جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: کلیسای روح القدس نوشته کشیش و محقق روسی نیکلاس آفاناسیف (1893-1966)، یکی از مهمترین آثار الهیات ارتدکس قرن بیستم است. آفاناسیف عضو «مدرسه پاریس» از روشنفکران مهاجری بود که پس از انقلاب روسیه در پاریس گرد هم آمدند و در آنجا به عضویت هیئت علمی مدرسه ارتدکس سنت سرگیوس درآمد. کلیسای روح القدس، که کشفی دوباره از ماهیت عشای ربانی و اشتراکی کلیسا در چند قرن اول ارائه می دهد، در طی چندین سال از دهه 1940 نوشته شد و تا زمان انتشار پس از مرگش به زبان فرانسه در سال 1971 به طور مداوم بازنگری شد. ترجمه شفاف پرمیکوف و ویرایش دقیق و مقدمه ماهوی مایکل پلکون این اثر مهم را برای اولین بار در اختیار مخاطبان انگلیسی زبان قرار می دهد. درباره نویسنده: نیکلاس آفاناسیف (1893-1986) یک متکلم ارتدوکس شرقی که استاد عادی مؤسسه الهیات ارتدکس سنت سرگیوس در پاریس بود. او در اودسا، امپراتوری روسیه به دنیا آمد. ویتالی پرمیاکوف M.Div خود را دریافت کرد. از مدرسه علمیه الهیات ارتدکس سنت ولادیمیر و دکترا است. دانشجوی الهیات در دانشگاه نوتردام. مایکل پلکون، استاد جامعه‌شناسی در کالج باروخ-CUNY و کشیش کلیسای ارتدکس در آمریکا است.

ترجمه ماشینی: هانس فری، یکی از تأثیرگذارترین متکلمان آمریکایی در قرن بیستم، عموماً یکی از بنیانگذاران الهیات پسا لیبرال به شمار می رود. فری هرگز تفکر خود را به طور سیستماتیک بیان نکرد و به دلیل ناسازگاری، متناقض بودن و به اندازه کافی سختگیرانه مورد انتقاد قرار گرفت. جیسون اسپرینگز در اینجا به دنبال ارزیابی مجدد کار فری است. با این استدلال که الهیات هانس فری را نمی توان بدون توجه دقیق به تعادل پیچیده علایق و تأثیرات کلامی و فلسفی او درک کرد، اسپرینگز تعامل با انگیزه مسیحیت فری با لودویگ ویتگنشتاین، کلیفورد گیرتز و اریش اورباخ و همچنین استفاده او از زبان عادی را تأیید می کند. فلسفه و بینش‌های فلسفی غیربنیاد، در حالی که وامداری جهت‌گیری او را به الهیات کارل بارت روشن می‌کند. علاوه بر این، با قرار دادن آثار فری در گفتگوی انتقادی با تحولات اندیشه پراگماتیست و نظریه فرهنگی از زمان مرگ وی، این بازخوانی می‌خواهد بسیاری از سوءتفاهم‌هایی را که میراث الهیات او را آزار می‌دهد، حل کند. ویژگی مسیحی، بین رشته‌ای و محاوره‌ای الهیات فری که او آن را «ارتدوکس سخاوتمندانه» توصیف می‌کند - راهی برای صداهای الهیات دانشگاهی که هم حرفه خود را به کلیسای مسیحی جدی بگیرند و هم نقش خود را به عنوان گفتگو در گفتمان آکادمیک.

ترجمه ماشینی: مجموعه مقالات کنفرانسی که در 1-3 ژوئن 2010 در دانشگاه دولتی مسکو برگزار شد.

ترجمه ماشینی: سؤالی که این کتاب قصد دارد به آن بپردازد این است: چگونه می‌توانیم بینش‌های پست مدرن را در مورد رابطه زبان و جهان بدون از دست دادن کنترل خود بر حقیقت الهیاتی در نظر بگیریم؟ لودویگ ویتگنشتاین فیلسوف زبان‌شناس را به‌عنوان «خدمت‌کار فلسفی» (در مقابل «دروازه‌بان متافیزیکی» که به همین شکل بوده است) به کار می‌گیرد، در حالی که بررسی می‌کند دیدگاه‌های رئالیستی سنتی و ساخت‌گرای پست مدرن را مورد نقد قرار می‌دهد. ماهیت و نقش استعاره سازی در لبه خلاق زبان، رابطه خدا-زبان-جهان را روشن می کند. نتیجه گیری می شود که درک ویتگنشتاینی از رابطه بین زبان و جهان نه تنها با آموزه خداباورانه-واقع گرایانه خدا سازگار است، بلکه شکل این آموزه به طور اجتناب ناپذیری تثلیثی است.

