جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : ماریا داسکالاکی با مطالعه خود بازسازی نظام مندی از مفهوم عقل را در «پدیدارشناسی روح» هگل ارائه می دهد، که به نیت فیلسوف برای غلبه بر مخالفت یا ضدیت به عنوان مرز غیرقابل عبور فلسفه عدالت می زند. از این حیث، به شدت با تفاسیر گسترده «پدیدارشناسی» که در آن وحدت و ساختار استدلال منطقی اثر زیر سؤال می رود، در تضاد است. نویسنده وظیفه چالش برانگیز درک انتقال بین اشکال آگاهی را بدون تکیه بر یک اصل فلسفی پذیرفته شده جزمی برای خود تعیین می کند. به همین دلیل است که با «تعیین‌های طبیعی» آگاهی آغاز می‌شود، همانطور که خود هگل در مقدمه بیان می‌کند. او در مطالعه خود اشکال آگاهی را تا فصل عقل به تفصیل دنبال می کند و تز حرکت از جوهری به موضوع دیگر و بالعکس را مطرح می کند که در تمام اشکال آگاهی نفوذ می کند. این تز تلاش هگل را - برخلاف کانت و فیشته - برای غلبه بر دوگانگی و ایجاد وحدت عمیق‌تر بین تفکر و هستی بدون توسل به ابزارهای غیرعقلانی روشن می‌کند. نویسنده با پیشنهاد تفسیری بدیع خود، وحدت و دقت منطقی استدلال هگل را در «پدیدارشناسی» به طور متقاعدکننده ای نشان می دهد.