تومن را برود. البته جهنم نمي گوييم که کلا نيست هست يک جور ديگر. خواستيد سوال کنيد، کوتاه مختصر، من وقت ندارم مقالات دراز و خيلي دراز بخوانم. آخر همه اش خسته ام. خيلي خسته ام. سوال کنيد، در اسرع وقت جواب خواهم داد.

1ـ خداوند متعال انسان را آفریده و نقشه ی وجود آدمي را در اختیار وی قرار داده و به اوسفارش نموده که سعي كند خود را طبق ان نقشه بسازد ؛ لکن کسی را مجبور نساخته که حتماً مطابق آن نقشه ساختمان وجود خودش را درست كند؛ چون اگر خدا کسی را بر این امر مجبور می ساخت دیگر کسی توان آن را نداشت که راه ديگري را در پیش بگیرد ؛ ولی علناً می بینیم که عدّه ای نخواسته اند طبق كتاب راهنماي انسان خود را بسازند ؛ پس یقیناً اجباری در کار نیست و مردم در انتخاب يا عدم انتخاب اين راه کاملاً مختارند ؛ « إِنَّا هَدَيْناهُ السَّبيلَ إِمَّا شاكِراً وَ إِمَّا كَفُوراً ــــ ما راه را به او نشان داديم، خواه شاكر باشد(و پذيرا گردد) يا ناسپاسی کند.‏ » (الإنسان:3). آیه ی « لا إِكْراهَ فِي الدِّينِ قَدْ تَبَيَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَيِّ ... » نیز دقیقاً همین معنا را افاده می کند که انسانها در انتخاب راه مختار است و کسی نمی تواند دیگری را به معنای حقیقی کلمه وادار به پذیرش دین کند ؛ کما اینکه وادار نمودن شخصی به انکار حقیقی دین نیز غیر ممکن می باشد. چرا که پذیرش دین امری اعتقادی ، قلبی و درونی است و چنین اموری اساساً قابل اجبار نیستند ؛ نه اینکه اجبار ممکن است ولی اسلام حکم به اجبار نمی کند. همان گونه که نمی توان با تهدید و کتک زدن و امثال این امور فردی را وادار کرد که کسی را دوست داشته باشد ؛ یا از کسی متنفّر شود ؛ چون این امور ، مربوط به قلبند. بلی می توان کسی را با زور و تهدید واردار نمود که در زبان اظهار محبّت به کسی کند یا به وجود خدا اقرار نماید یا به ظاهر نماز بخواند ، ولی هیچگاه نمی توان او را به زور و جبر وادار نمود که در قلب نیز به آن شخص محبّت داشته باشد یا وجود خدا را بپذیرد یا به نیّت قربةالی الله نماز بخواند. بلکه بر عکس ، هر چه کسی را به این گونه امور بیشتر اجبار نمایند خود به خود نتیجه ی معکوس می دهد و انزجار شخص زیادتر می شود. لذا نمی توان یک شخص غیر مسلمان را با زور واداشت که مسلمان شود ؛ یا کسی را که قلب او از اعتقاد و یقین به اسلام برگشته نمی توان با زور وادار نمود که دوباره به اسلام معتقد گردد. تنها کاری که برای او می توان نمود این است که با استدلال ، یقین او را نسبت به حقّانیّت اسلام بازسازی نمود ، یا مانع از این شد که او افکار خود را منتشر نماید. پس « لا إِكْراهَ فِي الدِّينِ » یعنی دین ذاتاً قابل اجبار کردن نیست و غیر مسلمان را نمی توان مجبور نمود که قلباً مسلمان شود ؛‌ يا منحرف را واردار نمود كه به راه درست برگردد. پس آدمي آزاد است كه كتاب آسماني (كتاب راهنماي دستگاه وجود آدمي) را جزء برنامه زندگي خود قرار بدهد يا ندهد ؛‌ لذا « لا اكراه في الدين » يعني در پذيرش دين اجبار راه ندارد. اگر كسي به اين كتاب راهنما عمل نمود طبيعي است كه وجود خود را مطابق آن وجود انساني خواهد ساخت. امّا اگر طبق اين نقشه وجود خود را نساخت روشن است كه هر چيزي خواهد شد غير از انسان. لذا فرمود:« مَثَلُ الَّذينَ حُمِّلُوا التَّوْراةَ ثُمَّ لَمْ يَحْمِلُوها كَمَثَلِ الْحِمارِ يَحْمِلُ أَسْفاراً بِئْسَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذينَ كَذَّبُوا بِآياتِ اللَّهِ وَ اللَّهُ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمينَ ـــــ كسانى كه مكلّف به تورات شدند ولى حق آن را ادا نكردند، مانند الاغي هستند كه كتابهايى حمل مى‏كند؛ گروهى كه آيات خدا را انكار كردند مثال بدى دارند، و خداوند قوم ستمگر را هدايت نمى‏كند» (جمعه:5) يعني اگر كسي نقشه ي انساني را با خود برداشت ولي طبق آن خود را نساخت طبيعي او چون الاغي باركش خواهد بود.2ـ امّا بهشت و جهنّم چيست؟