جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : از سال 1968، جوامع اساسی مسیحی (BCCs) توسط سلسله مراتب کاتولیک شیلی به عنوان یک واکنش نهادی دفاعی به افزایش نارضایتی مذهبی و افزایش افراط‌گرایی سیاسی در میان کاتولیک‌های به حاشیه رانده شده، در چارچوب وسیع‌تری که هم اصلاحات نهادی کلیسای کاتولیک و هم اصلاح‌طلبی را نشان می‌دهد، ترویج شده است. تغییرات اجتماعی در شیلی این جو اصلاحات در کلیسای کاتولیک به طور کلی باعث افزایش انعطاف پذیری در زمینه های نهادی و آموزشی شده است، و به طور خاص باعث قدردانی مثبت از گفتمان و عمل مذهبی رایج شده است، همانطور که در ظهور الهیات رهایی بخش و BCC دیده می شود. در برابر این پیشینه تاریخی، هدف این پایان نامه توصیف و درک ابزارهای غیررسمی انتقال فرهنگ دینی است که توسط طیف وسیعی از شیوه های آموزشی در یک نمونه بسیار منتخب از BCC ها تحقق یافته است. در بخش آغازین، موضوع این تحقیق معرفی شده و دیدگاه های اصلی تحقیق مورد بحث قرار گرفته است. مفاهیم اصلی یک زبان برای تحلیل جامعه‌شناختی تولید، بازمتن‌سازی و انتقال غیررسمی مردمی فرهنگ دینی تعریف می‌شود. مسائل نظری مهمی در پرتو ادبیات تحقیق مربوطه مورد بحث قرار می گیرد. یک گزارش تاریخی مختصر از کار میدانی و بحث گسترده‌تر در مورد روش‌شناسی، بخش اول را پایان می‌دهد. بخش دوم سه حوزه اساسی را در نظر می‌گیرد: حوزه تولید گفتمان الهیات، حوزه بازمتن‌سازی و حوزه تمرین آموزشی BCC. تحلیلی از قوانین سطح عمیق (کدهای الهیاتی) در زمینه های نهادی و آموزشی در هر زمینه، همراه با بحث در مورد نقش انیماتور ساخته شده است. بحث در مورد مرتبط بودن زمینه ها قسمت دوم را به پایان خواهد رساند. بخش سوم بر تجزیه و تحلیل هشت Bcc متمرکز است که به عنوان نمونه هایی از انواع انتخاب شده اند که بر اساس موقعیت طبقه اجتماعی اعضا و جامعه پذیری مذهبی قبلی متفاوت است. این تحلیل به شکل شرح مفصلی از بیست و دو (22) نشست BCC است که جهت گیری الهیاتی اشکال مشارکت، بازنمایی روابط اجتماعی و راهبردهای تغییر را بررسی می کند. فصل پایانی شباهت‌ها و تفاوت‌های میان کدهای الهیاتی، و ارتباط آن‌ها با گفتمان دینی و عملکرد رایج در شیلی معاصر را مورد بحث قرار می‌دهد.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه منشأ و رشد کواکریسم در دوره بازسازی را از طریق مفاهیم توسعه یافته در روانشناسی اجتماعی و جامعه شناسی دین تفسیر می کند. این استدلال می‌کند که تلاش‌های قبلی برای تفسیر کواکریسم از طریق دیدگاه‌های روان‌شناختی یا عرفانی نتوانسته است گروه را در موقعیت اجتماعی-تاریخی آن قرار دهد، و بنابراین این تفاسیر توضیحات ناکافی از گروه و برجسته‌ترین شخصیت آن، جورج فاکس، ارائه می‌دهند. با این حال، پایان نامه با استفاده از نظریه اجتماعی-روانشناختی «محرومیت نسبی»، منشأ ایدئولوژی مذهبی کواکریسم را توضیح می‌دهد و نشان می‌دهد که چگونه احساس محرومیت اعضای آن، تصمیمات گروه را در مورد تخصیص منابع اقتصادی و شخصی در یک ضدیت تعیین می‌کند. -کمپین دهم به طور خلاصه، استدلال اصلی این مطالعه این است که کویکرها نسبت به پیوریتان های پیروز (پس از 1648) که معتقد بودند در اجرای یک سری اصلاحات اجتماعی و سیاسی وعده داده شده، از جمله لغو عشر، شکست خورده اند، احساس ناامیدی و خشم داشتند. در واقع، گروه 3 در میان رادیکال های مذهبی و سیاسی که به ویژه نسبت به تداوم سیستم عشریه مورد حمایت دولت احساس نارضایتی داشتند، پدیدار شد و کواکریسم یک کمپین شدید برای وادار کردن مقامات دولتی به لغو عشریه در همان زمان که مردم را تشویق به خودداری از پرداخت عشر می کرد، به راه انداخت. آنها را کمپین ضد عشر کواکریسم تعدادی مخالف سرسخت ایجاد کرد، با این حال، و پایان نامه از مفهوم 11 محرومیت نسبی» برای توضیح واکنش آنها به گروه استفاده می کند. می‌توانستند در دستیابی به هدف خود یعنی لغو عشر موفق باشند، زیرا بسیاری از آنها خود عشر دریافت می‌کردند.

