جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : از اوایل دهه 2000، مورخان روشنفکر به طور فزاینده ای تأکید کردند که روشنگری و دین مکشوف را می توان با هم آشتی داد، که در تضاد با تصویرهای سنتی است. در نتیجه این تغییر، تحقیقات فزاینده ای در مورد به اصطلاح "روشنگری مذهبی" - که شامل کاتولیک، یهودیت و پروتستانیسم است - ایجاد شده است. با این حال، تلاش برای قرار دادن نمایندگان روشنفکر همه ادیان در یک روشنگری فرااعترافی، به تدریج درک «مذهب روشنگرانه» را، به ویژه در زمینه پروتستان، سردرگم کرده است. برای مقابله با این تحول، این تز به دنبال ایجاد مجدد وجود روشنگری پروتستانی خاص و یکنواختی است که شامل انگلیکانیسم، لوتریانیسم آلمانی و لوتریانیسم سوئدی در طول «قرن طولانی هجدهم» بود. برای این منظور، تاریخ فکری و فرهنگی الهیات روشنگرانه در این کلیساها را بر اساس تاریخ‌نگاری موجود و متون و ارقام بنیادی آن ارائه می‌کند: ابتدا تحلیلی تطبیقی ​​از الهیات رالف کادورث، هنری مور، گوتفرید ویلهلم لایب‌نیتس ارائه می‌کند. ، جوزف باتلر و یوهان یواخیم اسپالدینگ. سپس دریافت الهیات آنها را در لوترانیسم سوئدی از طریق مکاتبات اریک بنزلیوس جوان و ژاکوب اکسلسون لیندبلوم ژورنال فور پرستر بررسی می کند. بر این اساس، این تز استدلال می‌کند که - با وجود تفاوت‌های معین - یک روشنگری پروتستانی قابل تشخیص وجود داشت که مشخصه اصلی آن یک الهیات طبیعی روشنفکرانه بود که بر خیرخواهی اساسی خدا و هماهنگی جهان و همچنین آزادی اساسی و معقول بودن تأکید داشت. از انسانیت این عقیده که عمدتاً در نتیجه «بحرانهای ارتدکس» پدید آمد و یکنواختی شدید اعترافات را غیرقابل دفاع کرد، بر پایه‌های افلاطونی-اراسمی و پیشرفت‌های علمی-فلسفی قرن هفدهم بنا شد. در حالی که بسیاری از ایده‌های آگوستینی اصلاح‌طلب را رد می‌کرد، با این وجود، با اظهار اعتقادی فردگرایانه و رهایی‌بخش که برای آنگلیکن‌ها و لوتران‌ها به یک اندازه جذاب بود، به‌طور مشخص دارای ویژگی پروتستانی بود. در واقع، تا پایان قرن هجدهم، بخش هایی از آن به یک جنبش خودآگاه تبدیل شد.

