جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این کتاب در پی آن است تا توجه را به آغاز یک اخلاق خودآگاهی در فرآیند فکری محوری فلسفه ایده آلیستی جلب کند: برای فلسفه کانتی با کمک ملاحظات سیستماتیک و برای فیشته، شلینگ و هگل با استفاده از متون منتخب. در این اخلاق، آرزوی حفظ فردیت دیگری با توسعه مفاهیم اخلاقی به عنوان بخشی جدایی ناپذیر از تبیین ساختاری خودآگاهی در تبیین معقول بودن جهان برای ما محقق می شود. یک عدم تعین در درون خود فقط می توان از طریق رابطه اخلاقی با دیگری به گونه ای ساختاریافته فکر کرد که خودآگاهی نه تفاوت درونی خود را از دست بدهد و نه به رابطه ای از روابط تعیین شده از بیرون تبدیل شود. امر اخلاقی و باید به عنوان پدیده ای در جهان تلقی نمی شود، بلکه از آن عدم تعین خودآگاهی به وجود می آید که از آن فلسفه ایده آلیستی وظیفه اصلی خود را تعیین تعین های قابل درک از جهان قرار داده است. در مفاهیم اخلاقی، سوبژکتیویته بر اساس خودآگاهی eo ipso وضعیت تعهد اخلاقی را به خود می گیرد. در این رابطه اخلاقی، دیگری در یقینی شناخته می‌شود که فقط می‌تواند به خود بدهد، به طوری که این خود تبیین او باقی بماند. بنابراین، خود دیگری در درونی‌ترین بخش‌های سوژه، به عنوان خودآگاهی، در قالب مسئولیت اخلاقی در برابر و برای آزادی دیگری به خود می‌آید. در خودتعیین خودآگاهی که برای هیچ تعین بیرونی قابل دسترسی نیست. بنابراین آگاهی از دیگری را می توان مستقیماً در مرکز فلسفه خودآگاهی کشف کرد: به عنوان اخلاقی که به تنهایی می تواند ساختار خودآگاهی را در هویت و تفاوت آن قابل درک کند.

ترجمه ماشینی : در این سخنرانی‌ها، نلسون به دوره‌ای از تاریخ فلسفه می‌پردازد که در آن، با تحریک توسعه فیزیک کلاسیک، مسئله بنیاد آموزه‌های فلسفی بیش از پیش محققان را نگران می‌کند. او با انتقاد از تلاش‌ها برای روشن کردن این سوال و توسعه رویکردهایی برای حل آن پیروی می‌کند، پیشداوری‌های قدیمی را که با این تلاش‌ها در تضاد است، آشکار می‌کند و همیشه آنها را به عقب می‌اندازد و آنها را مبهم می‌سازد. به طور خلاصه، او شجاعت دارد - همچنین شاگرد معلمش فرایز است که بسازد. بیانیه خود شخص، برای قضاوت در مورد اینکه در این مبارزه برای پایه های مطمئن تفکر فلسفی کجا پیشرفت کرده است و کجا پسرفت صورت گرفته است.

