جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

«خشونت الهی» به الهیات سیاسی و پیوند آن با حاکمیت می‌پردازد. ادعای کتاب این است که رویه‌های حاکمیت هم‌چون عدالت و بخشایش بازتابی از فرجام‌شناسی مسیحی است و اندیشمندان بزرگی هم‌چون دریدا و آرنت در مواجهه با مسئله‌ی حاکمیت و به رغم رویکرد انتقادی به آن در همان دامی افتاده‌اند که کارل اشمیت از آن با عنوان دوگانه‌ی (کاذب) میان آنارشی و حاکمیت یاد می‌کند. نویسنده‌ی «خشونت الهی» مدعی است که الهیات سیاسی والتر بنیامین دستگاه مفهومی لازم برای غلبه بر این دوگانه را فراهم می‌آورد. به باور نویسنده، ما باید کوشش به منظور پایان بخشیدن به حاکمیت را کنار بگذاریم و در عوض در پی شکلی مرکززدوده از حاکمیت باشیم. بدین ترتیب، نویسنده با تأکید بر مفهوم «خشونت الهی» در برابر «خشونت اسطوره‌ای» در الهیات سیاسی بنیامین می‌کوشد نیرویی مسیحایی را وارد صحنه کند که می‌تواند بت حاکمیت را از جای برکند و به جای آن جایگاهی تهی باقی بگذارد، جایگاهی که هر چند شکوه دم‌ودستگاه حاکمانه را ندارد اما امکان شکل دیگری از سیاست را برای ما فراهم می‌کند.

ترجمه ماشینی : این تحقیق به عنوان موضوع مطالعه دو قسمت با عنوان کافکیان به ترتیب از جوزفینا، خواننده یا مردم موش، سال 1924، سال مرگ نویسنده، و داستان پس از مرگ شکارچی گراکو، به عنوان روایت های املاک منتشر شده است. . ما در این دو روایت به دنبال بررسی مسئله‌ای از زوال صورت‌های متعالی هستیم: سنتز شده در هنر، الهیات و مرگ در درون مدرنیته. با خوانش توصیفی-فلسفی این دو روایت، رویکردی انتقادی را با فلسفه والتر بنیامین به ویژه نظریه روایت آن جستجو می کنیم. مجموعه این روایات نیز از بازسازی صحنه ادبی و فلسفی تعابیر کافکیان، مانند: خوانش صهیونیستی ماکس برود از فلسفه آرتور شوپنهاور و مارتین بوبر، طنین خوانش های کافکا از کی یرکگارد، تحلیل می شود. و نیچه و در نهایت، مجادلات بنیامین با برود و گرشوم شولم، که دلیل اصلی خنده دار آن حول خوانشی ماتریالیستی و تمثیلی از چک نویسنده است.

ترجمه ماشینی : این کتاب به بررسی فلسفه اول والتر بنیامین از دو جهت می پردازد: بر فلسفه اولیه او به عنوان منبع بینش در آثار بعدی او تمرکز می کند و تفکر او را در مورد ماهیت حقیقت، روش، تجربه، رابطه بدن و کاوش می کند. ذهن و حدود دانش بشری. در حالی که بیشترین توجه به آثار بعدی بنیامین معطوف شده است، نوشته‌های او تقریباً در سال‌های 1914-1925 مضامین فلسفی را بررسی می‌کنند و روشی انتقادی را توسعه می‌دهند. این کتاب استدلال می‌کند که این کار اولیه مجموعه‌ای از پرسش‌ها و بینش‌های بدیع و ماندگار را پیدا می‌کند. بنیامین تجربه را به مثابه زنجیره شکسته ای از اشکال گوناگون بیان معنوی می داند که هر یک زودگذر است. این امر بنیامین را به یک سری از شخصیت های فکری سوق می دهد: مفهوم زبان به عنوان وسیله ای برای تجربه. فلسفه ادراک مبتنی بر تاریخ طبیعی بدن انسان؛ تاکید بر تقلید به عنوان یک توانایی جذب خلاق. و کشف حافظه به عنوان نیرویی برای کاوش معنا در تجربه گذشته. این کتاب نشان می‌دهد که نیاز به درک جدیدی از ساختار متافیزیکی تجربه و همچنین برداشتی جدید از حقیقت، نقش ویژه‌ای در شکل‌دهی به آثار بعدی بنیامین دارد. فلسفه اول والتر بنیامین برای محققان و دانشجویان پیشرفته ای که بر روی اندیشه والتر بنیامین، فلسفه قاره ای قرن بیستم، ادبیات تطبیقی، و تفکر مدرن آلمانی کار می کنند، جالب خواهد بود.

