اشرافی‌گری درواقع بر نوعی از تجمل، رفاه‌زدگی افراطی و غرق شدن در لذت‌ها و وسايل رفاهي بیش‌ازحد و معمول زندگی که متکی بر اصل و نسب خانوادگی است گفته می‌شود که د
... در بین نجبا و بلند‌پایگان ظهور و بروز می‌کند و به‌مثابه فرهنگ در جامعه سرریز می‌شود... اشرافي گري و غرق شدن در نعمت‌ها و لذت‌های مادي، انسان را از ارزش‌های ايماني و اهداف مهم و فضايل اخلاقي دور می‌نماید و همه همّ و غم او را در پرداختن به ارضاي کشش‌های نارواي نفساني می‌نماید؛ زيرا غرق شدن در ناز و نعمت، روح تلاش و كار و خدمت را در انسان می‌میراند و او را بسان برده مطيع لذت‌های مادي و کشش‌های نارواي نفساني قرار می‌دهد. اشرافی‌گری ازجمله رذائل عملی و اخلاقی است که آثار سوء و مخرب آن در همه ابعاد و سطوح مختلف جامعه محسوس و عینی است. یکی از مهم‌ترین دلایل انحطاط جوامع و تمدن‌های گذشته اشرافی گری بوده است. در این پژوهش از روش تحلیل محتوای کیفی استفاده‌شده است، به این صورت که ابتدا روایات جمع‌آوری، جمع‌بندی و تحیل می‌شوند تا نگاه معصومان استخراج شود، آنگاه در بیانات امام خمینی (ره) و مقام معظم رهبری به‌صورت موضوعی و تحلیل محتوای کمی و کیفی، موضوع استخراج سپس بر یافته‌های روایات عرضه می‌شود. این تحقیق نشان داده است که موضع معصومین در قبال اشرافی‌گری نوعاً برخوردی بازدارنده و مبتنی بر فطرت انسان‌ها است؛ مانند بر حذر داشتن از پرداختن به تجملات و مصرف‌گرایی، نکوهش خوی اشرافی‌گری، پرهیز از تکاثر و ثروت‌اندوزی. البته این موارد در احادیث امیرالمؤمنین (ازآن‌جهت که در رأس حکومت بوده¬اند) مشهودتر است. همچنین مشخص شد که از پیامد‌های اشرافی‌گری مسئولین، علاوه بر (اسراف و تبذیر، ایجاد شکاف طبقاتی، ظلم و بی‌عدالتی)، سرایت خوی اشرافی‌گری به عموم مردم است که درنهایت جامعه را دچار بی‌تفاوتی و عدم انفاق به قشر ضعیف می‌نماید. در ضمن این تحقیق نشان داده است که بیانات آیت‌الله خمینی و خامنهای گفتمان امروزی همان احادیث اهل‌بیت است.
بیشتر