جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

مایکل سَندِل، فیلسوف سیاسی معاصر امریکایی و استاد دانشگاه هاروارد، سه رویکرد بیشینه‌سازی رفاه، محترم شمردن آزادی و پرورش فضیلت را برای اندیشیدن دربارۀ عدالت مطرح و در کتاب حاضر نقاط قوت و ضعف این سه راه مختلف را بررسی می‌کند. سَندِل برای این کار خواننده را در برابر بزرگ‌ترین نوشته‌های فلسفی دربارۀ عدالت قرار می‌دهد و به بحث متقابل با فیلسوفان وامی‌دارد. با ارائۀ مثال‌هایی از زندگی واقعی، بحث‌های حقوقی و سیاسی معاصری را مطرح می‌کند که به پرسش‌هایی فلسفی می‌انجامد: آیا مالیات‌گرفتن عادلانه است؟ خدمت سربازی باید اجباری باشد یا داوطلبانه و آیا خریدن آن عادلانه است؟ اجاره‌کردن رحم یا فروش کلیه کار درستی است؟ سقط جنین اخلاقی است یا خیر؟ پذیرش در دانشگاه باید بر اساس شایستگی‌های افراد باشد یا بر اساس توانایی مالی‌شان؟ آیا ملت‌ها باید برای کارهای اشتباه گذشتگان‌شان عذرخواهی کنند؟ آیا درست است باورهای اخلاقی و دینی خود را در گفتمان عمومی دربارۀ عدالت دخالت دهیم؟ سَندِل برای پاسخ به این پرسش‌ها نظرات و دیدگاه‌های فیلسوفان مختلف را، از ارسطو تا کانت و رالز، بررسی می‌کند و با نشان‌دادن نقاط قوت و ضعف آن‌ها به پاسخگویی می‌پردازد.

آیا دروغ گفتن همواره نادرست است؟ آیا آزادی فردی باید حد و حدودی داشته باشد؟ آیا کشتن انسان‌ها را می‌شود گاهی توجیه کرد؟ آیا بازار آزاد منصفانه است؟ کار درست کدام است؟ پرسش‌هایی از این دست در قلب زندگی ما جا دارند. کتاب حاضر این پرسش‌ها را از منظری فلسفی و به‌شیوه‌ای پر کشش به بحث گذاشته است. برای این کار سندل طیف گسترده‌ای از دیدگاه‌های فیلسوفان قدیم و جدید را درباره‌ی عدالت به میان می‌آورد.

آگاه شدن از مساله خطاهای اندیشه، جهت پرهیز از داوری های نادرست، مقوله ای است که فلاسفه قدیم و عصر جدید و نیز بسیاری از شاعران سرزمین های اسلامی که از این حلقه به شمار می آیند، بر آن اتفاق نظر دارند. فرانسیس بیکن- فیلسوف نام بردار اواخر قرن شانزده و اوایل قرن هفدهم از این خطاها به بت تعبیر می کند. در این مقاله سعی شده است ابتدا این خطاها از دیدگاه فرانسیس بیکن معرفی شود، سپس موانعی که خطاهای اندیشه در مسیر پژوهش حقیقی و قضاوت صحیح به وجود می آورند، نشان داده شود. در نهایت، آرای فرانسیس بیکن و مولانا جلال الدین محمد بلخی در مثنوی، درباره این خطا ها مقایسه، و وجوه اشتراک و اختلاف آن ها بررسی شده است.

ترجمه ماشینی: در این مقاله برخی از انتقادات اصلی دیوید هیوم و امانوئل کانت علیه مشروعیت الهیات طبیعی، فعالیت فلسفی ارائه استدلال های موافق یا مخالف وجود خدا را بیان می کنم. هدف کمک به پژوهش در تاریخ فلسفه نیست، بلکه به عنوان نقطه شروعی برای توصیف خطوط اصلی رویکرد ریچارد سوینبرن به الهیات طبیعی بر اساس استدلال های احتمالی استقرایی است. پیشنهاد او بخشی از یک جنبش فلسفی جاری برای برقراری مجدد بحث استدلالی در مورد وجود و ماهیت خدا بوده است، حوزه ای که از دهه 1970 از نظر کمی و کیفی در حال رشد بوده است.

کتاب حاضر، از مجموعه کتابهای «آشنایی با فیلسوفان» است که در آن سرگذشتنامه ای از «کانت»، به همراه نقد و تفسیر برخی از آثار او، ارائه شده است. ایمانوئل کانت در 23 آوریل 1724 در «کونیگسبرگ» از شهرهای «بالنیک»، متولد شد. نظریات او در فلسفه بیشتر متاثر از «نیوتن» و «لایبنیتس» بود. کانت، انسان را نه تنها سهیم در طبیعت، بلکه سهیم در مقصود غایی عالم میدانست. او تصور میکرد که وجود خداوند، جزء مفروضات است و خداوند واقعا وجود ندارد. او به متافیزیک اعتقادی وافر داشت و به همین دلیل در واپسین دهة عمر خود، «گذر از بنیادهای متافیزیکی و علوم طبیعی به فیزیک» را منتشر کرد. کانت در 12 فوریه 1804 درگذشت. در پایان کتاب، گاه شمار رخدادهای فلسفی و زندگی کانت، ضمیمه شده است.