ترجمه ماشینی: این مطالعه منشأ، توسعه و بحران پروژه الهیات آلمانی قرن نوزدهمی را به عنوان علم توصیف می کند. روایت آن بر دو مکتب کلامی غالب در این دوره متمرکز است، مکتب توبینگن و مکتب ریچل. کار آنها به عنوان یک تلاش بزرگ برای ترکیب الهیات تاریخی و سیستماتیک در پارادایم های دوگانه تاریخ گرایی و ایده آلیسم آلمانی ظاهر می شود. یوهانس زاخوبر با درگیر شدن جزئیات با تحقیقات الهیاتی، تاریخی و فلسفی قهرمانان داستان، اساس این پژوهش را به عنوان یک اعتقاد عمیق به وحدت نهایی دانش بشری بازسازی می کند. این ایده‌آلیسم با اصول تاریخ‌گرایانه‌ای که زیربنای بسیاری از تحقیقات واقعی محققان بود، در تضاد بود. تنش بین این پارادایم ها در کل دوره جاری شد و در نهایت به فروپاشی پروژه در پایان قرن منجر شد. زاخوبر با تکیه بر انبوهی از منابع اولیه، که بسیاری از آنها قبلاً هرگز در مطالعات انگلیسی زبان مورد استفاده قرار نگرفته بودند، داستان اساساً الهیاتی را که ارائه می کند در تحولات فکری گسترده تر در آلمان قرن نوزدهم گنجانده است. با وجود شکست نهایی، پروژه الهیات به عنوان علم در آلمان قرن نوزدهم در اینجا به عنوان یک تلاش فکری پارادایماتیک مدرنیته اروپایی با اهمیتی گسترده فراتر از محدوده یک رشته دانشگاهی توصیف می‌شود.

ترجمه ماشینی: این مطالعه تفسیر مجدد ریشه‌ای از بحث‌های مسیح‌شناختی قرن شانزدهم بین الاهیدانان لوتری و اصلاح‌طلب درباره انتساب محمولات الهی و انسانی به شخص پسر متجسد خدا (communicatio idiomatum) ارائه می‌کند. این کار را با توجه دقیق به استدلال‌هایی که قهرمان‌های داستان در بحث به کار می‌گیرند، و به مفروضات متافیزیکی و معنایی متافیزیکی متألهان، صریح و ضمنی. این خط مشی محوری بحث های مسیح شناسی، از بحث بین لوتر و زوینگلی در دهه 1520 تا گفتگوی مونتبلیارد در 1586 ریچارد کراس نشان می‌دهد که مسیح‌شناسی لوتر کاملاً قرون وسطایی است، و نوآوری‌هایی که معمولاً با لوتر مرتبط می‌شود – به‌ویژه، اینکه طبیعت انسانی مسیح در صفات الهی سهیم است – باید به جای آن، به یوهانس برنز هم عصر جوان‌تر او نسبت داده شود. بحث بسیار است نسبت به تفاوت‌های بین گروه‌های مختلف لوتر - پیروان برنز، و جناح‌های مختلف که به روش‌های متفاوتی با ملانشتون همسو بودند - و به تفاوت‌های بین همه این گروه‌ها و الهی‌دانان اصلاح‌شده حساس هستند. با قرار دادن بحث های مسیح شناسی در قرون وسطی نزدیک آنها پس زمینه، کراس همچنین گزارش جامعی از تداوم و ناپیوستگی بین دو دوره ارائه می دهد. به این ترتیب، نشان داده می شود که تفسیرهای استاندارد بحث های اصلاحات در این مورد تقریباً کاملاً اشتباه است.

ترجمه ماشینی: * خدای قابل مشاهده: مسیح شناسی پاتریستیک بازنگری شده * توسعه اولیه و دریافت چیزی را که امروزه رایج ترین تصور مسیحی از مسیح است در نظر می گیرد. توسعه این آموزه دارای تنوع گسترده در بیان و درک است، تأکیدات متفاوت در تفسیر که در نویسندگان هزاره اول به همان اندازه که در بین نویسندگان مدرن قابل توجه است. هفت شوراي جهاني اوليه و صورت‌بندي‌هاي جزمي آن‌ها، ايستگاه‌هاي مهمي در تعريف شكل اين مطالعه هستند. برایان ای.دیلی استدلال می کند که دامنه تحقیقات قبلی، که بر اعلامیه شورای کلسدون در سال 451 بعد از میلاد متمرکز بود مبنی بر اینکه مسیح یک شخص در دو طبیعت است، خدایی از همان جوهر پدر، و انسانی از همان طبیعت. ماده مانند ما، اکنون بیش از حد محدود به نظر می رسد و درک ما را مخدوش می کند. دیلی فرمول کلسدونی را کنار می گذارد و در عوض به آنچه برخی از پدران اصلی کلیسا - از ایرنائوس تا جان دمشقی - در مورد شخص مسیح می گویند، توجه می کند.

ترجمه ماشینی: این کتاب روایتی بدیع و مهم در مورد اهمیت قانون در سنت مسیحی ارائه می دهد. روایات استاندارد شرع، شریعت را به کتاب مقدس تقلیل می دهد و کتاب مقدس را معیاری برای صدق می داند. سپس کتاب مقدس به روش های مثبت یا منفی با سنت، عقل و تجربه مرتبط می شود. چنین پروژه‌هایی شامل برداشت نادرست از معنا و محتوای قانون است - آنها میراث شرعی کلیسا را ​​در معرفت‌شناسی قرار می‌دهند - و آبراهام پیامدهای مهلک این حرکت را از پدران تا الهیات فمینیستی مدرن ترسیم می‌کند. در این فرآیند او نشان می‌دهد که دغدغه‌های معرفت‌شناختی مرکزی روشنگری منشأ و انعکاس مسیحی دارد. او همچنین نشان می‌دهد که تحولات حیاتی الهیات از دوران اصلاحات به بعد مستلزم تلاش‌های فوق‌العاده برای تثبیت پایه‌های ایمان است. این خط سیر اکنون از نظر الهیاتی و معنوی به پایان رسیده است. از این رو، دری برای بازیابی میراث کامل متعارف کلیسای اولیه و برای کار تازه روی معرفت شناسی الهیات باز است.