ترجمه ماشینی : در دو دهه و نیم گذشته، مقاله اولیه والتر بنیامین "به سوی نقد خشونت" (1921) جایگاهی مرکزی در بحث های سیاسی-فلسفی داشته است. پیچیدگی و شاید حتی گاه مبهم بودن متن بنیامین بدون شک به تنوع، تضاد و غنای خوانش های معاصر کمک کرده است. علاقه به دنبال توجه فیلسوفانی مانند ژاک دریدا و جورجیو آگامبن به آن افزایش یافته است. علاقه خود آگامبن در اوایل کارش با مقاله او در سال 1970، "درباره محدودیت های خشونت" شروع شد و مقاله بنجامین همچنان مرجعی اساسی در کار آگامبن است. نوشته شده توسط محققان شناخته شده بین المللی، به سوی نقد خشونت، اولین کتابی است که به بررسی مفاهیم سیاسی-فلسفی «نقد خشونت» بنیامین و پیامدهای همبستگی طنین بنیامین در نوشته های آگامبن می پردازد. موضوعات این مجموعه شامل خشونت اسطوره ای، تکنیک های حل تعارض بدون خشونت، ابهام، سرنوشت یا سرنوشت، تصمیم و ماهیت و رابطه عدالت و تفکر است. این جلد به بررسی استفاده آگامبن از برخی مضامین بنیامینی، مانند یهودیت و قانون، زندگی برهنه، فداکاری، و تجربه کانتی می پردازد که با ترجمه انگلیسی آگامبن «درباره محدودیت های خشونت» به اوج خود می رسد.

ترجمه ماشینی : این کتاب نوشته‌های بنیامین درباره انقلاب را در چارچوب برداشت او از دانش تاریخی قرار می‌دهد. مشکل اساسی که با هر تحلیلی از رویکرد بنیامین به انقلاب مواجه است این است که او مفاهیمی را به کار می گیرد که به حوزه تجربه فردی تعلق دارند. نظریه مدرنیته او با تأکید بر از هم پاشیدگی تجربه جمعی مشکل را بیشتر می کند. بنیامین خود مشکل انقلاب را در درجه اول مفهوم سازی تجربه جمعی (امکان و مکان های آن) در شرایط جامعه مدرن بورژوایی می دانست. تازگی رویکرد او به انقلاب در این است که او آن را مستقیماً با تجربه تاریخی مرتبط می کند. بنابراین، برداشت بنیامین از انقلاب، بخشی جدایی ناپذیر از نظریه متمایز او درباره دانش تاریخی است، که اساساً یک نظریه تجربه نیز هست. این کتاب با بررسی دقیق نوشته‌های بنیامین درباره موضوعات کودک و رویا و تحلیل ایده‌های او از تاریخ، آرزوی برآورده شده، شبیه‌سازی و جامعه کمونیستی نشان می‌دهد که چگونه تحلیل مفهومی پیکره او می‌تواند به قلب برسد. از برداشت بنیامین از تجربه انقلابی و تقطیر دشواری ها و مکانیسم های آن.

ترجمه ماشینی : مطالعه کیا لیندروس بازسازی فلسفی تفکر والتر بنیامین است و دیدگاهی کایرولوژیک از زمان سیاسی و زیبایی‌شناختی را بیان می‌کند. با به فعلیت رسیدن تفکر بنیامین، به ویژه در 20th fin de siecle، کتاب دیدگاه مفصلی از تفکر او ارائه می دهد. کیا لیندروس تفسیری جایگزین از تاریخ، زمان، سیاست و هنر می‌سازد که در لحظه حال (Jetztzeit) به آن پرداخته می‌شود. او در بخش اول به نقد روش خطی- زمانی در فهم تاریخ می پردازد. با مطالعه دقیق مقاله بنیامین "اثر هنری"، بخش دوم به بررسی مشکلات خاستگاه، اصالت و سنت های هنر از طریق ایده های آوانگارد هنری و سیاسی شدن زیبایی شناسی می پردازد. در پایان کتاب، مفهوم تصویر و تصاویر جدید به عنوان فضای تصویر (بیلدروم) کنش مطرح شده است. نمونه‌های تاریخی صحنه‌های سیاسی و هنری بین جنگ‌ها، و همچنین تحلیل فیلم کوتاه کریس مارکر «لا جت»، ایده‌های توسعه‌یافته در سراسر کتاب را نشان می‌دهد و با باز کردن تجربه فردی به سمت تجربیات زمانی جمعی‌تر، تصاویر زمان را نشان می‌دهد. مانند مرگ، رویا و خاطره.

