جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

مصباح الهداية في إثبات الولاية با نام کامل مصباح الهداية في إثبات الولاية، تحقيق علمي دقيق في إثبات الولاية و الإمامة مما تضافرت عليه الآيات و الروايات، نوشته سید علی موسوی بهبهانی، کتابی است به زبان عربی و با موضوع ولایت و امامت که در سال 1364ق نویسنده نگارش آن را به پایان رسانده است این کتاب زیر نظر رضا استادی مورد تحقیق قرار گرفته و منتشر شده است.

کتاب درباره آیه تطهیر و نحوه قراءات آن می باشد.

کتاب حاضر درباره امامت و ولایت اهل بیت و ائمه معصومین علیهم السلام می باشد و درباره مسائل و موضوعات پیرامون امامت و ولایت بحث می کند.

بحث قضاء و قدر از جمله مباحث و موضوعات پیچیده می باشد. کتاب حاضر اثر گرانقدر ایت الله سبحانی حفظه الله به بررسی این موضوع مهم در فلسفه اسلامی پرداخته است و از طریق فلسفه به روشن کردن بیشتر موضوع پرداخته است.

كتاب «وجود العالم بعد العدم عند الامامیة» نوشته قاسم علی احمدی، شامل مجموعه احادیث و روایاتی در باب معاد و زندگی پس از مرگ برگرفته از منابع مختلف نظیر: كافی، بحار الانوار، احتجاج، امالی مفید و امالی طوسی به طبع رسیده است. در این كتاب، ضمن بیان كیفیت معاد، دلایل عقلی و نقلی رستاخیز ذكر می‌ گردد، افزون بر آن به برخی شبهات وارده بر مبحث معاد با استناد به دیدگاه‌ های علمای شیعه پاسخ داده می‌ شود.

«معرفة المعاد»، یکی از آثار ارزشمند علامه طهرانی بشمار می‌ رود. معاد یکی از اصول عقاید پنج گانه شیعه است و در این زمینه سخنان زیادی گفته شده و کتب فراوانی نگارش یافته است. ایشان با استفاده از آیات قرآنی و اخبار معصومین علیه‌ السّلام و ادله عقلی و مطالب ذوقی کیفیت سیر و حرکت انسان در دنیا و نحوه تبدل و نشأت غرور به عالم حقائق و ارتحال او به سوی خدا را به نحو وافی وافر مطرح کرده‌ اند. مولف همچنین درباره عالم برزخ، نحوه خلقت فرشتگان، نفخ صور، حشر و نشر مردم در صحرای قیامت، حساب و کتاب، میزان، صراط، شفاعت، بهشت و دوزخ بحث مستوفایی به عمل و در خلال مباحث به داستان‌ های جذاب و شیرینی اشاره می‌ کند. این مباحث در حدود ده مجلد خواهد شد که قسمت معاد شناسی از دوره علوم و معارف اسلام را تشکیل می دهد. اهم عناوين و مباحث جلد هفتم عبارتند از: المجلس الحادی و الخمسون: فی حقیقة جهنم، و الصراط و معناه یوم القیامة، المجلس الثانی و الخمسون: فی حقیقة الصراط، و انحصار مصداقه الاعلی بامیرالمؤمنین علیه السلام، المجلس الثالث و الخمسون: صراط جهنم، و الطریق الی الجنة، المجلس الرابع و الخمسون: حقیقة میزان الاعمال یوم القیامة، المجلس الخامس و الخمسون: الانبیاء و الائمة هم میزان الاعمال، المجلس السادس الخمسون: فی کیفیة الحساب یوم القیامة، المجلس السابع و الخمسون: اختلاف طبقات الناس فی یسر الحساب، المجلس الثامن و الخمسون: عمومیة الحساب والسؤال یوم القیامة

کتاب حاضر به بررسی علم امام و ائمه معصومین علیهم السلام می پردازد و از زوایای مختلف به بررسی علم امام می پردازد

کتاب حاضر یک کتاب عقائدی است و درباره مسائل عقائدی از دیدگاه مکتب تفکیک و مشخصا توحید و صفات الهی از جمله اختیار،قدرت و حدوث و قدم عالم بحث می کند و بحث اصلی درباره این است که آیا بین خالق و مخلوق سنخیت و اتحاد برقرار است یا تباین ؟

‫در پرتو ادله قرآني و روايي، جواز توسل و تبرك در ميان مسلمانان، امري مسلم بوده و هيچ منافاتي با توحيد عبادي نداشته است. اما از قرن هفتم به بعد، بعضي از معاندين با مكتب اهل‌بيت? و منحرفين از اين مکتب، به خاطر كتمان فضائل اهل‌بيت?، اشكالاتي را بر اين دو مسئله وارد كردند و اين دو را شرك و منافي با توحيد عبادي معرفي نمودند. اين امر باعث اختلاف بين مسلمانان شد و امروزه در ميان متفكران اسلامي، جنجال به پاكرده است و بعضي از علماي اهل‌سنت هم از اين افكار تأثير پذيرفته‌اند. ازجمله، برخي مفسران نيز در تفسير خود اين عمل را منافي توحيد عبادي مي‌دانند. نگارنده جهت ريشه‌يابي اين اختلاف و اينكه چه چيزي باعث اين انحراف شده، دو تفسير از اهل‌سنت، يعني تفسير «روح المعاني» و «المنار» و يك تفسير از شيعه، يعني «تفسير الميزان» را انتخاب و موضوع توحيد عبادي و ارتباط آن با توسل و تبرك را از نظر آنها بررسي كرده است. تفسير الميزان، نوشته علامه سيد محمد حسين طباطبايي(1281-1360)، تفسير روح‌المعاني، نوشته شهاب‌الدين ابوالثناء محمد بن عبدالله حسيني آلوسي(1217-1270هـ.ق) و تفسير المنار نوشته محمد رشيد بن علي رضا، مشهور به رشيد رضا (1865-1935م) است. نظر آن سه در باره اهميت و ادله اثبات توحيد عبادي يكي است؛ اما ديدگاه آنان درباره گستره توحيد عبادي، تفاوت زيادي با هم دارد. علامه هر خضوع و تذللي را كه به قصد الوهيت باشد، عبادت مي‌داند؛ ولي آن دو مفسر، هر نوع خضوع را عبادت مي‌دانند و هر نوع خضوع در مقابل غير خدا را شرك مي‌شمارند. نويسنده با استناد به آيات قرآن، ديدگاه علامه را صحيح دانسته است. هر سه، موضوع توسل و تبرك را براساس تعريف توحيد عبادي تفسير مي‌كنند. علامه توسل و تبركي را كه حالت استقلالي نداشته باشد، با توحيد عبادي منافي نمي‌داند. در مقابل، رشيد رضا توسل و تبرك را بالاترين مرتبه شرك معرفي كرده و آلوسي در آغاز آن دو را شرك دانسته؛ ولي در پايان آن را صحيح دانسته است. نويسنده در پايان به اين نتيجه مي‌رسد كه تمام اختلافات، به تعريف توحيد عبادي بازمي‌گردد.