جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : امانوئل کانت، متفکر پروسی در خط مقدم روشنگری آلمان، به طور قاطع چیزی را شکل داد که مسلماً میراث فلسفی مرکزی دوران اوست، میراثی از عقلانیت انتقادی و خودمختاری اخلاقی-سیاسی. دانیل اُ. دالستروم در کتاب میراث فلسفی، پژوهشی استثنایی برای بررسی تنوع و تأثیر ماندگار نه تنها کانت، بلکه برخی از برجسته‌ترین منتقدان معاصر او به ارمغان می‌آورد. دالستروم به بررسی کامل نویسندگان مختلفی مانند یوهان گئورگ هامان، یوهان گوتفرید هردر، فردریش هاینریش ژاکوبی، فردریش شیلر و بعدها فردریش ویلهلم شلینگ و گئورگ ویلهلم فردریش هگل پرداخته است. او نشان می‌دهد که میراث ایده‌آلیسم آلمانی به‌طور انکارناپذیر امروزی باقی مانده است. او جنبه‌های گوناگون میراث این فیلسوفان را بررسی می‌کند - میراث‌هایی که همچنان به بحث‌های فلسفی معاصر راه پیدا می‌کنند. در میان بسیاری از موضوعاتی که دالستروم مطرح می کند، رابطه علم با اخلاق و شیوه ها و شرایط مختلف دانش است. او همچنین ماهیت و دسترسی مشروع زیبایی شناسی را در نظر می گیرد; پایان تاریخ و هنر؛ جایگاه وجدان در زندگی اخلاقی؛ اهمیت دینی فلسفه و هنر و پتانسیل سیاسی هنر؛ ریشه های اخلاق در زندگی جنسی; اخلاق فرصت برابر؛ و ایده نظری یک مسئولیت فلسفی که نمی توان آن را به تعویق انداخت. این مقالات به دقت تاریخ تأثیرات متفکران پیشین و میراث آنها بر متفکران بعدی را دنبال می کنند. اما مقاله‌ها این تاریخ‌ها را درگیر می‌کنند تا اهمیت این میراث‌ها را - که توسط یکی از بارورترین دوره‌های تفکر آلمانی به وجود آمده است - برای تفکر فلسفی در حال حاضر نشان دهند و در برخی موارد به طور انتقادی بسنجیم.

ترجمه ماشینی : اسلاوی ژیژک در فاصله کمتر از پنج سال و با انتشار چهار کتاب راهگشا، شهرت یکی از متفکران دستگیر کننده، بصیر و رسواکننده اخیر را به دست آورده است. شاید بیش از هر نویسنده دیگری، نوشته‌های او قانع‌کننده‌ترین شواهد موجود برای شناخت ژاک لاکان به‌عنوان فیلسوف برجسته عصر ما باشد. ژیژک در گام برداشتن با منفی، نقد معاصر ایدئولوژی را به چالش می کشد و با انجام این کار راه را برای درک جدیدی از تضاد اجتماعی، به ویژه طغیان های اخیر ناسیونالیسم و مبارزه قومی باز می کند. ژیژک می پرسد آیا ما محدود به جهان پست مدرنی هستیم که در آن حقیقت به تأثیر احتمالی اعمال گفتمانی گوناگون تقلیل می یابد و سوبژکتیویته ما از طریق انبوهی از مواضع ایدئولوژیک پراکنده می شود؟ پاسخ او خیر است و راه خروج، بازگشت به فلسفه است. این بازنگری به ایده آلیسم آلمانی به ژیژک اجازه می دهد تا نقد ایدئولوژی را به عنوان ابزاری برای افشای پویایی جامعه ما بازنگری کند، که یکی از جنبه های مهم آن بحث بر سر ناسیونالیسم است، به ویژه آن گونه که در بالکان گسترش یافته است - خانه ژیژک. او بحث در مورد ناسیونالیسم را وارد حوزه سیاست فرهنگی معاصر می کند و بن بست متمرکز بر ملی گرایی ها را همزمان با آرمان های فاشیستی و ضد استعماری می شکند. ژیژک به طرز تحریک آمیزی استدلال می کند که آنچه باعث تضاد ناسیونالیستی و قومیتی می شود، امتناع جمعی از لذت خودمان است. این اثر با استفاده از نمونه‌هایی از فرهنگ عامه و تئوری عالی برای روشن کردن یکدیگر - اپرا، فیلم نوآر، جهان‌شمولی سرمایه‌داری، بنیادگرایی مذهبی و قومی - گواهی می‌دهد که بسیار رادیکال‌تر از سوفیست‌های پست مدرن، کانت و هگل هم‌عصران ما هستند. .