جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این تز، عمدتاً به عنوان مثال، استدلالی است که ما دلیل خوبی نداریم که فرض کنیم پارادوکس‌های معنایی (مخصوصاً دروغگو و گرلینگ) راه‌حل‌هایی دارند که چنین چیزهایی به طور استاندارد تصور می‌شوند. در عوض، به نظر من مسئله حل دروغگو یک مسئله کاملاً عملی است که فقط در شرایط بسیار غیرعادی پیش می آید. محور بحث من مثال باشگاه C است که معیار ورود آن به شرح زیر است. یک فرد واجد شرایط پیوستن به C است، اگر، و تنها در صورتی که منشی باشگاهی باشد که نمی تواند به آن ملحق شود. اگر در مورد صلاحیت منشی خود ج بپرسیم، خانمی که اتفاقاً منشی هیچ باشگاه دیگری نیست، این معیار به هم گره می خورد و ما دچار تناقض می شویم. با این حال، ما در این مورد تمایلی به یافتن خطا در استدلال متناقض در مورد منشی C (یک فرض یا استنتاج معیوب) نداریم. و راه حل پارادوکس، اگر منشی برای عضویت درخواست دهد، شامل اتخاذ تصمیم عملی برای پذیرش یا رد درخواست او خواهد بود. پس از گسترش موضع خود به یک تشخیص جامع تر از پارادوکس معنایی از طریق، از جمله، در نظر گرفتن مفهوم کریپکی از زمینه سازی، از آن در برابر حمله از طرف های مختلف دفاع می کنم. من در مورد این فکر بحث می کنم که یک محمول شرطی را تعیین می کند که یک شی در حوزه کاربرد خود یا باید آن را برآورده کند یا ناکام است، همچنین به نگرانی های ناشی از پارادوکس کری و اصل ex contradictione quodlibet اشاره می کنم. بخش دیگری وجود دارد که در آن موضع خود را با موضعی که کواین در «راه‌های پارادوکس» اتخاذ کرده است، مقایسه می‌کنم.

ترجمه ماشینی : بسیاری می پذیرند که برخی از اعمالی هستند که «نفره» یا «فراتر از وظیفه» هستند. به خطر انداختن جان خود برای نجات دیگران یا وقف زندگی خود برای کمک به نیازمندان معمولاً نمونه هایی از چنین اعمالی هستند. پذیرش امکان این نوع اعمال مشکلات جالبی را برای فلسفه اخلاق ایجاد می کند، زیرا به نظر می رسد بسیاری از نظریه های اخلاقی جایی برای نافله باقی نمی گذارند. در حالی که این مشکلات به طور فزاینده ای در فلسفه اخلاق به رسمیت شناخته می شوند، تعدادی بحث باقی مانده است که توجه کافی به وجود این نوع اعمال را نداشته است. در این پایان نامه به بررسی پیامدهای پذیرش امکان استغاثه برای سه مورد از این بحث ها می پردازم. اولین موضوعی که من به بررسی آن پرداختم، رابطه بین اخلاق و نفع شخصی است. یکی از دیدگاه‌های رایج این است که اعمال نافله آن‌هایی هستند که از کسانی که می‌توانند آن‌ها را انجام دهند، فداکاری بیش از حد می‌خواهند. با این حال، من استدلال می‌کنم که نگاه کردن به گزارش‌های خود گزارش‌شده و مطالعات روان‌شناختی تجربی در مورد نمونه‌های اخلاقی، دلیل خوبی برای رد این دیدگاه به ما می‌دهد، زیرا این مفهوم غیرقابل قبول دارد که کسانی که وجدان‌های اخلاقی کمتر توسعه‌یافته‌ای دارند، از تعهداتی که برای افراد دارای وجدان‌های اخلاقی کمتر توسعه‌یافته است معاف هستند. حساسیت های اخلاقی را توسعه داد. پس باید بپذیریم که انجام یک عمل نافرجام ممکن است در راستای منافع شخصی یک نماینده باشد. بحث بعدی که بررسی می کنم به ارتباط بین