جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

تفسیر ساختاری با مبنای سیاق آیات و همچنین بهره گیری از مضامین شان نزول به تفسیر می پردازد . با توجه به اینکه تفسیر المیزان بر مبنای شیوه تفسیر قرآن به قرآن نگارش یافته است به مبحث سیاق در آیات توجه خاصی شده است اما در مواردی نظر علامه با سعید حوی متفاوت است که به آن پرداخته خواهد شد . آیاتی از سوره های یاد شده که پیوستگی مشترکی میان این سوره ها هستند از نظر تفسیر ساختاری (سیاق) بررسی خواهند شد به طور مثال موضوع معاد وخلقت دوباره پس از مرگ ویا موضوع وسوسه های شیطانی و میزان تاثیر آن در سرنوشت انسان وموضوعاتی دیگر ، سپس علامه طبابایی در این موارد در رد یا قبول پذیرش سیاق بیان میگردد . از آنجا که در عصر حاضر تمایل گروه سنی جوان و نوجوان به این است که مطالبی را که دسته بندی شده و موجز هستند را بیاموزند و علاقه ای به خواندن تفاسیر مفصل وتوضیحات طولانی نشان نمیدهند و این یعنی دور ماندن این نسل از مضامین عمیق و نورانی و انسان ساز قرآن ، پس بر آنم که در این تحقیق به این مسِئله پرداخته و تفسیر ساختاری هر یک از سوره ها را به صورت یک جدول ارائه نمایم اینچنین پیوستگی موضاعات در سور مختلف هم دیده خواهد شد . تحقیق بر اساس سوره فاطر انجام خواهد شد و نکات مطرح شده در سوره فاطر در سوره های دیگر نیز بررسی خواهد شد. این سوره مضامین بلندی دارد که می تواند الگویی انسان ساز برای دنیا و آخرت باشد و با توجه به اینکه نظیر آیات مورد بررسی در سوره فاطر در سوره های یس و صافات و سبا هم آورده می شود،می توان به طور مشخص آیات مثلا اجتناب از وسوسه های شیطانی ، اغتنام فرصتها ، توجه به کوتاهی عمر ، بالا رفتن عمل صالح بوسیله اعتقاد پاک ، خلقت انسان از نطفه و... را مطالعه و تدبر نمود . با توجه به اساس تفسیر ساختاری این موضوعات دسته بندی شده و ارتباط این آیات با دیگر آیات بررسی خواهد شد .

بررسی تطبیقی واژه امام در آیه ابتلا (آیه 124 سوره بقره) موضوع این مقاله می‌باشد. آیه مذکور از چند منظر قابل تامل است: 1.آیه ابتلا در روایات فریقین؛ 2. مراد از کلمات مطرح شده در آیه؛ 3. مقصود از امام در آیه؛ 4. مراد از عهد در آیه؛ 5. مراد از ظالم در آیه؛ 6. نکات اعتقادی موجود در آیه و چند بحث جانبی دیگر. نگارنده در پایان به این نتیجه رسیده است که مراد از مقام امامت در این آیه هدایت تکوینی به معنای ایصال به مطلوب است.

سعید حوی از سلفیان سوری است که گرایش‌های صوفیانه دارد. او عضو اخوان‌المسلمین و یکی از رهبران آن در سطح ملی و بین‌المللی است. حوی در مدرسه‌ای سلفی آموزش دید؛ اما معلم او مرشدی از صوفیان بود. محیط آشوب‌ناک خاورمیانه، به‌ویژه سوریه، فلسطین و مصر، او را به‌شدت متأثر ساخت. وی برای برون‌رفت از این وضعیت اسف‌بار، پروژه خود را تصوف سلفی قرار داد. هدف او جمع میان تصوف و سلفی‌گری و ایجاد هماهنگی میان دو گرایش ناهمگون و بهره‌گیری از ظرفیت‌های تصوف در خدمت به سلفیه بود. دشواری‌های فراوانی پیش پای او در این پروژه بود و انتقادهای سلفیان از نظریه‌ها و رفتارهای صوفیان باعث شد او به دفاع از برخی از آنها، از قبیل کرامات و جشن میلاد پیامبر (ص)، بپردازد؛ اما نتوانست پروژه‌اش را به پایان برساند. گذشت زمان و رویدادهای نو در خاورمیانه، از جمله پیروزی انقلاب اسلامی، باعث شد سعید حوی رفتارهای متضادی از خود نشان دهد و در نهایت در اواخر عمر به‌شدت پیگیر پروژه شیعه‌هراسی و شیعه‌ستیزی سلفیان شد و در این زمینه کتاب نوشت.