جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: این آخرین کتاب نوشته جان رالز فقید، که از سخنرانی‌ها و یادداشت‌های مکتوب برای دوره طولانی‌مدت او در مورد فلسفه سیاسی مدرن مشتق شده است، روایتی از سنت سیاسی لیبرال توسط محققی را به خوانندگان ارائه می‌دهد که از نظر بسیاری به‌عنوان بزرگ‌ترین شارح معاصر فلسفه پشت‌سر است. آن سنت او نوشت، هدف رالز در سخنرانی‌ها «شناسایی ویژگی‌های محوری‌تر لیبرالیسم به عنوان بیان مفهومی سیاسی از عدالت زمانی بود که لیبرالیسم از درون سنت مشروطیت دموکراتیک نگریسته شود». او این کار را با نگاه کردن به چندین رشته که سنت‌های لیبرال و دمکراتیک قانون اساسی را تشکیل می‌دهند، و به شخصیت‌های تاریخی که به بهترین نحو این رشته‌ها را نمایندگی می‌کنند، انجام می‌دهد - از جمله پیمانکاران هابز، لاک و روسو. سودگرایان هیوم، سیدگویک و جی. اس. میل. و مارکس را منتقد لیبرالیسم می دانستند. سخنرانی های رالز در مورد اسقف جوزف باتلر نیز در یک پیوست گنجانده شده است. سخنرانی‌های رالز در مورد این شخصیت‌ها که به طور مداوم در طول سه دهه اصلاح و اصلاح می‌شد، دیدگاه‌های در حال توسعه و تغییر او را در مورد تاریخ لیبرالیسم و دموکراسی منعکس می‌کند - و همچنین اینکه او چگونه کار خود را در رابطه با آن سنت‌ها می‌دید. این جلد با تحلیل‌های روشن و دقیقش از دکترین قرارداد اجتماعی، فایده‌گرایی، و سوسیالیسم - و تأثیرگذارترین طرفداران آنها - در سنت‌هایی که توضیح می‌دهد، جایگاه مهمی دارد. این سخنرانی‌ها که با شکیبایی و کنجکاوی مشخص رالز مشخص شده‌اند و توسط شاگرد و دستیار آموزشی او، ساموئل فریمن، با دقت ویرایش شده‌اند، آخرین افزودنی مناسب برای آثار او و همچنین به تاریخ فلسفه سیاسی هستند. (20070420)

ترجمه ماشینی : در این کتاب، پیتر آرنسدورف نقش نادیده گرفته شده اما مهمی را که هومر در اندیشه افلاطون، ماکیاولی و نیچه ایفا کرد، به ویژه در رابطه با رابطه بین سیاست، دین و فلسفه بررسی می کند. و در مناظراتشان در مورد فطرت انسان، اخلاق، تربیت صحیح برای تعالی انسان و بهترین شیوه زندگی. آرنسدورف با مطالعه هومر در ارتباط با این سه فیلسوف سیاسی، نشان می دهد که هومر خود یک متفکر و مربی فلسفی بوده است. او تمام قدرت نقد افلاطون از هومر و اهمیت فوق‌العاده دستاورد افلاطون در کسب افتخار برای فلسفه را ارائه می‌کند. آرنسدورف همچنین قدردانی از نگرانی های قدرتمند بیان شده توسط ماکیاولی و نیچه در مورد آن دستاورد را ممکن می سازد. آرنسدورف با کشف و زنده کردن گفتگوی فلسفی غنی میان این چهار متفکر بنیادی، نشان می دهد که راه های زیادی برای زندگی فلسفی وجود دارد. کتاب او درک ما را از چیستی فیلسوف گسترده و عمیق می کند.

یکی از مهم‌ترین واژگان قرآن، واژه امر است که درآیات متعددی به خدا نسبت داده ‌شده و بر دو قسم امر تکوینی و امر تشریعی و دارای مصادیقی است. یکی از مصادیق امر الهی در آیه ۷3 سوره انبیاء آمده که مسئله مهم (جعل هدایت به امرالهی) را مطرح می‌کند. جمهور اندیشمندان و مفسران شیعی، منظور از امر در آیه را امر تکوینی و هدایت به امر را هدایت تکوینی، از شئونات امامت و جزء اصول دین می‌دانند. مفسران و اندیشمندان اهل سنت دیدگاه‌های مختلفی را بیان می‌کنند. میان نظرگاه‌های شیعه و اهل سنت در این رابطه اشتراک‌ها و اختلاف‌هایی وجود دارد که به دلیل اهمیت مسأله ضروری است مورد بررسی قرار گیرد. این موضوع به روش تحلیلی ـ توصیفی با مراجعه به منابع معتبر تفسیری و کلامی فریقین و با توجه به مسئله مهم در آیه فوق یعنی جعل امر الهی و هدایت الهی بررسی قرار گرفته است. حاصل آنکه شیعه و اهل سنت در معنا و مفهوم امر الهی و هدایت الهی اتفاق‌نظر دارند. اختلاف اندیشمندان فریقین بر تکوینی یا تشریعی بودن امر و هدایت الهی است. این مسئله مرتبط با اعتقاد به امامت و جعل الهی آن است. باآنکه همه فرق اسلامی وجود امام و حاکم اسلامی در جامعه را ضروری دانسته‌اند، در این میان، اندیشمندان اهل سنت، در معنای امام، نحوۀ انتخاب، وظایف، کارکرد و شئون امام با شیعه اثناعشری اختلاف اساسی دارند.