قضاوت های اخلاقی و انگیزه مربوط می شود. درونی گرایان قضاوت انگیزشی ادعا می کنند که بین قضاوت های اخلاقی و انگیزه ارتباط ضروری وجود دارد. با این حال، اغلب مشخص نیست که این دیدگاه قرار است کدام قضاوت های اخلاقی را پوشش دهد. این ادعا در مورد احکام «خیر اخلاقی»، «صحت اخلاقی» و «نیاز اخلاقی» مطرح شده است. من استدلال می کنم که درونگرایان باید ادعای خود را به قضاوت های الزام اخلاقی محدود کنند. سپس بررسی می کنم که چگونه می توان رابطه بین تعهدات اخلاقی و دلایل عمل را توضیح داد. اغلب ادعا می شود که دلایل اخلاقی غالب هستند. یک دیدگاه مرتبط، عقل گرایی اخلاقی است، که معتقد است عاملان بیشترین دلیل را دارند که مطابق با الزامات اخلاقی خود عمل کنند. من با بررسی تفاوت‌های بین این دو دیدگاه شروع می‌کنم قبل از اینکه ببینم اگر وجود نافله را بپذیریم، چه شکلی از هر یک از این دیدگاه‌ها قابل قبول است. من با بررسی اینکه آیا پذیرش وجود اعمال نافله به اندازه کافی پیش می رود یا اینکه آیا نیازی به ایجاد فضا برای مقوله های deontic اضافی، مانند جابجایی، شبه نافله یا نافله اجباری وجود دارد، پایان می دهم. من استدلال خواهم کرد که هیچ یک از استدلال های ارائه شده در دفاع از این ادعاها نشان نمی دهد که نیازی به ایجاد فضایی برای این دسته بندی های اضافی وجود دارد.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه خوانش جدیدی از گزارش ارسطو از خشم ارائه می کند. در بلاغت، ارسطو خشم را میل دردناکی برای انتقام می‌داند که ناشی از اندکی ناشایست درک شده است. من پیشنهاد می‌کنم که جزئی‌ها را نه، همانطور که در دانش‌آموزی رایج است، به معنای محدود توهین یا تحقیر اجتماعی، بلکه به عنوان بی‌عدالتی درک کنیم. به طور خاص، در این قرائت، اندکی عملی است که بیانگر عدم توجه به ارزش اخلاقی شخص دیگری است. بنابراین، نادیده گرفته شدن، موضوع بی عدالتی است که با نگرش خاصی مبنی بر بی توجهی یا تحقیر نسبت به بیابان های اخلاقی انجام می شود. و اندکی دردناک است، نه صرفاً زمانی که متضمن آسیب باشد، بلکه به این دلیل که دیدن بیابان های اخلاقی خود به این شکل دردناک است. منطبق با این تصور از جزئی، پیشنهاد می‌کنم که مفهوم انتقام ارسطو به بهترین وجه به عنوان معیاری برای عدالت اصلاح‌کننده درک می‌شود. هنگامی که ما خواهان انتقام هستیم، آرزو می کنیم که مجرم به خاطر تخلف خود رنج بکشد و به نسبت رنجی که برای ما ایجاد کرده است رنج بکشد. با این حال، این به شکلی ساده انگارانه از مجازات گرایی نیست. برعکس، نظریه ارسطو در مورد مجازات، هم به اهداف انتقام‌جویانه و هم به اهداف اصلاحی مجازات حساس است و حاوی موادی برای آشتی دادن این دو است. به طور خاص، من پیشنهاد می کنم که انتقام برای ارسطو مستلزم آن است که مجرم نوعی دردی را احساس کند که با درد ناشی از اندک مطابقت دارد. بنابراین از آنجایی که شخص خشمگین درد رنج بی عدالتی را احساس می کند، مجرم باید در نتیجه انتقام، درد بی عدالتی نویسنده بودن را احساس کند. از این رو، مجازات موفق مجرم، یعنی انتقام قربانی، حداقل اصلاح جزئی او را پیش‌فرض می‌گیرد. که اشتباه خود را چنین تشخیص دهد و از آن پشیمان شود.

