جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این اولین کتابی است که مقایسه منظمی از فلسفه های آلبر کامو و فرانتس فانون ارائه می دهد. این نشان می‌دهد که چگونه دیدگاه‌های اخلاقی، سیاسی و روان‌شناختی این دو متفکر تأثیرگذار می‌توانند درک ما را در مورد چگونگی برقراری عدالت در مواجهه با عدم توازن عمیق قدرت بیشتر کنند. نویسنده در تحلیل خود از فلسفه های کامو و فانون، جنگ خونین استقلال الجزایر را پیش زمینه می کند. اگرچه هیچکدام از اشغال الجزایر توسط استعمار فرانسه حمایت نکردند، اما دیدگاه‌های کاملاً متفاوتی در مورد درگیری داشتند. فانون از رهایی از طریق خشونت حمایت می کند، که نویسنده استدلال می کند که به طور غیرانتقادی رمانتیک شده است. از سوی دیگر، کامو از اخلاقیات اعتدال حمایت می کرد که از خشونت بی رویه اجتناب می کرد. نویسنده استدلال می کند که کامو ناعادلانه متهم شده است که مدافع استعمار است. در نهایت، نویسنده تأیید مشترک ارزش‌های اومانیستی را که هم افکار کامو و هم فانون را هدایت می‌کنند، به تصویر می‌کشد. کامو و فانون در مورد مسئله الجزایر برای محققان و دانشجویان پیشرفته علاقه مند به فلسفه قاره ای قرن بیستم، پسااستعمار، اگزیستانسیالیسم و فلسفه آفریقا جذاب خواهند بود.

ترجمه ماشینی : La Peste (به انگلیسی طاعون)، که در ابتدا در سال 1947 توسط نویسنده برنده جایزه نوبل آلبر کامو منتشر شد، روند پیشرفت طاعون مرگبار بوبونیک را در حالی که در شهر قرنطینه شده الجزایر اوران گسترش می یابد، شرح می دهد. در حالی که بیشتر بحث‌های مربوط به مثال‌های داستانی در زیبایی‌شناسی یا تاریخی یا فرضی است، کامو نمونه‌ای از «داستان آفت» ارائه می‌کند. کامو داستان های تخیلی را برای انتقال حقایق انتخاب کرد - در مورد طاعون در گذشته، مبارزه خود با سل در سن هفده سالگی، زندگی در قرنطینه دور از خانه برای چندین سال، و جدایی اجباری از همسرش که در الجزیره در خارج از کشور نازی بود. فرانسه را اشغال کرد. تجارب زیسته خود او زیربنای گزارشی تخیلی از واقعیت های مشترک انسانی است که می توانیم با آن شناسایی کنیم: آسیب پذیری در برابر بیماری، انزوا، ترس و در نهایت انسان دوستانه. طاعون به ما می آموزد که نه طمع داشته باشیم و نه انتظار چیزی را داشته باشیم که به طور معمول آن را بدیهی می دانیم. این مجموعه مقالات اصلی درباره مضامین فلسفی در طاعون در طول و پس از کووید-19 از اهمیت ویژه ای برخوردار است، اما همچنین بازتاب هایی را ارائه می دهد که برای علاقه مندان به این اثر ادبی کلاسیک ارزش ماندگاری خواهد داشت. این رمان به بررسی مسائلی با اهمیت پایدار می پردازد. آیا ما به طور جمعی با آستانه رفتار اخلاقی که توسط کامو مطرح شده بود روبرو می شویم که می نویسد: «آنچه در مورد همه بدی های جهان صادق است در مورد طاعون نیز صادق است. این به مردان کمک می کند تا از خودشان بالاتر بروند»؟ یا پوچ، دلسوز را تضعیف می کند؟ آیا «قهرمانان» وظیفه‌آمیز با طاعون با «نجابت مشترک» مبارزه می‌کنند، یا طبیعت انسانی خود را در برابر عادی‌سازی رنج و مرگ غیرقابل کنترل تسلیم می‌کند؟ راه‌های بی‌شماری برای نزدیک شدن به رمان وجود دارد و این جلد خوانندگان را تشویق می‌کند تا در مورد معضلات انسانی در اوران داستانی که از بیماری همه‌گیر کنونی ما مطلع شده است، فکر کنند.

