جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

یبدأ کتاب زرادشت الاول بسرد تحولات ثلاثه. « کیف یصبح الروح جملا، و کیف یصیر الجمل اسدا، و اخیرا کیف یصیر الاسد طفلا». الجمل هو الیحوان الذی یحمل: یحمل عبء القیم السئده، اثقال التربیه، و الاخلاق و الثقافه، یحملها فی الصحراء ، و یتحول هناک الی اسد: یحم الاسد التماثیل، یدوس الاثقال، یتولی نقد کل القیم السائده، اخیرا، یمتلک الاسد ان یصبح طفلاً، ای لعبا و بدایه جدیده، خالقا لقیم جدیده و مبادی تقویم جدیده.

در نیمه‌ی نخست سده‌ی بیستم، سرخوردگی‌هایی بسیار به جهت فروپاشی ارزش‌های مسیحی و همچنین ایده آل پیشرفت در اروپا بروز کرد که موجب بازاندیشی و جدال نظری درباره‌ی ماهیت و بنیان‌های دوران جدید و نسبت آن با قرون‌وسطای مسیحی شد. این تلاش‌ها قضیه‌ای را در کانون بحث‌ها قرار داد که با عنوان «دنیوی شدن» شناخته می‌شود. ازهمین رو، درباره‌ی نسبت دوران جدید با قرون‌وسطا دو مبنای «گسست و پیوست» مطرح گردیده است که ذیل قضیه‌ی دنیوی شدن، نظریه‌های «دنیوی شدنِ آخرت اندیشی» و «دنیوی شدن از راه آخرت اندیشی» شکل‌گرفته‌اند. کارل لُویت و هانس بلومِنبِرگ نمایندگان بارز این دو نظریه‌اند که جدال نظری ایشان در این خصوص واجد اهمیت بسیار است. در این مقاله تلاش شده است تا دیدگاه‌های متفاوت در خصوص فرایند «دنیوی شدن» در اروپا با تأکید بر مواضع کارل لویت و هانس بلومنبرگ، ارائه و زمینه‌ی پژوهش‌های آتی درباره‌ی اندیشه‌ی ایشان را فراهم آورد.

کارل لُویت (به آلمانی: Karl Löwith) ‏ (۹ ژانویه ۱۸۹۷ در مونیخ - ۲۶ مه ۱۹۷۳ در هایدلبرگ) فیلسوف آلمانی-یهودی و شاگرد هایدگر بود. مانند بسیاری از یهودیان و هم‌کارانش در دوران حاکمیت نازیها در رایش سوم، آلمان را ترک کرد که ۵ سالش (۱۹۳۶ - ۱۹۴۱) را در ژاپن به سر برد ولی در سال ۱۹۵۱ برای تدریس فلسفه به هایدلبرگ بازگشت. مهم‌ترین آثار او از هگل تا نیچه است، که به بررسی زوال فلسفهٔ کلاسیک آلمان می‌پردازد و تاریخ جهانی و حصول رستگاری: مبانی الهیاتی فلسفهٔ تاریخ، که در آن کوشش می‌کند «معنای بسیاری از حوادث تاریخ معاصر را با تکیه بر مفاهیم الهیات مسیحی و اُسوهٔ رستگاری عیسوی توضیح دهد.» مجموعهٔ آثار در ۹ جلد: انسان و انسان-جهان. مقدمه‌ای بر انسان‌شناسی، ۱۹۸۱./ تاریخ جهانی و حصول رستگاری. نقدی بر فلسفهٔ تاریخ، ۱۹۸۳. / شناخت، اعتقاد و شک. مقدمه‌ای بر نقد دین و الهیات، ۱۹۸۵./ از هگل تا نیچه، ۱۹۸۸./ هگل و انحلال فلسفه در سدهٔ نوزدهم - ماکس وبر، ۱۹۸۸/ نیچه، ۱۹۸۷./ یاکوب بورکهارت، ۱۹۸۴./ هایدگر - متفکری در زمانهٔ عسرت. در وضعیّت فلسفه در سدهٔ بیستم، ۱۹۸۴./ خدا، انسان و جهان - جیامباتیستا ویکو و پل والری، ۱۹۸۶.