ترجمه ماشینی : رویکرد نظریه پردازی از گرایش های طنز اخیر پیامدهایی دارد که به صراحت مضامین الهیاتی عدالت و آشتی را برمی انگیزد.طنز اغلب به عنوان چیزی بیش از یک شکل سرگرم کننده از تمسخر تعبیر می شود که طنز سیاسی و مذهبی تنها نمونه های موضوعی آن هستند. با این حال، گرایش‌ها در طنز معاصر نشان می‌دهد که می‌تواند به عنوان شیوه‌ای خاص از گفتمان عقلانی عمل کند. من استدلال می کنم که طنز اخیر اغلب در تضعیف تبادل افکار اجباری معامله می کند، که در انجام این کار تعهدات اجتماعی/سیاسی خاصی را نشان می دهد، و راه هایی را برای کاهش مضرات گفتار توهین آمیز از طریق شیوه های خواندن یا شنیدن چنین گفتمانی پیشنهاد می کند. اجازه دادن به اهداف خشونت آمیز این برهان مراحل زیر را طی می‌کند: اولاً، کارکرد عقلانی طنز، تضعیف قوت دلایل از طریق تکرار و آراستن استفاده غیرمنطقی آنهاست. من با استفاده از استدلال های جی ال آستین و رابرت براندوم، طنز را راهی برای قطع دادن و درخواست دلیل با فرض اینکه عقاید بیان شده دارای مقاصد غیرواقعی هستند، و در نتیجه به کارگیری آنها در جهت اهداف نامحتمل توصیف می کنم. دوم، طنز سیاسی و مذهبی حداقل دو تعهد قابل شناسایی را نشان می دهد که در نظریه قرارداد اجتماعی کلاسیک نقش اساسی دارند: اینکه قدرت سیاسی باید تابع رضایت جمعی حکومت شوندگان باشد، و اینکه صاحبان قدرت نباید آسیبی به حکومت شوندگان وارد کنند. سوم، به‌ویژه در زمینه‌های لیبرال دمکراتیک، طنز می‌تواند با به کار بردن چنین سخنان اجباری برای اهداف عادلانه اجتماعی، سوءاستفاده از قدرت را تضعیف کند. تضعیف گفتار مضر حاکی از یک پیامد هستی شناختی است که فرد از نقش اجتماعی مرتکب انکار می شود. این پیامد برای این دیدگاه که هویت انسانی به طور قابل توجهی در اجراهای گفتمانی عمومی ریشه دارد، پیشنهاد می کند. یعنی طنز راهبردهایی را هم برای کاهش اثربخشی گفتار مضر و هم ایجاد نقش عمومی جدید برای مرتکب به نمایش می گذارد.

ترجمه ماشینی : تنش بین زیبایی صلیب و خشونت مصلوب شدن، ناهماهنگی را در الهیات مسیحی ایجاد می کند. از نظر الهیات کفاره، این ناهماهنگی از طریق توسعه یک حس زیبایی تبدیل شده است که در آن صلیب، همانطور که توسط مؤمن در زمینه ایمان درک و تفسیر می شود، زیبایی شناسی مسیحی را گسترش می دهد. یکی از نمونه‌های برجسته‌تر از این ساختار را می‌توان در الهیات هانس اورس فون بالتاسار یافت، که در آن زیبایی الهی در تسلیم شدن مسیح در صلیب به اوج می‌رسد. در هرمنوتیک فمینیستی، شناسایی زیبایی الهی با عشق مصلوب شده خطرناک است، زیرا خطر تجلیل از رنج و ایثار را به دنبال دارد. این پایان نامه هرمنوتیک فمینیستی را به شیوه ای که در آن زیبایی الگوهای متقاطع روابط درست و عمل ایمان به زیبایی شناسی الهیات و دراماتیک بالتاسار را نشان می دهد، نشان می دهد. من استدلال می‌کنم که این ساختار زیبایی‌شناسی، زمانی که با نمادگرایی جنسیتی و خشونت نهفته در روایت دراماتیک رستگاری بالتاسار همراه شود، با تقدیس زخم‌های خشونت و تحت‌الشعاع قرار دادن امکانات انسانی برای یکپارچگی، ذهنیت تجسم یافته زنان را خاموش می‌کند. با تکیه بر کمک‌های جامعه‌شناختی الهیدان‌های فمینیست و زن‌گرا، استدلال می‌کنم که زیبایی باید مدعی شکوفایی انسان، به ویژه رفاه معنوی و مادی زنان باشد. این پروژه با ارائه یک بازسازی انتقادی از زیبایی شناسی و کفاره که ریشه در فیض اصلی تجسم یافته دارد، به پایان می رسد.

