جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: این پژوهش تلاشی است برای بررسی روابط بین باور دینی و اومانیسم عصر روشنگری در فلسفه هگل و گروهی از متفکرانی که در دهه 1840 به طرق مختلف با اندیشه او ارتباط داشتند. این کتاب با مطالعه راه هایی آغاز می شود که هگل با نشان دادن اینکه درک مدرن از انسان به عنوان سوژه ای آزاد و منطقی، قدرت و اعتبار خود را از اتحاد خدا و وجود انسان در تجسم به دست آورده است، به تکامل اومانیسم واقعی مسیحی پرداخت. بقیه این مطالعه به دو شکل مختلف مخالفت با هگل مربوط می شود: اول، شاگرد انتقادی هگلیان جوان و موسی هس، که اصرار داشتند که تصور هگل از اومانیسم مسیحی نادرست است، زیرا اعتقاد دینی لزوماً با یک دیدگاه روشن مخالف است. آگاهی از شر اجتماعی و عزم برای از بین بردن آن؛ دوم، مخالفت مذهبی با روشنگری در اندیشه شلینگ و کی یرکگور، که بر تعالی خداوند از عقل بشری و بی اهمیت بودن تاریخ سکولار تأکید می کرد. در سالهای منتهی به انقلاب 1848، سنتز هگل به نفع ادعای اومانیسم الحادی یا ماورایی دینی رد شد. فصل اول، پس از بحث در مورد نقد هگل جوان از تأثیرات اجتماعی و سیاسی مسیحیت، به بررسی اتحاد باورهای دینی، فلسفه نظری و وضعیت عقلانی در نظام بالغ هگل می پردازد.

ترجمه ماشینی: این کتاب در مورد اخلاق نویسندگی است. به طور مستقیم، مفهوم‌سازی‌های متفاوتی از مسئولیت‌های نویسنده در قبال خواننده را بررسی می‌کند. اما این سؤال را نیز درگیر می کند که چه سبک های نویسندگی اجازه می دهد تا این مسئولیت ها برآورده شوند. سبک به خودی خود یک موضوع اخلاقی است، زیرا رابطه بین موضوع نوشتن و خواننده - و پویایی قدرت و نفوذ، هدیه دادن و دوستی در این رابطه - به همان اندازه با نحوه نوشتن و آنچه می‌گوید ارتباط دارد. دو نویسنده ای که سوژه اصلی این اثر هستند، فیلسوف ایده آلیست آلمانی G. W. F. Hegel و اگزیستانسیالیست مسیحی دانمارکی Sren Kierkegaard، ما را به رویارویی با سؤالات چالش برانگیز مخصوصاً در مورد اخلاق نویسندگی دعوت می کنند. هر کدام به روش خود سبک‌های نویسندگی را بررسی می‌کنند که از انواع استراتژی‌های اغواگری استفاده می‌کنند تا خواننده را به روایت‌های خود جذب کنند، استراتژی‌هایی که حداقل در ظاهر اساساً دستکاری و غیراخلاقی به نظر می‌رسند. علاوه بر این، هر دو به دنبال این هستند که مرگ خود را به عنوان نویسنده به نمایش بگذارند، و عملاً به عنوان راهنمای قابل اعتماد برای خواننده ناپدید می شوند. همچنین ممکن است از نظر اخلاقی غیرمسئولانه به نظر برسد، رها شدن خواننده ای که فقط به خاطر رها شدن فریفته شده است. این اولین اثری است که تمایز مرکزی کی یرکگور را بین سبک ارتباط غیرمستقیم خود و سبک مستقیم (به ظاهر) زیر سوال می برد. از فلسفه هگل هگل در واقع تمرین‌کننده سبکی بسیار ظریف‌تر از آن چیزی بود که کی‌یرکگور او را به‌عنوان تمرین‌کننده‌ای معرفی می‌کرد که سبکش در خدمت مفهوم‌سازی مجدد جاه‌طلبانه اخلاق نویسندگی است. در مورد کی یرکگور، سبک غیرمستقیم خود او یک سری سؤالات اخلاقی را در مورد چگونگی تصور خواننده در رابطه با نویسنده مطرح می کند. در نهایت بین هگل و کی یرکگور یک یا/یا وجود دارد، نه آن چیزی که کی یرکگور پیشنهاد می کند بین نویسنده ای فاقد اخلاق و نویسنده ای که اخلاق واقعی نویسندگی را ممکن می سازد. در عوض، یا/یا بین دو شیوه رقیب نویسندگی است، یکی با آهنگ‌های سبک بسیار فنی دلهره‌آور، دیگری برای ظرافت و بازیگوشی آن لذت‌بخش است - اما هر دو آزمایش‌های قدرتمندی در اخلاق سبک هستند.