ترجمه ماشینی : این پروژه یک ارزیابی مجدد فلسفی از نظریه هنری مور در مورد فضای الهی ارائه می دهد، که - از طریق نیوتن - بخشی از مبانی متافیزیکی فیزیک جدید شد. البته، این فضا به زودی به یک اتر غیرشخصی سکولاریزه شد، سپس به ظاهر توسط اینشتین نسبی شد. با این حال، برخی از فیلسوفان اخیر - مانند ریچارد سوینبرن، ویلیام لین کریگ و جان لوکاس - به طور متقاعدکننده ای استدلال کرده اند که مکان و زمان مطلق با فضازمان کیهانی و همچنین با تفسیر نئولورنتسی از نسبیت سازگار است. با این حال، در حالی که بسیاری اجازه داده‌اند این بازگشت احتمالی مطلق‌ها برای تغییر شکل الهیات و فلسفه زمان آن‌ها، به نظر می‌رسد که تعداد کمی از پتانسیل آن را برای بازاندیشی در رابطه خدا با فضا درک کرده باشند. بنابراین، دفاع از نظریه مور از فضای الهی در نقطه اتصال کامل بین یک گشایش رادیکال جدید و تعداد کمی که متوجه باز بودن آن شده اند قرار می گیرد. بخش اول پروژه ما نوشته‌های مور درباره فضای الهی را تفسیر می‌کند، و زمینه متنی و الهام‌بخشی را برای راه‌اندازی دفاع فلسفی تازه‌ای از فضای الهی در بخش دوم فراهم می‌کند، و به این نتیجه می‌رسد که فضای الهی همچنان باید وزن قابل‌توجهی در فلسفه دین معاصر داشته باشد.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه به بررسی رابطه انضباطی بین فلسفه طبیعی (مطالعه طبیعت یا بدن) و الهیات (مطالعه امر الهی) در انگلستان قرن هفدهم می پردازد. رشته های مدرن اولیه دو کارکرد اساسی داشتند. اول، آنها قواعد و مرزهای استدلال را تعیین کردند - بنابراین دانش در چارچوب های انضباطی مشروعیت یافت و قابل فهم شد. و ثانیاً، رشته‌ها آموزش و پرورش را ساختار می‌دهند، دانش را به گونه‌ای تقسیم می‌کنند که بتوان آن را مطالعه و آموزش داد. این نقش دوگانه به این معنی بود که رشته ها ساختارهای معرفتی و اجتماعی بودند. آنها از عناصر مختلفی تشکیل شده بودند و در نتیجه به طرق مختلف با یکدیگر ارتباط داشتند. به این ترتیب، رقابت پذیری دانش مدرن اولیه در رقابت پذیری رشته ها - محتوا و مرزهای آنها منعکس شد. فرانسیس بیکن، توماس وایت، هنری مور و جان لاک به ترتیب محور چهار فصل هستند، با جوزف گلانویل، توماس هابز، دیگر خدایان کمبریج، و انواع نویسندگان مکتبی قرون وسطایی که زمینه، مقایسه و تقویت را ارائه می دهند. این مطالعات موردی، مقطعی از اندیشه و باور قرن هفدهمی را ارائه می‌کند. آنها منافع حرفه ای و نهادی متفاوتی را در بر می گیرند و مجموعه ای از مواضع فلسفی، کلامی و مذهبی را نمایندگی می کنند. با این وجود، هر یک از آنها به شیوه‌های مختلف و تأثیرات متفاوت، رابطه بین فلسفه طبیعی و الهیات را در مرکز تلاش‌های فکری خود قرار می‌دهند. آنها با هم نشان می‌دهند که در انگلستان قرن هفدهم، فلسفه طبیعی و الهیات در نوسان بودند، و رابطه انضباطی آنها پیچیده بود و درجاتی از همپوشانی و بیگانگی را به دنبال داشت. در درجه اول، فلسفه طبیعی و الهیات به بررسی ماهیت و ساختار جهان پرداختند و با هم رابطه بین اجزای سازنده آن - طبیعی و الهی - را تعیین کردند. با این حال، آنها همچنین گستره قوای شناختی انسان را منعکس می‌کردند، و مشخص می‌کردند که کدام بخش از جهان قابل شناخت است، و زمینه‌ها و درجات مناسبی از یقین و اعتقاد را مشخص می‌کرد. بنابراین، هر دو رشته، و رابطه آنها با یکدیگر، به بحث های گسترده در مورد، حقیقت، یقین و نظر کمک کرد. این به نوبه خود دستورالعمل های هنجاری را ایجاد کرد. تا حدودی درستی یا نادرستی عقیده و رفتار با تعاریف خاص و رابطه بین فلسفه طبیعی و الهیات مشخص می شد. در نتیجه، جایگاه انسان در جهان - رابطه او با طبیعت، خدا و همنوعانش - از طریق این رشته ها مثلث بندی شد.