در این نوشتار با روش توصیفی-تحلیلی به دیدگاه آلبر کامو مبنی بر معنادارنبودن و پوچی زندگی پرداخته‏ایم. وی بر این باور است که خدا و جهان ماورایی وجود ندارد و همچنین دلیلی برای حضور انسان در این جهان و معنای ازپیش‏تعیین‏شده‏ای برای زندگی انسان وجود ندارد و انسان برای رهایی از این پوچی باید ارزش‏هایی را برای خود جعل کند. برخی از نقدهای وارد بر کامو عبارت‏اند از اینکه منحصرکردن دایرۀ معرفت بر امور تجربی از طریق تجربه قابل اثبات نیست. انسان به دلیل محصوربودن در عالم مادّه، توانایی تدوین برنامۀ جامع را برای زندگی‏اش ندارد. نبود معیاری ثابت برای جعل ارزش‏ها سبب نقدناپذیری ارزش‏ها و بسته‏شدن قضاوت و داوری می‏شود.

ترجمه ماشینی : والتر کافمن زندگی خود را وقف کاوش در مفاهیم دینی متون ادبی و فلسفی کرد. عمیقاً در مورد منافع انسانی و اخلاقی شک دارید؟ او همچنین از سکولاریسم مدرن، از جست‌وجوی قطعیت که از طریق جزم‌گرایی دنبال می‌شود، انتقاد کرد. کافمن خطر از دست دادن اصالت را در مواردی که او ناعادلانه توصیف کرد می دید؟ ed به گذشته عقب نشینی می کند. این تلفیقی از نشانه است؟ متونی در باب اندیشه دینی که ایشان انتخاب و معرفی کردند. سازماندهی این مجموعه وسعت و دامنه علایق کافمن را آشکار می کند. این شامل فصل‌هایی درباره اومیسم نو و نوشته‌های اگزیستانسیالیست‌های اخلاقی درگیر همراه با اظهارات مقدماتی کافمن است. مقدمه جدید گاتفرید به طور کامل عقاید کافمن را توضیح می دهد و آنها را با فیلسوفان دینی قرن نوزدهم از جمله مندلسون، گوته، نیچه و تولستوی مرتبط می کند. دین از تولستوی تا کامو برای فیلسوفان، متکلمان، مورخان و دانشجویان ادبیات دینی از اهمیت مستمری برخوردار است.

ترجمه ماشینی : خوان لوئیس سگوندو (1925-1996) یک کشیش یسوعی اروگوئه ای بود که، به عقیده من، الهیات آزادیبخش خود را بر اساس درک خود از اگزیستانسیالیسم استوار کرد. سهم عمده این پایان نامه کاوش در منابع ناشناخته و ناشناخته در آثار سگوندو است. این منابع از تز من در مورد مبنای او در اگزیستانسیالیسم حمایت می کنند و توسط الهیات بالغ او تأیید می شوند. این تز از آن جهت حائز اهمیت است که ارتباط بین اگزیستانسیالیسم و ​​الهیات رهایی بخش به طور گسترده نادیده گرفته شده است. نقطه شروع من کتاب سال 1948 سگوندو است که در آن او اگزیستانسیالیسم را با شخصیت گرایی ترکیب می کند و روشی استعلایی مبتنی بر عشق و بین الاذهان را توسعه می دهد. سه فصل زیر بحث من را از طریق تعامل او با چهار متفکر اگزیستانسیالیست توسعه می دهد: بردیایف، سارتر و کامو، و هایدگر. فصل 3 نشان می دهد که چگونه سگوندو از اولویت بردیایف در آزادی پیروی می کند، که به خلاقیت انسان اجازه می دهد، اما سگوندو آن را به عنوان "کیفیت اراده" در نظر می گیرد و آزادی را به عشق ربط می دهد. بردیایف بر ترجیح سگوندو برای روش شناسی که رشد ثابتی را به همراه دارد به جای رویکرد سیستماتیک به الهیات، تأثیر می گذارد. فصل 4 نشان می دهد که چگونه درک سارتر و کامو از آزادی و محدودیت ها بر این احساس سگوندو تأثیر گذاشت که واقعیت زیسته یک شخص باید نقطه شروع تأملات الهیاتی باشد (مثلاً دایره هرمنوتیک). در فصل 5، من از یک دست‌نوشته منتشر نشده استفاده می‌کنم تا نشان دهم که سگوندو چگونه از جایگاه سنت در کلیسای مسیحی و نقش سنت در تحلیل پدیدارشناختی هایدگر از دازاین استفاده می‌کند تا الاهیات خود را مبنی بر «جستجوی انسانی رهایی‌بخش و وحی الهی» بسازد. در دو فصل پایانی، من منابع جدید را به همراه دو کتاب پرخواننده سگوندو ترسیم می‌کنم: ایمان و ایدئولوژی‌ها (1982) در فصل 6 و آزادی الهیات (1975) در فصل 7. در فصل 6، او ابتدا روش استعلایی در سال 1948 نوشته است و به ماتریالیسم و ​​شخصی گرایی می پردازد. فصل 7 به عنوان نتیجه گیری من عمل می کند و از دایره هرمنوتیک سگوندو به عنوان کامل ترین تجلی استدلال من استفاده می کند.