ترجمه ماشینی : من ارتباط بین بازنمایی های خود فضا، در مقابل روابط فضایی اشیا، و بازنمایی اشیا به عنوان مستقل از ذهن را بررسی می کنم. من فرض می‌کنم که حالت‌های ادراکی از این جهت که جهان را به‌عنوان مستقل از ذهن به ما نشان می‌دهند، استدلال می‌کنند و به دنبال کشف چه ویژگی‌هایی از محتوای آنها برای این کار ضروری هستند. در اولین فصل اصلی خود (II)، استدلال می‌کنم که خود فضاها را نمی‌توان صرفاً به صورت شنیداری بازنمایی کرد. اما من همچنین استدلال می کنم که بازنمایی خود فضاها نقش مهمی در دید و لمس دارد. در فصل سوم، دو تفسیر از زیبایی‌شناسی استعلایی کانت را مورد بحث قرار می‌دهم تا شرایط لازم برای ادراک فضایی را که شامل بازنمایی خود فضا است، کشف کنم. من با بحث دنیل وارن در مورد بازنمایی مکان شروع می کنم و این را به بحث فضاها و عینیت (Allison/Strawson) مرتبط می کنم. در فصل چهارم، من با استفاده از بحث‌های گرت ایوانز و جان کمبل درباره یک نظریه فضایی ساده از ادراک که درک ما از یک جهان تجربی را تشکیل می‌دهد، استدلال‌هایی را برای پیوندهای سازنده بین بازنمایی فضایی و بازنمایی به عنوان عینی مورد بحث قرار می‌دهم. پس از اینکه به این نتیجه رسیدم که بازنمایی به عنوان عینی ممکن است به بازنمایی خود فضا نیاز داشته باشد، در فصل پنجم این مسئله را بررسی می‌کنم که چگونه این نیاز ممکن است در شنیدن برآورده شود، علی‌رغم این واقعیت که فضاها را نمی‌توان صرفاً به صورت شنیداری بازنمایی کرد. من از روایت‌های احتمالی انتقاد می‌کنم که بر اساس آن بازنمایی فضا برای شنیدن بیرونی است. سپس گزارشی ارائه می‌دهم که بر نیاز به توصیف محتویات ادراک شنیداری به گونه‌ای که با حواس دیگر و با حافظه ادراکی ادغام شود تأکید می‌کند: من ادعا می‌کنم که این یکپارچگی برای محتوای ادراکی شنیداری ضروری است.

