ژیژک با بی شمار راه های گوناگون، در جست و جوی هستی شناسی ای است مبتنی بر ایده های ناتمامیت و عدم انسجام، و استلزامات شگرف اجتماعی، روان کاوانه، و سیاسی ای که ا
... از پی روابط میان ما در مقام سوژه ها و جهانی که در آن زندگی می کنیم نمودار می شوند. در مصاحبه ای به سال 2007، او رانۀ مرگ را «نه به مثابه امری زیست شناختی یا هر چیزی دیگر، بلکه به عنوان اختلال و ساختاری هستی شناختی تفسیر می کند که چیزی را تغذیه می کند که ایدئالیسم آلمانی آن را منفیت می نامند».در سبک نوشتن ژیژک چیزی بدعت گذارانه در کار نیست: نوشتن به گونه ای که مضمون و فرم در یکدیگر درآمیزد.. از سویی وجوه مهم تفکر او با دلمشغولی ای بنیادی در باب سرشت واقعیت در هم تنیده است. اما امر واقعی کدام است؟ آیا اساس قابل بازنمایی است؟ درآمیختگی فرم و محتوا در نوشتن به همراه این دلبستگی به واقعیت، که به چنگ هم نمی آید، منشا دشواری اندیشه ی اوست.
نویسندهی کتاب حاضر بر همین اساس در آغاز کتاب ذیل عنوان لکان و ژیژک از تبیین همین امر شروع می کند. شرح اندیشه ی ژیژک در باب ایدئالیسم آلمانی نیز روشنگر همین موضوع است. موضع ژیژک در برابر کمونیسم چه به منزله ی واقعیتی سیاسی و چه به عنوان مشی فکری نیز از گره گاه هایی است که گشودن آن در فهم اندیشه ی او کارگشا خواهد بود، و نویسنده چنین کرده است.
بیشتر