ترجمه ماشینی: هگل و وایتهد کاوشی دقیق از شباهت‌های بین این دو نماینده برجسته فلسفه نظام‌مند ارائه می‌کنند. برخی از برجسته‌ترین دانشمندان در فلسفه اروپایی و آمریکایی در اینجا گرد هم می‌آیند تا شباهت‌های تأثیر معاصر هگل و وایتهد، و همچنین در محتوای نظام‌های مربوطه و سبک‌های فلسفی آنها را بررسی کنند. این جلد با ارزیابی‌های مهم انتقادی، تطبیقی ​​و تاریخی از مسائل معاصر در متافیزیک، فلسفه علم، فلسفه ذهن، اخلاق، اندیشه اجتماعی، و فلسفه دین، تاریخ و فرهنگ در زمینه مشارکت‌های مهم آغاز می‌شود. هگل و وایتهد به این بحث ها پرداختند. نتیجه مجموعه ای از مقالات جدید پرشور در فلسفه سیستماتیک است که نشان دهنده کمک های پایدار این دو فیلسوف به فضای فلسفی معاصر در دو قاره است.

ترجمه ماشینی : این تز به بررسی تلاش هگل برای میانجیگری تقابل فرع و ابژه می پردازد. تبیین و تعبیری است از «شعور» و «خودآگاهی» و «عقل». هگل کوشید تا نظامی از فلسفه بسازد که نتیجه‌گیری آن درست باشد و در آن همه چیزهایی که در تجربه قرار می‌گیرند به صورت عقلانی درک شوند. از آنجایی که به گفته هگل، آگاهی در درون خود دو عنصر «سوژه» و «ابژه» را در خود دارد، او تجربه آگاهی را در رابطه با این حالت ها تحلیل کرد. رویه پدیدارشناسی این است که ادعاهای عینیت و سوبژکتیویته را به عنوان جوهر حقیقت بررسی می کند. هگل نشان می دهد که دانش کامل فلسفی مستلزم آن است که هر دو طرف به یک اندازه ضروری باشند. قسمت دوم از وحدت موضوع و مفعول از طریق بررسی معرفت بحث می کند و نشان می دهد که این بررسی نیز باید از مفعولی باشد که معلوم است. بنابراین، در نظریه هگل، یک معرفت شناسی واقعی باید هستی شناسی نیز باشد. نتیجه‌گیری او این است که علم غیر شک‌آمیز ممکن است و هم‌سوی آن با واقعی است. بخش سوم نشان می دهد که نتیجه گیری هگل ممکن است زیرا عقل همان چیزی است که واقعی است. پس عقل گرایی او یک ادعای متافیزیکی است. این امر آن را از سایر اشکال عقل گرایی متمایز می کند و بنابراین از انتقادات معمول مصون است. با این حال، موقعیت او مستلزم یک ضرورت عقلانی در جهان است و از آنجا که اقتضاء عنصری از تجربه است، او نتوانست گزارش کامل تجربه ای را که خود خواسته است ارائه دهد.

