جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

مطلق گرایی اخلاقی در برابر نسبیت گرایی اخلاقی، دیدگاهی در فلسفه اخلاق است که بر واقع گرایی و عینیت گرایی ابتنا دارد. متفکران مسلمان عمدتاً به این دیدگاه باور داشته اند. این مقاله درصدد نشان دادن این است که قاضی عبدالجبار معتزلی، در زمینه اخلاق مطلق گرا بوده و هیچ یک از انحای مختلف نسبیت گرایی را نپذیرفته و تنها معتقد به گونه ای ضعیف شده از نسبیت گرایی فرهنگی بوده است. همچنین راهکار وی برای حل تعارض قوانین مطلق اخلاقی بررسی شده است.

در این رساله سعی شده است تا گزارشی مختصر از تئوریهای فضیلت سودگروی و وظیفه گروی و نظریه پردازان آنها ارائه شود تا جغرافیانی نظریه اعتدال در اخلاق فضیلت و فلسفه اخلاق برای خوانندگان روشن باشد. در این رساله تاثیر نظریه اعتدال ارسطو بر متفکران و حکیمان اسلامی مثل فارابی، ابن مسکویه، خواجه نصیر، ابن سینا و ... اشاره شده است. پس از نقد نظریه اعتدال و بیان مشکلات آن، محقق به این نتیجه رسیده است که این نظریه برای اخلاق اسلامی و تشخیص فضیلت از رذیلت اخلاقی از نظر اسلام مناسب نمی باشد.در بخش آخر رساله سعی شده است با بررسی منابع ناب اسلامی، ملاکی برای تشخیص فضیلت و رذیلت اسلامی معرفی شود.

استاد مطهری در میان گرایش ها و نظریات گوناگون در گستره مکاتب اخلاقی، به پرستش الهی به عنوان بنیاد اساسی مکتب اخلاقی اسلام معتقد است. مبنای دیدگاه فوق از نظر ایشان این است که هر گونه کار اخلاقی عبادت خداست حتی اگر شخص به آن توجه نداشته باشد.پرستش از نظر استاد دارای دو جنبه است باطنی یعنی سیر انسان از خلق به خالق و ظاهری عبارت است از نوع آداب و اعمالی که باید پرستش به آن شکل صورت گیرد.در این مقاله پس از تبیین هویت معرفتی و حکمت های اخلاقی و تربیتی پرستش، جنبه های معیاری آن، کنکاش خواهد شد و در نهایت به صورت مورد پژوهانه، مبانی معرفت شناسانه نظریه پرستش، مورد بحث قرار خواهد گرفت.در ادامه اثبات خواهد شد که نظریه پرستش با توجه به دارا بودن مولفه های لازم عقلی و نقلی، می تواند یک مکتب اخلاقی - منطقی و معتدل باشد