ترجمه ماشینی : با توجه به اینکه کانت شواهد کلاسیک وجود خدا را به طور معروف «از بین برد»، شاید تعجب آور نباشد که فلسفه دین کریستین ولف، که اینها را در بر می گیرد، کمتر از مثلاً فلسفه اخلاقی او مورد توجه قرار گرفته است. در واقع، Theologia naturalis ولف اخیراً به عنوان نمونه‌ای برجسته از به اصطلاح «روشنگری معتدل» به تصویر کشیده شده است، زیرا ولف تلاش کرد تا فلسفه‌ای را توسعه دهد که نظامی از الهیات عقلانی و همچنین توجیهی برای وحی مسیحی ارائه کند. علاوه بر این، او به صراحت به طرفداران «روشنگری رادیکال» حمله کرد. از سوی دیگر، خود وولف توسط معاصرانش به عنوان دشمن دین مسیحی، پیرو متفکران بدنامی مانند اسپینوزا یا هابز مورد حمله قرار گرفت. همچنین، با توجه به درخواست نسبتاً شدید وولف برای روشنگری، به نظر می رسد تلاش برای توجیه کامل وحی در تضاد است. سؤالی که در این وضعیت مطرح می شود این است که آیا موضع مثبت وولف در مورد دین مسیحی با عقل گرایی خودمختار او سازگار است یا خیر. این جنبه کنجکاو و به ظاهر متناقض فلسفه ولف، که تفاسیر مختلف بر آن گواهی می دهد، مستلزم بررسی دقیق عناصر مربوط به فلسفه او است. بنابراین، این مطالعه بر مفاهیم ولف از الهیات طبیعی و دین طبیعی تمرکز می کند، بنابراین به این سوال پاسخ می دهد که چگونه ولف می خواست در به کارگیری روش فلسفی خود در الهیات مسیحی موفق شود و در عین حال استفاده نامحدود از عقل را تضمین کند و دین مسیحی را بی ضرر رها کند. با توجه به اینکه وولف متهم به نفی معجزات کتاب مقدس و الغای دین طبیعی و وحیانی شده است، این پژوهش در چهار فصل به اثبات معجزات وی، رابطه دین و اخلاق طبیعی، نقد اسپینوزیسم و ​​اثبات حقیقت وی می پردازد. از دین مبین کلید کارهای وولف، یا به نظر من، تلاش او برای توجیه دین مکشوف به عنوان وسیله ای برای هدایت مسیحیان به lex naturalis است. از یک سو، ادله او به نفع دین وحیانی، منافاتی با مطالبه روش فلسفی او ندارد، حتی اگر مخالفان او به درستی اینها را بزرگترین خطر برای مرجعیت دین وحی بدانند. از سوی دیگر نشان خواهم داد که ولف مسیحیت را به دلایل صرفاً عذرخواهی توجیه نکرد.

ترجمه ماشینی : احساس گناه، نیش دردناک وجدان بد، چه چیزی می تواند به ما بگوید که ما انسان هستیم؟ چگونه می توان آن را توضیح داد یا توجیه کرد؟ مقصر بودن در پی پاسخگویی به این سؤالات از طریق بررسی دیدگاه های کانت، شلینگ، شوپنهاور، پل ری، نیچه و هایدگر است. احساس گناه، آزادی، مسئولیت و وجدان. مفهوم گناه از سوی محققانی که در تاریخ فلسفه آلمان کار می کنند مورد توجه کافی قرار نگرفته است. علاوه بر این، حتی متفکرانی که تصوراتشان از گناه مورد تحقیق قرار گرفته است، به طور کامل در بافت تاریخی آنها مورد مطالعه قرار نگرفته است. گای الگات هر دوی اینها را جبران می کند خلأهای علمی نشان می دهد که چگونه می توان استدلال های این فیلسوفان را پس از خواندن در بافت تاریخی آنها عمیق تر درک کرد، تاریخی که باید به صورت دیالکتیکی پیش رود. بنابراین، در کانت، شلینگ و شوپنهاور، ما تغییراتی در این ایده می یابیم که احساس گناه برای اعمال خاص ما انجام به این دلیل موجه است که عامل انسانی در وجود خود مقصر است - گناهی که او مسئول آن است. در مقابل، در ری و نیچه، این ایده‌ها رد