جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : فرانسوا نودلمان، فیلسوف مشهور و منتقد برجسته فرانسوی، موسیقیایی ژان پل سارتر، فردریش نیچه و رولان بارت را که همگی نوازندگان آماتور پیانو و دوستداران تیز رسانه بودند، درگیر می کند. اگرچه نوازندگی پیانو برای این متفکران یک هنر حیاتی بود، اما تفکرات آنها در مورد این موضوع عمدتاً ناچیز، ضمنی یا ناسازگار با آثار هر فیلسوف است. نودلمن این دیدگاه ها را هم بازیابی می کند و هم ادغام می کند، و نشان می دهد که شیوه نواختن این فیلسوفان، آهنگسازانی که آنها را می پرستیدند، و موسیقی انتخابی آنها بینش غیرمعمولی را در مورد سبک ها و الگوهای تفکر آنها آشکار می کند. نودلمن، عمل فیزیکی و نظری موسیقی را به عنوان بُعدی می‌داند که زیربنای دیدگاه‌های فلسفی سارتر، نیچه و بارت است. او با خواندن افکار آنها در برابر موسیقی آنها، فرمول بندی های انتقادی جدیدی را معرفی می کند و مسیر حرکت آنها را تغییر می دهد و غنای ارزشمندی به تجربیات زیسته و تجسم یافته این فیلسوفان می بخشد. نتیجه، ثبت‌های متعدد وجود و رابطه بین فلسفه و حواس را افزایش می‌دهد که بسیاری از کار آنها را با خبر می‌کرد. نودلمن که خواننده دقیق موسیقی است، تسلط ظریفی بر متون زیر نظر خود حفظ می کند و از نکات گفتمانی پژوهش های موسیقی و فلسفی آنها، به ویژه با توجه به تحقیقات اخیر و نقدهای پیشرفته، قدردانی می کند.

ترجمه ماشینی : این متن با ایجاد پیوندی ساختاری بین اندیشه‌های فردریش نیچه و موریس مرلوپونتی به دنبال کمک به تاریخ فلسفه مدرن است. این کتاب به‌عنوان توضیحی نظام‌مند از افکار کلیدی فیلسوف و نیز تحقیقی در مورد ریشه‌های به اصطلاح فلسفه قاره‌ای در نظر گرفته شده است. چکیده: با ایجاد پیوندی ساختاری بین افکار فردریش نیچه و موریس مرلوپونتی به دنبال کمک به تاریخ فلسفه مدرن است. ادامه مطلب...

ترجمه ماشینی : این کتاب تحلیلی از نیچه به عنوان یک فیلسوف سیاسی در چارچوب جنبش های سیاسی عصر خود ارائه می دهد. دون دامبوفسکی اندیشه سیاسی نیچه را که به رادیکالیسم اشرافی معروف است، در پرتو ایدئولوژی مرتبط با ناپلئون اول و ناپلئون سوم به نام بناپارتیسم بررسی می کند. دامبوفسکی استدلال می کند که رادیکالیسم اشرافی نیچه از بناپارتیسم قابل تشخیص نیست و نیچه نماینده کیش شخصیت ناپلئونی است. بررسی ها: «این یک مطالعه پیشگامانه در مورد سزاریسم و بناپارتیسم نیچه است - دو مورد از امیدوارکننده ترین ورودی ها به اندیشه سیاسی نیچه. دامبوفسکی مطالعه‌ای کامل و منظم و در عین حال ظریف به ما ارائه می‌دهد که خوانشی وحدت‌بخش از گفته‌های نیچه در مورد سیاست ارائه می‌دهد و نور جدیدی بر رابطه آنها با رویدادهای تاریخی می‌افکند. نیچه و ناپلئون با تکیه بر منابع فراوان، چه علمی و چه ادبی، همه ویژگی های تبدیل شدن به یک اثر مرجع در این زمینه را دارند. (هوگو دروچون، دانشگاه کمبریج) کتاب دون دامبوفسکی که به عنوان دنباله‌ای بر «سیاست‌های ماکیاولیستی نیچه» اصلی او خوانده می‌شود، سهم عمده‌ای در جستجوی مداوم ما برای یافتن علت غایب یا دلالت بیان عمداً توهم‌آمیز نیچه از نسخه‌اش از نیهیلیسم با پروژه سیاسی به همان اندازه نادرست و همراه اوست. نیچه و ناپلئون با ترکیب تحلیل متنی زیرکانه با درک وسیع تاریخی، یک رویداد مهم انتشاراتی است. (جف ویت، نویسنده سپاه نیچه)