ترجمه ماشینی : من خطوط کلی پایان نامه خود را بیان می کنم: دفاع از اسم گرایی ریاضی و به طور کلی تر از اسم گرایی. من در مورد امکان متافیزیک و رابطه اسم گرایی با طبیعت گرایی و پراگماتیسم بحث می کنم. فصل 2: ​​من شرحی از انتزاع را ترسیم می کنم. سپس استدلال‌های متقابلی را برای ادعاهایی ارائه می‌کنم که اشیاء ریاضی تفاوتی با جهان انضمامی ایجاد می‌کنند و ادعا می‌کنم که اشیاء ریاضی به معنای ترسیم شده انتزاعی هستند. فصل 3: من استدلال می کنم که مشکل معرفت شناختی با اشیاء انتزاعی به بهترین وجه به عنوان ناسازگاری با نظریه علّی دانش، یا به عنوان ناتوانی در توضیح پایایی باورهای ریاضی ما درک نمی شود، بلکه در اقبال معرفتی قرار دارد که هر باوری را تحت تأثیر قرار می دهد. در مورد اشیاء انتزاعی برای این منظور، من گزارشی از شانس معرفتی ایجاد می کنم که می تواند موارد اعتقاد به حقایق ضروری را توضیح دهد و آن را در مورد ریاضی به کار گیرد. فصل چهارم: من بر اساس ملاحظات متافیزیکی و داده‌های زبانی، ایراداتی را به این دیدگاه که کمی‌کننده وجودی بیانگر وجود است، در نظر می‌گیرم. من استدلال می‌کنم که این ملاحظات را می‌توان با یک کمی‌ساز وجودی متعهد، زمانی که عمل‌شناسی جملات کمی‌سازی‌شده به درستی درک شود، تطبیق داد. من یک چارچوب نیمه رسمی ایجاد می کنم که در آن می توانیم مفهوم کفایت اسمی را تعریف کنیم. من نشان می‌دهم که چگونه مفهوم ما از کفایت اسمی می‌تواند نشان دهد که چرا برای اسم‌گرایان مشروع است که از «فرض‌های» افلاطونی در استنتاج‌سازی استفاده کند. فصل 5: به کاربرد ریاضیات در علم، از جمله کاربردهای توضیحی، و ارتباط آن با تعدادی از استدلال های ضروری می پردازم. من همچنین به مسائل رئالیسم و ​​ضد رئالیسم و ​​ارتباط آنها با این استدلال ها توجه می کنم. من استدلال می‌کنم که انتزاع به دور از ملاحظات عمل‌گرایانه باعث ایجاد انحراف در بحث شده و امکان درک اسمی از شیوه‌های ریاضی را پنهان کرده است. من با توضیح مفهوم فراواژه عمل گرایانه پایان می دهم و استدلال می کنم که این مفهوم می تواند برای ایجاد روش جدیدی برای تعیین مکان تعهدات هستی شناختی ما استفاده شود. فصل 6: من نشان می‌دهم که چگونه می‌توان از دستگاه توسعه‌یافته در فصل‌های قبلی برای گسترش پروژه نام‌گرایی در حوزه‌های دیگر گفتمان استفاده کرد. به ویژه گزاره ها و اقسام را در نظر می گیرم. من ادعا می کنم که یک حساب واحد از نام گرایی در این حوزه ها در دسترس است. نتیجه گیری: من ادعاهای پایان نامه خود را خلاصه می کنم. من پیشنهاد می کنم که هدف از تحقیق ریاضی دانش توصیفی نیست، بلکه درک است.