ترجمه ماشینی : فلسفه حق هگل جایگاه مشخصی دارد نظام فلسفی او هگل مدعی توصیف کامل و نظام جامع آزادی عملی انسان، آزادی عملی شده است در زندگی عملی انسان فصل اول پایان نامه به تشریح هگل می پردازد روش. نشان داده شده است که، به گفته هگل، تنها روش واقعی از بررسی یک موضع فلسفی شامل آشکار ساختن درونی آن است ساختار منطقی و تعیین اینکه آیا ادعاهای حقیقت پیشرفت کرده است یا خیر توسط سیستم می تواند توسط منطق پشتیبانی شود و با منطق سازگار باشد سیستم. در فصل دوم، فلسفه حق را در درون فلسفه هگل قرار می دهم نظام فلسفی بالغ در فصل سوم به بحث هگل می پردازم "مقدمه ای" بر فلسفه حق و نشان می دهد که دغدغه اصلی فلسفه سیاسی هگل - فعلیت بخشیدن به آزادی انسان - از طریق بررسی نظری معرفی می شود و ابعاد عملی وجود انسان. در فصل چهارم و پنجم من سعی کنید آن را در بخش‌های «حق انتزاعی» و «اخلاق»، هگل نظریه‌های مدرن رقیب آزادی را توصیف می‌کند (قرارداد نظریه و اخلاق) و هر کدام را به اندازه خود ناکافی نشان می دهد استانداردهای سازگاری و کامل بودن منطقی

ترجمه ماشینی: کتاب حاضر با معرفی متکلمان نظام‌مند و اخلاق‌گرایان مسیحی به هگل، از طریق تمرکز بر سه متن اصلی او: پدیدارشناسی روح، علم منطق، و سخنرانی‌هایی درباره فلسفه دین، بینش‌های اصلی را در مورد ریشه‌های الهیات مدرن ارائه می‌دهد. بینش های درخشان و بدیع را در مورد اهمیت هگل برای الهیات مدرن ارائه می دهد استدلال می کند که از نظر الهیاتی، هگل به اشتباه تعبیر شده است و با تمرکز بر منطقی که او از تعامل با دکترین های مسیحی ایجاد می کند، می توان چیزهای بیشتری به دست آورد. دارای ساختاری اصلی است که به عنوان مجموعه ای از تفسیرها بر متون فردی هگل سازماندهی شده است، و نه فقط نمای کلی از کل مجموعه او را ارائه می کند. به جای تکیه بر تعمیمات در مورد فلسفه هگل، تعامل دقیقی با متون هگل ارائه می دهد. شرحی روشن، در دسترس و روشن از تفکر شخصیت های اصلی در فلسفه و الهیات مدرن آلمانی ارائه می دهد.

چکیده ماشینی : این کتاب با مقایسه مواضع آوروس و هگل در مورد رابطه بین فلسفه و دین، رابطه بین ایمان و عقل را در یک بافت اسلامی قرون وسطایی و یک بافت مسیحی مدرن بررسی می کند. بلو از طریق تحلیل عمیق دیدگاه‌های آوروئس و هگل در مورد زبان و روش فلسفی و دینی، بینش‌های جدیدی را در مورد دیدگاه‌های آن‌ها درباره رابطه دانش فلسفی و معرفت دینی ارائه می‌کند. بلو علاوه بر بحث در مورد شباهت‌ها و تفاوت‌های مواضع آنها، آثار خاصی را بررسی می‌کند که هنوز توسط پژوهش‌های مدرن مورد تجزیه و تحلیل قرار نگرفته‌اند.

ترجمه ماشینی: در این کتاب، پروفسور Simuț نشان می دهد که چگونه الهیات مسیحی به عنوان یک فلسفه دین گنوسی در اندیشه محقق قرن نوزدهم F.C.Baur شروع به درک کرد. اگرچه به طور سنتی باور به عنوان یک الهی‌دان و مفسر کتاب مقدس تلقی می‌شد، سیموئز استدلال می‌کند که او در واقع یک فیلسوف دین بود، و این قرائت فلسفی او از الهیات مسیحی بود که به مشغله‌های کتاب مقدس او اطلاع داد. به طور خاص، دیدگاه باور در الهیات مسیحی به شدت تحت تأثیر نظریه باطنی یاکوب بومه و فلسفه دینی هگل در برخی موضوعات کلیدی مانند خلقت، لوسیفر، ثنویت و ارتباط بین روح و ماده همراه با پیوند بین فلسفه و دین قرار گرفت.