می‌شوند و احساس گناه به‌ندرت توجیه‌پذیر است، اما از طریق روان‌شناسی انسان قابل توضیح است. سرانجام، در هایدگر، نزدیکی را می‌یابیم ترکیبی از دیدگاه های فیلسوفان قبلی، همانطور که او استدلال می کند ما در وجود خود مقصریم، اما مسئول این گناه نیستیم. در روند آشکار شدن مسیر این مفاهیم در حال تکامل از گناه، دیدگاه های فیلسوفان در مورد این مسائل و بسیاری از موضوعات دیگر به طور عمیق مورد بررسی قرار می گیرند. و الگات از طریق آنها رویکردی کاملاً جدید را برای احساس گناه بیان می کند

«حقیقت و روش» احتمالا مبنایی‌ترین اثر در حوزه هرمنوتیک فلسفی است و گادامر شاخص‌ترین فیلسوف این حوزه. محور بحث گادامر در بخش نخست این کتاب «هنر و حقیقت» است. فشرده فلسفه هنر گادامر در این بخش آمده‌ اما در متن به بسی موضوعات دیگر نیز پرداخته شده‌است که اهمیت معرفت‌شناختی و تاریخی دارند. گادامر در این متن کل مسئله «روش شناخت» و «مفهوم حقیقت» در تاریخ مدرن را به چالش می‌کشد. این دوره ده جلسه خواهد بود. در جلسه نخست به اختصار نکاتی کلی درباره ۱.گادامر ۲. هرمنوتیک و هرمنوتیک فلسفی ۳. کتاب حقیقت و روش بیان کردم. درباره کتاب به بحث از الف. عنوان و مدعای کلی کتاب و ب. ساختار کلی کتاب پرداختم و سپس به اختصار ساختار بخش نخست کتاب را که موضوع این دوره است توضیح دادم. جلسه دوم به بحث از ” مساله روش ” اختصاص دارد که گادامر کتاب را با آن می‌آغازد .در ذیل این عنوان آرای منتقدان علوم انسانی پوزیتیویستی در آلمان و در نیمه دوم قرن نوزدهم می‌آید و گادامر به آرای هلمهولتز، درویزن و دیلتای اشاره می‌کند. از نظر گادامر تلاش این منتقدان در جهت جدا ساختن علوم انسانی از علوم طبیعی تحت سیطره الگوی ” روش” و مفهوم ” علم” انجام می‌گرفت آن‌گونه که در علوم طبیعی پدیدآمده‌بود و از این جهت ایشان در تاسیس بنیادی مستقل برای علوم انسانی کامیاب نبودند. موضوع این جلسه بخش ” مفاهیم راهبر اومانیستی ” است و در این نوبت به توضیح گادامر درباره دو مفهوم ” bildung ” و ” common sense ” ،به ویژه در آرای هردر و ویکو پرداخته شده‌است. در این جلسه در ذیل بخش ” مفاهیم راهبر اومانیستی” به ادامه بحث درباره مفهوم ” حس مشترک” و دو مفهوم ” حکم ” و ” ذوق” پرداخته شده‌است. موضوع این جلسه نقد گادامر بر زیبایی‌شناسی کانت است. گادامر رویکرد سوبژکتیو کانت به زیبایی را نقد می‌کند و نسبت برخی از مفاهیم کلیدی زیبایی‌شناسی کانت را ،مانند زیبایی آزاد و وابسته، ایدئال زیبایی ، علقه به زیبا و ذوق و نبوغ ، با رویکرد کلی کانت روشن می‌کند. در این جلسه به ادامه بحث گادامر از روند سوبژکتیو شدن زیبایی‌شناسی پرداخته‌شده‌است و گسترش یافتن زیبایی‌شناسی مبتنی بر نبوغ بعد از کانت ، مفهوم تجربه‌زیسته ( erlebnis) و کاربرد آن در حوزه تاریخ‌نگاری و زیبایی‌شناسی ، و جایگاه سمبل و تمثیل ( allegory)در مقام نمونه‌ای نمایانگر غلبه تلقی استتیکی در این رویکرد توضیح داده‌شده‌است. گادامر در فصل ” وجودشناسی اثر هنری” نحوه وجود “بازی” را راهنمای تبیین نحوه وجود اثر هنری می‌داند و آن را مقدمه اصلی‌اش در شرح نسبت هنر و حقیقت قرار می‌دهد. در این جلسه به ابعاد گوناگون نحوه وجود بازی از منظر گادامر پرداخته شده‌است. نسبت ” محاکات” ( میمسیس) با اثر هنری و شان حقیقت‌نمایی هنر