جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

برای دفاع از معجزه ها و خرق عادت ها، معاد جسمانی و حدوث عالم غزالی دو روش به کار می برد: یکی نفی رابطه ضروری میان علت و معلول و دیگری حفظ زنجیره علی با تعبیر ضرورت به صدق در جهان های ممکن.

ترجمه ماشینی: بسیاری از چیزهایی که می دانیم با قبول چیزهایی که از قول دیگران به آنها اعتماد داریم و به آنها به عنوان مقاماتی در مورد آنچه باید باور کنیم به دست می آوریم. اما این دقیقاً چیست که حرف کسی را به جای چیزی قبول کنیم؟ این که با دیگری به عنوان یک مرجع در مورد اینکه چه چیزی را باید باور کرد، چه کاری دارد، و پس از آن اعتماد به این شخص برای حقیقت چیست؟ بنجامین مک مایلر در کتاب شهادت، اعتماد و اختیار استدلال می‌کند که فیلسوفان در درک ماهیت و اهمیت وابستگی معرفتی ما به کلام دیگران شکست خورده‌اند. چیزی که دیگران به ما می گویند موردی است - شهادت آنها، همانطور که فیلسوفان از این اصطلاح استفاده می کنند - دلیلی برای اعتقاد به ما ارائه می دهد که اساساً با نوع دلیل اعتقاد ارائه شده توسط سایر انواع شواهد غیرشخصی متفاوت است. برخلاف رد پا در برف یا چاقوی خونینی که در صحنه جنایت باقی مانده است، شهادت گوینده چیزی را در اختیار مخاطب قرار می دهد که مک مایلر آن را دلیل دوم شخصی برای باور می نامد، دلیلی برای باور که در خدمت بخشیدن به مسئولیت معرفتی این باور است. بین فردی بین گوینده و مخاطب شهادت، اعتماد و اقتدار توسعه یافته ترین بیان و دفاع از یک نظریه بین فردی از معرفت شناسی شهادت است که هنوز ظاهر نشده است. توضیح می‌دهد که این موضع چگونه با توسعه تاریخی سؤالات فلسفی در مورد شهادت ارتباط دارد، آنچه را که بین این موضع و سایر مواضع رقیب در ادبیات معرفت‌شناختی معاصر در مورد شهادت وجود دارد ترسیم می‌کند، آنچه را که در مورد این موضع بسیار بحث برانگیز است برجسته و روشن می‌کند، و نشان می‌دهد. چگونه این موضع به مسائل فلسفی گسترده تر در مورد اعتماد، شخص دوم و نقش مرجعیت در عقلانیت نظری و عملی متصل می شود. این نه تنها برای متخصصان معرفت شناسی، بلکه برای هر کسی که به ماهیت و اهمیت اجتماعی انسانی علاقه مند است، جالب خواهد بود.

در این مقاله ابتدا اشاره کوتاهی به مباحث معرفت شناختی دکارت، شامل مراحل شک وی و چگونگی رسیدن او به یقین عقلی و نیز ویژگی های اساسی این یقین، می شود. در ادامه با استناد به آثار خود وی، به تحلیل نوعی یقین ایمانی نیز در اندیشه او پرداخته می شود. در ادامه رابطه این دو نوع یقین در اندیشه دکارت بررسی می شود که در این رابطه، موضع وی با مواضع شکاکان، آگوستین و توماس آکویناس مقایسه می گردد و در نهایت، به این نتیجه می رسد که با وجود برخی تعارضات در اندیشه وی، می توان موضع او را نوعی موضع توماسی دانست. در پایان، این موضع نقد می شود.

یک منظر مهم که از آن می توان رابطه پدیدارشناسی و منطق هگل را مطالعه کرد، آن است که در آغاز به طور دقیق مساله پدیدارشناسی و هدف آن مشخص گردد و آن گاه رابطه پدیدارشناسی و منطق بر مبنای آن بررسی گردد. به یک لحاظ می توان گفت مساله پدیدارشناسی حقیقت معرفت یا شناسایی و هدف آن شناسایی مطلق است. پدیدارشناسی نشان می دهد که چگونه معرفت پدیداری چونان مسیر آگاهی طبیعی به شناسایی واقعی، که همانا قلمرو منطق است، منتهی می شود و چگونه معرفت طبیعی با این سفر دور و دراز خود دم به دم مراحل تکوین منطقه را پدید می آورد. برخی از موضوعات که در اینجا در راستای بحث مورد تامل قرار گرفته اند، عبارت اند از: پدیدارشناسی، منطق، آگاهی، معرفت، حقیقت، معرفت پدیداری، آگاهی طبیعی و علم.

ترجمه ماشینی: در معرفت شناسی، صدای آزاردهنده شکاکان همیشه وجود داشته است و زمزمه می کند که «نمی توانی بدانی که دست داری، یا هر چیز دیگری، زیرا می دانی که تمام زندگی ات یک رویا است». راه‌های مبتکرانه‌ای برای استدلال علیه این صدا و خاموش کردن آن ابداع کرد، اما برایان فرانسیس اکنون یک الگوی استدلالی بسیار بدیع برای ایجاد انواع جدیدی از شک‌گرایی رادیکال ارائه می‌کند، مواردی که حتی اگر همه راه‌حل‌های هوشمندانه ضد شکاکیت شکاک سنتی را شکست دهند، صادق هستند. خواندن تند، شوخ و سرگرم کننده، شک و تردید زنده می شود برای هر کسی که به دانش و محدودیت های آن علاقه دارد بسیار تحریک کننده خواهد بود.