ترجمه ماشینی : این تز از موضع واقع گرایی ساختاری اونتیک شروع می شود، که معتقد است جهان فقط ساختار است، و از هستی شناسی رئالیسم جنگل های بارانی که در آن تنها چیزهایی که وجود دارند، الگوهای واقعی (دنتی) هستند. من استدلال می کنم که ساختار زمانی جهان از جنبه زمانی فضا-زمان بیرون می آید و شامل الگوهای واقعی زمان است که در مقیاس های هستی شناختی مختلف وجود دارد. چنین مقیاسی از نسبیت هستی شناسی به ساختار زمانی جهان اجازه می دهد تا ویژگی های بسیار متفاوتی را نشان دهد. در مقیاس لحظه‌ای و با مدت زمان بسیار کم، من استدلال می‌کنم که ساختاری غیر پویا و بدون کشش وجود دارد که می‌توان رابطه زودتر از آن را برای آن اعمال کرد. در مقیاس طولانی‌تر، من استدلال می‌کنم که تبدیل عینی قوی‌تر اتفاق می‌افتد که فقط ترکیب پویای ساختار مواد در مقیاس بزرگ‌تر (به عنوان الگوهای واقعی) است - شروع یک گذر زمان واقعی، پرتنش. بنابراین، چیزی شبیه به یک جهان بلوکی را می توان در مقیاس های بسیار کوچک زمانی یافت، که از آن دنیای پویای تجربه ما بیرون می آید.

ترجمه ماشینی : با توجه به اینکه کانت شواهد کلاسیک وجود خدا را به طور معروف «از بین برد»، شاید تعجب آور نباشد که فلسفه دین کریستین ولف، که اینها را در بر می گیرد، کمتر از مثلاً فلسفه اخلاقی او مورد توجه قرار گرفته است. در واقع، Theologia naturalis ولف اخیراً به عنوان نمونه‌ای برجسته از به اصطلاح «روشنگری معتدل» به تصویر کشیده شده است، زیرا ولف تلاش کرد تا فلسفه‌ای را توسعه دهد که نظامی از الهیات عقلانی و همچنین توجیهی برای وحی مسیحی ارائه کند. علاوه بر این، او به صراحت به طرفداران «روشنگری رادیکال» حمله کرد. از سوی دیگر، خود وولف توسط معاصرانش به عنوان دشمن دین مسیحی، پیرو متفکران بدنامی مانند اسپینوزا یا هابز مورد حمله قرار گرفت. همچنین، با توجه به درخواست نسبتاً شدید وولف برای روشنگری، به نظر می رسد تلاش برای توجیه کامل وحی در تضاد است. سؤالی که در این وضعیت مطرح می شود این است که آیا موضع مثبت وولف در مورد دین مسیحی با عقل گرایی خودمختار او سازگار است یا خیر. این جنبه کنجکاو و به ظاهر متناقض فلسفه ولف، که تفاسیر مختلف بر آن گواهی می دهد، مستلزم بررسی دقیق عناصر مربوط به فلسفه او است. بنابراین، این مطالعه بر مفاهیم ولف از الهیات طبیعی و دین طبیعی تمرکز می کند، بنابراین به این سوال پاسخ می دهد که چگونه ولف می خواست در به کارگیری روش فلسفی خود در الهیات مسیحی موفق شود و در عین حال استفاده نامحدود از عقل را تضمین کند و دین مسیحی را بی ضرر رها کند. با توجه به اینکه وولف متهم به نفی معجزات کتاب مقدس و الغای دین طبیعی و وحیانی شده است، این پژوهش در چهار فصل به اثبات معجزات وی، رابطه دین و اخلاق طبیعی، نقد اسپینوزیسم و ​​اثبات حقیقت وی می پردازد. از دین مبین کلید کارهای وولف، یا به نظر من، تلاش او برای توجیه دین مکشوف به عنوان وسیله ای برای هدایت مسیحیان به lex naturalis است. از یک سو، ادله او به نفع دین وحیانی، منافاتی با مطالبه روش فلسفی او ندارد، حتی اگر مخالفان او به درستی اینها را بزرگترین خطر برای مرجعیت دین وحی بدانند. از سوی دیگر نشان خواهم داد که ولف مسیحیت را به دلایل صرفاً عذرخواهی توجیه نکرد.