The temptation to resort to violence runs like a thread through Albert Camus' works, and can be viewed as an additional key to understanding his literary productions and philosophical writings. His short life and intellectual attitudes were almost all connected with brutality and cruel circumstance. At the age of one he lost his father, who was killed as a soldier of the French army at the outbreak of the First World War. He passed his childhood and youth in colonial Algeria, no doubt experiencing degrees of inhumanity during that difficult period. In his first years in conquered France, he was editor of an underground newspaper that opposed the Nazi occupation. In the years following the Liberation, he denounced the Bolshevist tyranny and was witness to the "dirty war" between the land of his birth and his country of living, France. Camus' preoccupation with violence was expressed in all facets of his work-as a philosopher, as a political thinker, as an author, as a man of the theatre, as a journalist, as an intellectual, and especially as a man doomed to live in an absurd world of hangmen and victims, binders and bound, sacrificers and sacrificed, and crucifiers and crucified. Three main metaphors of western culture can assist in understanding Camus' thinking about violence: the bound Prometheus, a hero of Greek mythology; the sacrifice of Isaac, one of the chief dramas of Jewish monotheism; and the crucifixion of Jesus, the founding event of Christianity. The bound, the sacrificed, and the crucified represent three perspectives through which David Ohana examines the place of ideological violence and its limits in the works of Albert Camus.

ترجمه ماشینی: تردیدی وجود ندارد که اکثر متفکرانی که معمولاً با سنت اگزیستانسیالیستی در ارتباط هستند، صرف نظر از آموزه های واقعی شان، به نوعی تحت تأثیر نوشته های کی یرکگور بوده اند. این تأثیر آنقدر زیاد است که می توان به انصاف بیان کرد که جنبش اگزیستانسیالیستی مسئول پیشرفت عمده در استقبال بین المللی کی یرکگور بود که در قرن بیستم اتفاق افتاد. در نوشته‌های کی‌یرکگور می‌توان مجموعه‌ای غنی از مفاهیمی مانند اضطراب، ناامیدی، آزادی، گناه، جمعیت، و بیماری را یافت که همگی در ادبیات اگزیستانسیالیستی به عنوان موتیف‌های استاندارد تبدیل شدند. سارتر نقش مهمی در تقدیس کردن کی یرکگور به عنوان یکی از پیشروان اگزیستانسیالیسم ایفا کرد. با این حال، پژوهشگران اخیر به استفاده ایدئولوژیک او از کی یرکگارد توجه کرده است. در واقع، به نظر می رسید که سارتر از کی یرکگور برای اهداف خود سوء استفاده می کند و سوء ظن به ارائه نادرست و تحریف، مفسران اخیر را بر آن داشته است تا به گذشته برگردند و رابطه پیچیده بین کی یرکگور و متفکران اگزیستانسیالیست را مورد بررسی قرار دهند. مقالات این جلد شامل چهره هایی از سنت های اگزیستانسیالیسم فرانسوی، آلمانی، اسپانیایی و روسی است. آنها استفاده غنی و متنوع از کی یرکگور توسط این متفکران متأخر را بررسی می کنند و مهمتر از همه، نقش ادعا شده او را در این جنبش روشنفکری معروف تحلیل انتقادی می کنند.