جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫یکی از کتاب های منسوب به شریف مرتضی(م436ق) امای وی با عنوان غررالفوائد و دررالقلائد بوده که در آن آیاتی از قرآن را تحلیل نموده و سعی داشته تا گره از مشکلات محققان نسبت به آنها بگشاید.در این باره چند روش تفسیری رابسیار هنرمندانه و زیبا به کار برده است که عمدتا حول محور ادبیات می چرخند. از جمله روش های ایشان روش قرآن به قرآن است، یعنس وی کوشیده تا با آیات قرآن مشکل آیات دیگر را حل نماید، گرچه بیشتر آیات قرآن را به عنوان شاهد برای تفسیر و تحلیل خود آورده است و علت این مساله این است که شخص پرسشگر ملحد بوده و قرآن را به عنوان کتاب آسمانی نمی پذیرد. از جمله روش های ایسان در تفسیر روش روایی است. وی از ورایات معصومین(ع) استفاده نکرده است و برخلاف دیگر شیعیان از روایت های صحابه و تابعین و نظرات آنان ودیگر دانشمندان سنی و شیعه بهره برده است. ایشان بیشتر به متن روایات توجه داشته و هرگاه متن روایتی با تفسیر آیه سازگار لود ان را رد نکرده ولی به یک تفسیر پایبند نبوده و همه وجه های قابل پذیرش را دارای امکان صحت دانسته و در مواردی نیز روایت هایی را نقد و رد نموده است. روش دیگر ایشان، روش عقلی است که حوزه کلام نیز در آن میگنجد. گرچه ایشان هیچ گاه از روش عقلی صرف و خالص استفاده نکرده ولی از آنجا که تفسیر ایشان بیشتر مبتنی بر عقل است، حتی وجوه روایی و لغوی را پس از بررسی عقلی پذیرفته است. از آنجا که تبحر شریف مرتضی در علوم ادبی بسیار بوده است، پر رنگ ترین وجهه تفسیر ایشان آن است و تقریبا هیچ آیه ای را بدون بحث ادبی رها نکرده ست. واژگان کلیدی : امایف روش تفسیری، تفسیر عقلی، تفسیر ادبی، تاویل