مرور درختی موضوعات | کتابخانه مجازی الفبا

چکیده ماشینی : این اولین مطالعه کامل دئیست‌های انگلیسی به‌عنوان یک گروه در چندین دهه است و برای تفسیر جدیدی از دئیسم در عصر روشنگری انگلیسی استدلال می‌کند. در حالی که اخیراً مطالعات زیادی در مورد دیست جان تولند انجام شده است، نوشته‌های دیگر دئیست‌های معاصر فراموش شده است. *دئیسم در انگلستان روشنگری* با تجزیه و تحلیل گسترده ای از شخصیت های کمتر شناخته شده مانند آنتونی کالینز، متیو تیندال، توماس چوب و توماس مورگان، علاوه بر بینش منحصر به فرد در مورد تولند، ارزیابی بسیار گسترده تری از آنچه دئیسم در قرن هجدهم مستلزم آن بود، ارائه می دهد. خوانندگان خواهند دید که چگونه تفاسیر قبلی از دئیست‌های انگلیسی، که این شخصیت‌ها را در مسیری غیر مذهبی منتهی به مدرنیته قرار می‌دهند، نیاز به بازنگری دارند. این کتاب از دئیست‌ها برای پرداختن به تعدادی از موضوعات و مضامین و مضامین در تاریخ انگلیس استفاده می‌کند و از جذابیت خاصی برخوردار خواهد بود. به محققان تاریخ روشنگری، تاریخ علم، الهیات و سیاست، و اوایل دوران مدرن.

ترجمه ماشینی: این مقاله به بررسی موضوعی به ظاهر ساده می پردازد: دئیسم قرن هفدهم و هجدهم. از منظر تاریخی و فلسفی، عمدتاً از طریق تحلیل‌های وین هادسون به این موضوع پرداخته می‌شود. مطالعه عمیق کار هادسون نشان می‌دهد که ما با تنوع غیرمنتظره دیدگاه‌ها، همانطور که در آثاری مانند The English Deists اشاره شده است، روبرو هستیم. به نظر می رسد اظهارات او در رابطه با مفاهیم مختلفی که به عنوان دئیست به کار می روند، لذت کسانی را که به دنبال ایجاد بینش های ساده از تاریخ و طیفی از فیلسوفان تحلیلی هستند، از بین می برد. این بررسی‌ها در مورد دئیسم همچنین دیدگاه گسترده‌تری دارند و آن را به‌عنوان برداشتی مدرن از الوهیت غیر مذهبی نشان می‌دهند که با اصطلاح «خدای فیلسوفان» بیان می‌شود. تاریخچه مشقات جدایی مفاهیم فلسفی الوهیت از باورهای دینی حداقل به دو دلیل حائز اهمیت است. برای یکی، گرایش فلسفی به ارائه ساختاری از واقعیت مستقل از تصورات مذهبی سنتی را برجسته می‌کند، و برای دیگری به ما اجازه می‌دهد تا انتظارات و ادعاهای مشروط تاریخی بشر را از طریق انواع روش‌های به تصویر کشیدن «الهی» در نظر بگیریم.

خداباوری گشوده به ­عنوان رویکرد جدیدی در عرصۀ الهیات و فلسفة دین، نظریات و دیدگاه­هایی را مطرح کرده است که هم به لحاظ فلسفی و هم به لحاظ الهیاتی (کلامی) توجه بسیاری از اندیشمندان معاصر را به خود جلب کرده است. مدعای اصلی و اساسی حامیان این رویکرد این است که بسیاری از آموزه ­های رایج دربارۀ ذات و صفات خدا (و به­طور خاص صفاتی مانند علم پیشین خدا، تغییر‌ناپذیری، انفعال­ ناپذیری و بی­زمان­بودن خدا)، برگرفته از فلسفه­ های یونانی، به‌ویژه سنت نوافلاطونی هستند و تحت تأثیر آن‌ها قرار دارند و به همین دلیل، از مسیر اصلی خودشان که همان مسیر کتاب مقدس است، فاصله گرفته ­اند. بنابراین، برای زدودن انگاره­ های نادرست فلسفی از صفات حقیقی خدا در کتاب مقدس، بایستی بار دیگر آن‌ها را بازبینی و اصلاح ­کنیم. از آن‌‌جا که بنیان‌گذاران و مدافعان این مکتب مدعی هستند که نظریاتشان در سنت خداباوری و خداباوری سنتی ریشه دارد، با نگاهی تاریخی به این جنبش الهیاتی و بررسی مسیر پیدایش آن، صحت‌و سقم ادعای آن‌ها را ارزیابی می­ کنیم. برخی از الهی­دانان و فلاسفۀ دین معاصر، خداباوری گشوده را از انواع خداباوری سنتی قلمداد می­ کنند، برخی دیگر آن را انحرافی در سنت خداباوری و برخی نیز آن را نوعی مکتب ارتدادی و بدعت ­آمیز می­دانند که در سنت راست ­کیشی جایگاهی ندارد. به­هرحال، هرچند زمان زیادی از آغاز این جنبش نمی­ گذرد توانسته است نظرها را، چه موافق چه مخالف، به خود جلب کند؛ تعداد بسیار زیاد مکتوباتی که در تأیید یا ردّ این مکتب نگاشته شده است، شاهد این مدعاست. بنابراین، جا دارد ما نیز با استفاده از منابع بسیار غنی خود در سنت فلسفی‌ـ‌کلامی اسلام و با شناخت کاملی از این دیدگاه، وارد عرصۀ بحث­ های جدید در حوزۀ الهیات و فلسفة دین شویم.

الهيات طبيعي به‌طور سنتي نقش حلقة ارتباط بين معرفت زمانه و تعاليم وحياني را در اديان ابراهيمي ايفا مي‌کرده است. با‌اين‌حال، هرگز اعتبار و امکان اين الهيات مورد وفاق الهي‌دان‌هاي اين اديان نبوده است. کارل بارت -که بسياري او را مهم‌ترين و تأثيرگذارترين الهي‌دان پروتستان و حتي مسيحي در قرن بيستم مي‌دانند- با هر دستگاه فکري‌اي که باورهاي مسيحي را بر يافته‌هاي ذهن و ضمير بشري مبتني سازد، به‌شدت مخالفت مي‌کند. از‌اين‌رو، مي‌توان او را نماد مخالفت بي‌امان با الهيات طبيعي در دورة معاصر دانست. در اين مقاله تلاش کرده‌ايم تا نشان دهيم نقد بارت بر الهيات طبيعي، از سويي ريشه در تحليل او از نقش اين الهيات در تاريخ مسيحيت دارد؛ و از‌سوي ديگر مبتني است بر قرائتي خاص از برخي آموزه‌هاي مسيحي؛ اما اگر از منظري معرفت‌شناختي بنگريم،‌ به‌نظر مي‌رسد التزام به لوازم موضع بارت ضد الهيات طبيعي، الهيات وحياني را نيز با مشکلاتي جدي مواجه خواهد ساخت.