ترجمه ماشینی : این کتاب مفهوم مالیخولیا را در نوشته‌های اولیه والتر بنیامین دنبال می‌کند. فربر به جای تمرکز بر موضوع آشکارا مالیخولیایی آثار بنیامین یا شرایط ناخوشایند سرنوشت خود، پیامدهای این مفهوم را برای فلسفه خود در نظر می گیرد. او که از بحث هایدگر درباره حالات و اهمیت آنها برای تفکر فلسفی مطلع است، معتقد است که حالت مالیخولیایی اصل یا ساختار متافیزیک و هستی شناسی اولیه بنیامین است. تحلیل بدیع او از استدلال‌های بنیامین درباره تئاتر و زبان، بحثی درباره کتاب ترائرسپیل است که در میان اولین کتاب‌هایی در انگلیسی است که خود نمایشنامه‌های باروک را بررسی می‌کند. فلسفه و مالیخولیا نیز با برقراری رابطه قوی بین بنیامین و سایر فیلسوفان از جمله لایب نیتس، کانت، هوسرل و هایدگر به تاریخ فلسفه کمک می کند.

ترجمه ماشینی : این کتاب به بررسی اندیشه فلسفی والتر بنیامین جوان و تحول آن در آثار بعدی او می پردازد. نویسنده با شروع از نقد خود از فلسفه امانوئل کانت و هرمان کوهن، روابط بین نظریه‌های بنیامین - که همراه با دوستش گرشوم شولم توسعه یافته‌اند - در مورد دانش، زبان، اخلاق، سیاست، فلسفه تاریخ و زیبایی‌شناسی را دنبال می‌کند. به موضوع یهودیت مسیحیت و زبان به عنوان قلمرو رستگاری. او افقی را ترسیم می کند که در آن مفهوم تجربه به عنوان ساختار، نظام فلسفی و «وظیفه بی نهایت» (در برنامه فلسفه آینده، 1917/18) به مفهوم مبدأ به عنوان موناد (منشاء درام تراژیک آلمانی، 1925)، سرانجام در مفهوم تاریخی به عنوان موناد و تصویر دیالکتیکی ادغام شد (درباره مفهوم تاریخ، 1940). تالیاکوزو ادعا می کند که مفهوم تجربه به عنوان ساختار و نظام نمادین، که از تفسیر انتقادی او از کانت و نئوکانتیانیسم نشأت می گیرد، به مفهومی از اندیشه مبتنی بر زبان الهیاتی وحی تبدیل می شود.

ترجمه ماشینی : این کتاب استدلال می کند که یک ژست سیاسی رادیکال را می توان در نوشته های سورن کیرکگارد یافت. این فصل ها با قرار دادن اندیشه پرشور کی یرکگور در گفتگو با نوشته های گئورگ لوکاچ، کارل اشمیت، والتر بنجامین و تئودور آدورنو، یک چشم انداز میان رشته ای را هدایت می کنند. در مرکز بحث کتاب، مفهوم «سیاست غیرمستقیم» قرار دارد، که فضای منفی بین روش‌ها، مفاهیم و کنش‌های فکری را در آثار کی‌یرکگور نام‌گذاری می‌کند و همچنین روابط پویایی بین کی‌یرکگارد و متفکران فوق‌الذکر را مشخص می‌کند. سیاست غیرمستقیم کی یرکگور مجموعه ای از نقاب هاست که هویت ها را از حوزه ای به حوزه دیگر جابجا می کند: الهیات، سیاست را می پوشاند. قانون ماسک الهیات; نظریه سیاسی فلسفه را نقاب می زند. و روانشناسی رویکردهای ادبی به حقیقت را می پوشاند. همانطور که در لوکاچ، اشمیت، بنیامین و آدورنو منعکس شده است، این کتاب بررسی می کند که چگونه سیاست غیرمستقیم کی یرکگور سه انگیزه مهم را تسکین می دهد: ناسازگاری فکری، ارتباط غیرمستقیم درون و از طریق هویت های مبهم، و دیالکتیک منفی.