ترجمه ماشینی : در این مقاله سعی بر این است که رابطه بین مونادهای غیر مادی و اجسام مادی در فلسفه لایب نیتس. برای این منظور، تحقیق در مورد ماهیت انجام می شود از موناد استدلال می شود که سودآورترین تعریف است از موناد به صورت ترکیبی از فعال بدوی و نیروی منفعل یا به صورت ترکیبی از شکل اساسی و ماده اولیه بررسی دقیق از مفاهیم ساخته شده است ماده اولیه (نیروی غیرفعال اولیه) و اساسی فرم (نیروی فعال اولیه). این ارتباطات را آشکار می کند بین نیروی غیرفعال اولیه و نیروی غیرفعال مشتق، مقاومت بدن ها و ادراکات مغشوش مونادها و ارتباط بین نیروی فعال اولیه و مشتق نیروی فعال، حرکات بدن و ادراک متمایز مونادها. رابطه بین نیروی فعال اولیه و آزادی اشتهای منطقی) نیز بررسی شده است (فصل 9). با توجه به بدن، استدلال می شود که می توان آن را یا به عنوان یک در نظر گرفت پدیده یا به عنوان یک مجموعه. بخش پایانی مربوط به مفهوم بیان لایب نیتس است و مفهوم نزدیک (مقایسه ای و همزمان) روابط در فصل‌های 12-14، تلاش‌هایی برای بررسی این موضوع انجام شده است جزئیات روابط بیانی که گفته می شود بین آنها برقرار است روح (یا موناد غالب) و بدن خود، بین روح و اجسام دیگر، بین خود اجسام (آشکار لایب نیتس گرایش به مکانیسم و ​​تبیین بر حسب علیت فیزیکی)، و بین مونادها. فصل 15-16 هستند به بررسی علل نهایی و کارآمد اختصاص یافته است

ترجمه ماشینی : هربرت مارکوزه در زیر پرده جامعه سرمایه داری مرفه و سهل گیر جنسی ما، تضاد ریشه ای را در مورد چگونگی ایجاد جنسیت در این سیستم شناسایی می کند. از نظر او، تمدن کنونی ما با ادغام یا «محافظت» همه ابعاد زندگی بشر در سیستمی مشخص می شود که به دنبال کنترل و تسلط بر افراد است. مارکوزه معتقد است که آزادسازی فزاینده تمایلات جنسی نشان دهنده مهار مؤثر آن در سیستمی است که تمام علایق و فعالیت های انسانی را به ارزش بازارشان کاهش می دهد و افراد را به یک سیستم بازاری متصل می کند که ساختاری برای به حداکثر رساندن سود و فقیر ساختن تجربه انسانی دارد. در پایان نامه بعدی، من توسعه اندیشه مارکوزه در مورد سرکوب جنسی تحت سرمایه داری متأخر را بررسی می کنم و ارتباط بین موقعیت او و زیگموند فروید را توضیح می دهم.

ترجمه ماشینی : هدف این پایان نامه بررسی زندگی و ادبیات جان میور طبیعت‌شناس آمریکایی اسکاتلندی-آمریکایی است تا مشخص شود آیا مفهوم مویر از سرپرستی محیط‌زیست با باور یهودی-مسیحی ارتدکس سازگار است یا خیر و یا اینکه آیا مویر کمکی اصیل به محیط‌زیستی آگاهانه الهیات ارائه می‌کند. اخلاق با بررسی میراث جان مویر از دیدگاه خطی آگاهانه الهیات در زمینه‌های ابتکارات حفاظت شده بین‌المللی وحشی، سازمان‌های حامی محیط‌زیست، سینماتوگرافی به عنوان یک عرصه جدید اخلاقی زیست‌محیطی، و بحث‌های فرهنگی در مورد اختلالات کمبود طبیعت و تأثیر ناشی از آن بر نظارت محیط‌زیست آینده، این ارزیابی پیامدهای جداسازی میراث معاصر مویر در فعالیت‌های زیست‌محیطی را از پیدایش مبتنی بر الهیات نشان می‌دهد.