بهشت خود انسان نرمال است. اگر كسي انسان از دنيا رفت بهشت در وجود خود اوست ؛ « فَرَوْحٌ وَ رَيْحانٌ وَ جَنَّةُ نَعيمٍ ـــ‌ پس او رَوح و ريحان و بهشت پرنعمت است » (الواقعة : 89 ) يعني خود انسان تمام لذّات را با خود و متّحد با خود دارد. چرا كه بهشت در حقيقت تجسّم اعتقادات وخلقيّات و اعمال خود شخص ي باشند نه چيزي جداي از خودش. امّا جهنّم آنگونه كه برخي توهّم نموده اند ، گودالي پر از آتش نيست كه گناهاكاران را در آن بيندازند ؛ خرابي وجود شخص است كه برايش به صورت جهنّم جلوه مي كند. خدا كسي را جهنّم نمي برد. خود همان جهل ، همان حسد ، همان كينه ، همان غضب و ... جهنّم است. خود همان مال حرام آتش است نه اينكه حرام خوار را در آتش اندازند. او خودش در آتش خويش افتاده است ؛ « إِنَّ الَّذينَ يَأْكُلُونَ أَمْوالَ الْيَتامى‏ ظُلْماً إِنَّما يَأْكُلُونَ في‏ بُطُونِهِمْ ناراً وَ سَيَصْلَوْنَ سَعيراً ـــ كسانى كه اموال يتيمان را به ظلم و ستم مى‏خورند ،‌ جز اين نيست كه آتش مى‏خورند و بزودى در شعله‏هاى آتش (دوزخ) مى‏سوزند» ( النساء : 10). پس خدا كسي را جهنّم نمي برد يا به صورت حيوان محشور نمي كند بلكه خود او وقتي انسان نيست ، حيوان است. وقتي دل ودين وزندگي و آسايش ديگران را مي سوزاند پس خودش آتش است ؛ خودش هيزم سوزنده جهنّم است. « يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا قُوا أَنْفُسَكُمْ وَ أَهْليكُمْ ناراً وَقُودُهَا النَّاسُ وَ الْحِجارَةُ عَلَيْها مَلائِكَةٌ غِلاظٌ شِدادٌ لا يَعْصُونَ اللَّهَ ما أَمَرَهُمْ وَ يَفْعَلُونَ ما يُؤْمَرُونَ ــــ‌ اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد خود و خانواده خويش را از آتشى كه هيزم آن انسانها و سنگهاست نگه داريد »‌ (التحريم : 6) ربادهنده خودش آتش است لذا زندگي مردم را آتش مي زند. قاچاق چي موادّ مخدّر خودش آتش است. صدام وبوش و هيتلر خودشان آتشند ؛ لذا دنيا را به هم آتش مي كشند.خدا با كسي بازي نمي كند ؛ خدا منزه از آن است كه بازيگري كند « وَ ما خَلَقْنَا السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَيْنَهُما لاعِبينَ ـــــ ما آسمانها و زمين و آنچه را كه در ميان اين دو است به بازى نيافريديم‏ » (الدخان : 38 ) اين برخي بندگان جاهلند كه گرفتار توهّمات شده و مغرورانه و جاهلانه بازي مي كنند و خيال مي كنند كه خدا نيز اهل بازي است ؛ « وَ لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ لَيَقُولُنَّ إِنَّما كُنَّا نَخُوضُ وَ نَلْعَبُ قُلْ أَ بِاللَّهِ وَ آياتِهِ وَ رَسُولِهِ كُنْتُمْ تَسْتَهْزِؤُنَ ـــــ و اگر از آنها بپرسى (: «چرا اين اعمال خلاف را انجام داديد؟!»)، مى‏گويند: «ما بازى و شوخى مى‏كرديم!» بگو: «آيا خدا و آيات او و پيامبرش را مسخره مى‏كرديد؟!» » (التوبة : 65 ). آري اينها خود را مسخره نمودند و نداستند كه اين دين و كتاب آسماني نقشه ي خودسازي بودند نه وسيله بازي و بحث و جدل با ديگران. « وَ ذَرِ الَّذينَ اتَّخَذُوا دينَهُمْ لَعِباً وَ لَهْواً وَ غَرَّتْهُمُ الْحَياةُ الدُّنْيا وَ ذَكِّرْ بِهِ أَنْ تُبْسَلَ نَفْسٌ بِما كَسَبَتْ لَيْسَ لَها مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِيٌّ وَ لا شَفيعٌ وَ إِنْ تَعْدِلْ كُلَّ عَدْلٍ لا يُؤْخَذْ مِنْها أُولئِكَ الَّذينَ أُبْسِلُوا بِما كَسَبُوا لَهُمْ شَرابٌ مِنْ حَميمٍ وَ عَذابٌ أَليمٌ بِما كانُوا يَكْفُرُون‏ ـــــ و رها كن كسانى را كه دين خود را به بازى و سرگرمى گرفتند، و زندگى دنيا، آنها را مغرور ساخته، و با اين (قرآن)، به آنها يادآورى نما، تا گرفتار دستاورد خود نشوند! جز خدا، نه ياورى دارند، و نه شفاعت‏كننده‏اى! و (چنين كسى) هر گونه عوضى بپردازد، از او پذيرفته نخواهد شد آنها كسانى هستند كه گرفتار دستاورد خود شده‏اند ؛‌ نوشابه‏اى از آب سوزان براى آنهاست و عذاب دردناكى بخاطر اينكه كفر مى‏ورزيدند »(انعام:70)

پرسمان دانشجویی