ترجمه ماشینی : هدف این پایان نامه بررسی ارتباط بین عشق و دانش شخصی و آنچه که زندگی و تعالیم عیسی در مورد رابطه بین آنها آشکار می کند، است. من می خواهم آن شکلی از عشق یا مراقبت را که روابط را شخصی می کند از آن اشکالی مانند خیرخواهی یا شفقت که در آن نگرانی غیرشخصی است، متمایز کنم. معمولاً در فرهنگ معاصر غرب تصور می شود که استقلال لازم برای عاملیت اخلاقی بالغ یا برای تحقق هویت شخصی منحصر به فرد خود با تأثیر افراد دیگر کاهش می یابد. در مقابل، من استدلال می‌کنم که تصویر رابطه‌ای از عشق یا آگاپه در عهد جدید، مفهومی از هویت شخصی ارائه می‌کند که در آن استقلال در روابط شخصی و صمیمی با خدا و دیگران یافت می‌شود. هویت ما در نهایت شخصی است، یعنی ما کاملاً آن چیزی نیستیم که هستیم جدای از اینکه در روابط با دیگران شخصی هستیم. بررسی تازه تصویر عهد جدید از عشق، تصویری از خود را به‌عنوان شخصی نشان می‌دهد که در آن ظرفیت‌های ضروری برای شخصیت، مانند خودمختاری، از طریق همذات‌پنداری با خدا کاهش نمی‌یابد، بلکه به‌طور کامل تحقق می‌یابد. من استدلال می‌کنم که این شناسایی مستلزم شکلی شخصی از مراقبت است، شکلی که کاملاً صمیمی است، که وقتی متقابل شکلی شخصی از دانستن را تشکیل می‌دهد. این دانش شخصی توسط الگوی خاصی از تعامل بین افراد تشکیل می شود و بیش از درک عقلی از قضایایی است که در مورد شخص دیگری صادق است. من استدلال می‌کنم که مشارکت مستقیم عهد جدید به‌عنوان بخشی از یک پروژه فلسفی، تا حدی موجه است، زیرا توصیف مناسب خصوصیات اخلاقی این عشق مستلزم یک روایت است. فقط یک داستان یا نمونه می تواند ویژگی های ارادی، خواستنی و عاطفی این عشق و همچنین شخصیت رابطه ای آن را به طور عمیق به تصویر بکشد. علاوه بر این، من استدلال می‌کنم که شادی یک جزء ضروری احساسی و خواستنی این عشق است و برای شناخت صمیمی و شخصی لازم است. من استدلال می کنم که این نوع شناخت شخصی قادر است به مشکل وجودی معنا بپردازد. با این حساب، گرسنگی انسان برای معنا یا اهمیت، آن چیزی است که ارضای خود را نه در دانش نظری یا توضیحی، بلکه در تعامل شخصی و صمیمی با خدا و از طریق خدا با دیگران می‌یابد.

ترجمه ماشینی : زیارت اماکن مقدس با معنای دینی از دوران اولیه بشریت بوده است. در چند دهه اخیر سفرهای زیارتی به دلیل وسایل حمل و نقل مدرن رونق جهانی داشته است. اگرچه زیارت بیشتر در زمینه ادیان اصلی جهان (هندوئیسم، بودیسم، یهودیت، مسیحیت و اسلام) مورد اشاره قرار می گیرد، اما نشانه هایی از سفرهای زیارت مانند در میان مورمون ها وجود دارد. این پایان نامه به رفتار زیارتی مورمون ها در بین بازدیدکنندگان مورمون به میدان معبد در سالت لیک سیتی، یوتا می پردازد. مطالعه انجام شده تفاوت های قابل توجهی را بین انگیزه های مورمون و غیر مورمون، رفتار و الگوهای بازدید بازدیدکنندگان از میدان معبد نشان داده است. اگرچه هیچ دکترین رسمی برای مورمون ها در مورد زیارت وجود ندارد، این تفاوت ها شواهدی از فعالیت زیارت گونه در میان مورمون ها را نشان می دهد، که نشان می دهد بازدیدکنندگان مورمون از میدان معبد مسافرانی با انگیزه مذهبی و بخشی از یک پدیده زیارتی-گردشگری هستند.