ترجمه ماشینی : نیچه در طول دوران نویسندگی خود از تأیید زندگی زمینی به عنوان راهی برای مقابله با نیهیلیسم و زهد حمایت می کرد. این جلد پیچیدگی‌ها و دیدگاه‌های گسترده‌ای را که نیچه با درگیر کردن پارادایم‌های تفسیری مختلف از خوانش‌های اگزیستانسیالیستی تا داروینیستی از نیچه در ارتباط با مشکل پیدایش حیات روی زمین ارائه می‌کند، بررسی می‌کند. در عصری که در آن علوم زیستی ادعا می‌کنند که عمیق‌ترین رازها و رمزهای زندگی را باز کرده‌اند، مقالات این جلد دیدگاه شک‌آمیزتری را پیشنهاد می‌کنند. زندگی هم نزدیک‌ترین و هم دورتر از ماست، زیرا زندگی به همان اندازه که ما با آن تجربه می‌کنیم، از طریق ما آزمایش می‌کند، زیرا زندگی تفکر و عادات ما را همیشه در حال حرکت نگه می‌دارد، در حالت کوچ نشینی مکرر. فلسفه نیچه شاید واضح ترین بیان ضدیتی باشد که در ایده «مطالعه» زندگی و در آرمان سقراطی یک زندگی «بررسی شده» وجود دارد و منبعی عمیق از خرد در مورد زیستن باقی مانده است.

ترجمه ماشینی : این کتاب طبیعت‌گرایی فلسفی نیچه را در زمینه تاریخی آن بررسی می‌کند و نشان می‌دهد که موقعیت او به بهترین وجه در پس زمینه برخوردهای نئوکانتیانیسم و علوم زیستی در قرن نوزدهم درک می‌شود. کریستین جی امدن با تحلیل بیشتر نوشته های نیچه از اواخر دهه 1860 به بعد، طبیعت گرایی نیچه را بازسازی می کند و برای درک جدیدی از روایت او از طبیعت و هنجارگرایی استدلال می کند. امدن دلایل تاریخی را مطرح می‌کند که چرا نیچه به موقعیتی که او داشت دست یافت. تبارشناسی ارزش‌ها و گزارش او از اراده به قدرت به همان اندازه که تحت تأثیر بحث‌های قرن نوزدهم در مورد غایت‌شناسی، کارکردهای زیست‌شناختی و نظریه‌های تکامل است، تحت تأثیر تفکر کانتی است. این مطالعه غنی و گسترده مورد توجه محققان و دانشجویان نیچه، تاریخ فلسفه مدرن، تاریخ فکری و تاریخ علم خواهد بود.

ترجمه ماشینی : این تحقیق به عنوان موضوع مطالعه دو قسمت با عنوان کافکیان به ترتیب از جوزفینا، خواننده یا مردم موش، سال 1924، سال مرگ نویسنده، و داستان پس از مرگ شکارچی گراکو، به عنوان روایت های املاک منتشر شده است. . ما در این دو روایت به دنبال بررسی مسئله‌ای از زوال صورت‌های متعالی هستیم: سنتز شده در هنر، الهیات و مرگ در درون مدرنیته. با خوانش توصیفی-فلسفی این دو روایت، رویکردی انتقادی را با فلسفه والتر بنیامین به ویژه نظریه روایت آن جستجو می کنیم. مجموعه این روایات نیز از بازسازی صحنه ادبی و فلسفی تعابیر کافکیان، مانند: خوانش صهیونیستی ماکس برود از فلسفه آرتور شوپنهاور و مارتین بوبر، طنین خوانش های کافکا از کی یرکگارد، تحلیل می شود. و نیچه و در نهایت، مجادلات بنیامین با برود و گرشوم شولم، که دلیل اصلی خنده دار آن حول خوانشی ماتریالیستی و تمثیلی از چک نویسنده است.

ترجمه ماشینی : G. W. F. هگل و فردریش نیچه اغلب پادپایان فلسفی قرن نوزدهم در نظر گرفته می شوند. جفری چرچ در کتاب خودمختاری نامتناهی از تفکر هگل و نیچه استفاده می‌کند تا دفاع مدرن غربی از فردیت را ارزیابی کند - تا بررسی کند که آیا ما درست می‌گفتیم که آیا الگوی باستانی جامعه بالاتر از فرد را رد کردیم. پیامدهای نظری و عملی این پروژه حائز اهمیت است، زیرا دفاع مناسب از فرد امکان بقای نهادهای لیبرال مدرن را در برابر منتقدان غیرغربی فراهم می‌کند که اهداف جمعی را به قیمت حقوق فردی بها می‌دهند. چرچ با استناد به ایده های هگلی و نیچه ای در مورد خودمختاری، راه سومی را برای فرد پیدا می کند – چیزی که او آن را «فرد تاریخی» می نامد، که فراتر از اختلاف نظر افراد باستان و مدرن است و در عین حال مشارکت های متمایز آنها را در بر می گیرد.