جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: کریستین ام. کورسگارد در طول چهل سال گذشته تأثیر عمیقی بر فلسفه اخلاق داشته است. او از طریق نوشتن و تدریس خود روشی متمایز، دقیق و دارای اطلاعات تاریخی در مورد اخلاق، عاملیت و بعد هنجاری زندگی انسان به طور کلی ایجاد کرده است. دوازده مقاله اصلی در این مجلد به افتخار او به مناسبت بازنشستگی از تدریس نوشته شده است. آنها سؤالاتی را درگیر می کنند که در کار او تکرار می شود: چرا ما موظف به انجام آن چیزی هستیم که اخلاق می خواهد؟ چه ویژگی های طبیعت ما ما را مشمول تعهدات اخلاقی می کند؟ مستقل بودن و مسئولیت پذیری در برابر کاری که انجام می دهیم به چه معناست؟ ما به حیوانات غیر انسانی چه مدیونیم؟ مشارکت کنندگان عبارتند از: Stephen Darwall، Kyla Ebels-Duggan، Barbara Herman، Richard Moran، Japa Pallikkathayil، Faviola Rivera-Castro، T.M. اسکانلون، تامار شاپیرو، خیابان شارون، دیوید ساسمن، سیگرون سووارسدوتیر، و دیوید ولمن. این مقاله‌ها دیدگاه‌های خود کورسگارد را روشن می‌کنند و در عین حال مطالب جدید تحریک‌آمیزی را مطرح می‌کنند مواضع در مورد موضوعاتی که به طور مرکزی در کار خود او وجود دارد.

کرسگارد، درکتاب «قوام بخشی به خود»، توسل به معیارهای قوام‌بخش عمل را، بهترین رویه برای توجیه اخلاق می‌داند. از نظر او، کارکرد عمل، متحد ساختن فاعل است. انسان به عنوان یک فاعل عاقل از مبانی باورها و اعمال خود، آگاه است، این خود‌آگاهی، وحدت او را مختل کرده، نفس او را به اجزائی تقسیم می کند. عملی می‌تواند فاعل خود را بهتر متحد سازد که بر اساس اصلی کلی و دلیلی عمومی انجام شده‌باشد و تنها عمل اخلاقی واجد این خصوصیت است. بنابراین اخلاقی بودن، خصوصیتی است که بر اساس کارکرد قوام‌بخش خود عمل، بر فاعل تحمیل می شود و ازآنجا که انسان محکوم به عمل است، تمامی معیارهای قوام‌بخش عمل و از جمله اخلاقی بودن، برای انسان جنبه هنجاری پیدا می کند. بر این اساس، هویت انسان، به وسیله عملی شکل می گیرد که مبتنی بر قانون اخلاقی انجام می شود.

برساخت‌گرایی نظریه‌ای که احکام اخلاقی را نه امور واقعی بلکه اموری که توسط عقل عملی طی فرآیندی عقلی با توجه به مشکلات عملی پیش‌رو ساخته می‌شوند، می‌داند. کریستین کرسگارد فیلسوف معاصر آمریکایی یک برساخت‌گرای کانتی است که نظریه او در این مقاله به نقد و بررسی گذاشته می‌شود. وی مخالف واقع‌گرایی اخلاقی است. کرسگارد برساخت‌گرای افراطی است و به‌طور کلی وجود حقایق اخلاقی حتی به عنوان حقایق انتزاعی را رد می‌کند و کلاً آنها را ساخته فاعل اخلاقی می‌داند. کرسگارد به‌طور کلی، اصول اخلاقی یا سیاسی را راه‌حل‌هایی برای حل مسائل و مشکلات عملی انسان می‌داند که توسط او طی فرآیندی عقلی ساخته می‌شوند. وی هنجارمندی و قدرت دستوری الزامات اخلاقی را از همین‌جا ناشی می‌داند که توسط خود شخص برای حل مشکلاتش ایجاد شده است. برساخت‌گرایی کرسگارد با نقدهایی مواجه شده است که شاید مهم‌ترین آنها عدم توفیق در اثبات ارزشمندی انسان به عنوان منبع ارزش‌هاست.

یکی از موضوعات فرا اخلاقی، بحث از منشأ الزام‌های اخلاقی است. مسئله این است که الزام‌های اخلاقی، یعنی بایدها و نبایدهای اخلاقی از کجا ناشی می‌شوند؟ به باور خانم کریستین کرسگارد، فیلسوف معاصر آمریکایی، منشأ الزام‌های اخلاقی هویت اخلاقی انسان و انسانیت انسان است. انسان به دلیل خودآگاهی‌اش به صرف میل به چیزی آن را انجام نمی‌دهد، بلکه از خود می‌پرسد که آیا درست است که مطابق میل خویش رفتار کنم؟ کرسگارد که همانند کانت به ارزش ذاتی انسانیّت معتقد است، می‌گوید که دلایل ما برای انجام‌دادن چیزی را هویت و طبیعت ما مشخص می‌کند. هویت ما به‌عنوان انسان، زن یا مرد، عضوی از قوم یا نژاد، دین خاص یا طبقه اجتماعی خاص و ... الزام‌های نامشروطی را بر ما تحمیل می‌کنند. بنابراین، از نظر کرسگارد هویت ما به‌عنوان یک انسان منشأ هنجارها و الزام‌های اخلاقی ماست. نقض این الزام‌ها به‌معنای از دست‌دادن هویت ماست. انسانیت بخش مهم هویت ماست. به نظر می‌رسد افزون بر برخی اشکال‌ها بر نظریه اخلاقی کرسگارد، ایرادهای وارد بر نظریه اخلاقی کانت نیز بر آن وارد است؛ از جمله اینکه اصل انسانیت و هویت عملی انسانی نمی‌تواند همیشه به‌عنوان معیاری موفق در تشخیص فعل اخلاقی عمل کند.