ترجمه ماشینی : در پایان نامه راه هایی برای تشخیص، نوشتن و تجزیه و تحلیل قراردادها و مقاصد برای نیروهای گفتاری افعال گفتاری و معانی، حواس و ارجاع به گزاره ها و گفته ها با هدف پیشنهاد جایگزین هایی برای آنچه دوبله شده است در نظر گرفته شده است. معنا نسبی گرایی استدلال می‌شود که پارادایم اجرای صریح مصلحت نیست، زیرا نیازی به در نظر گرفتن مدل تطابق بین محتوا و نیرو در یک بیان نیست، و شک و تردیدی که دریدا در مورد امکان و هدف نوشتن چنین قراردادهایی آشکار می‌کند، به طور همبستگی به چالش کشیده می‌شود. . (بحث درباره استدلال های مربوطه برای نوشتن حواس و ارجاع به گزاره ها و گفته ها در معناشناسی شرطی صدق، بیشتر فصل اول را اشغال می کند، و موضوعاتی را که با بحث درباره کنش های گفتاری مندرج در مقدمه، و در فصل های II-IV به اشتراک گذاشته شده است، توسعه می دهد. دریدا در مطالعه‌اش درباره استفاده از عبارات نمایه‌ای یا برهانی که در رابطه با معناشناسی فرگه و پدیدارشناسی هوسرلی در بخش‌های 2 و 3 فصل اول در نظر گرفته شده است، استدلال‌های کیفی مشابهی را مطرح می‌کند. تز اصلی ارائه شده، هم یک بحث ماهوی و هم یک نکته متافلسفی مرتبط را بیان می کند: اولاً، مشکلات مقاصد غیرقابل تعیین و قراردادهای غیراشباع قابل حل است، و منشأ کار دریدا (و رورتی)، یعنی. شکست غرض در میانجیگری یا جهت دهی ارتباط، خودآگاهی و معنا، توسط نظریه ارائه شده به چالش کشیده می شود، نظریه ای که در نکته دوم، تمایز رورتی را بین «دانش عینی» فلسفه سیستماتیک سنتی (معنای) نشان می دهد. و گفتمان کمتر ممتاز (فلسفه «تربیت کننده» یا «تاریخ شناس»). دریدا انکار می‌کند که معانی داده شده به واژه «ارتباط» و تضمین کاربرد استعاری برای تعاریف در معناشناسی، نشانه‌شناسی و گفت‌وگوهای «واقعی» یا «ژستایی» را می‌توان با تعاریف یا قراردادهای پیشینی حل و فصل کرد. او استدلال می‌کند که اجماع لازم برای هدایت هر یک از این قراردادهای ارتباطی، هرگز نمی‌توان یافت، یا به‌طور غیرقابل جبرانی استعاری باقی می‌ماند، به‌عنوان بسط ناقص و نامشروع پارادایم قاعده یا قانونی که هرگز نمی‌توان به آن دست یافت. دریدا ادامه می‌دهد که این را می‌توان در شکل‌دهی مجدد کنش‌های گفتاری در ساخت‌های نمایه‌ای، نمایشی و کمی، در بیگانگی از قصد گویندگان ناشی از ظهور در بافت‌های نقل‌قولی، و در تحمل عدم صداقت، شرایطی که همه جا حاضر می‌شوند، مشاهده کرد. موقعیت‌های گفتاری «ایده‌آل» که با نوشتن قابل تحمل است. دریدا می پرسد که چگونه نوشتن و ارتباط ممکن است با این مشکلات مقابله کند، و یک نکته مرتبط، چگونه می توان مقاصد در نوشتار و ارتباطات را از گزارش های آنها در فرمول های متعارف (نمایش صریح عملی) خواند. تأثیر نسبی‌سازی به بافت‌های غیر تحت اللفظی، داستانی یا نقل‌قولی برای دریدا ناقص ساختن همه قراردادها و مقاصد انگیزشی برای سخنان و اشارات است، زیرا آنها به‌طور همیشگی به ساختارهایی متصل می‌شوند که نمی‌توانند آنها را توضیح دهند، و به آواز خواندن مقاصد به طور غیرقابل حلی پیچیده تر از آنهایی هستند که برای آنها نوشته شده است. استدلال‌های فصل‌های II تا IV روش‌هایی را که گریس، استراوسون، مک‌داول، سرل و لوئیس به این مشکلات پرداخته‌اند، بررسی می‌کنند و نتیجه‌گیری می‌شود که قراردادها و مقاصد عبارات و اشارات را می‌توان از طریق قراردادهای لوئیس، بدون پیش‌فرض نوشت. هر استانداردی که آنها باید با آن مطابقت داشته باشند، و بدون نسبی‌سازی اجتناب‌ناپذیر با زمینه‌های تحت اللفظی و غیر تحت اللفظی، داستانی یا نقل‌قولی. (باید گفت که توجه کافی به دلایل دریدا مبنی بر این که صریح نمایشی مصداق بیانیه ای با نیروی غیرکلامی است، نشده است).