جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: دومین اثر مهم جان رالز، لیبرالیسم سیاسی (1993)، به این سؤال اختصاص دارد که چگونه یک جامعه لیبرال می تواند در مورد مسائل عدالت با توجه به کثرت گرایی اجتماعی اش به اجماع برسد. این مقالات تفاسیر منظمی از کار توسط محققان مشهور بین‌المللی ارائه می‌کنند و در عین حال، دامنه وسیع استدلال‌های رالز و همچنین محدودیت‌های آنها را بررسی می‌کنند.

ترجمه ماشینی: "نظریه عدالت" مهم ترین سهم دنیای انگلیسی زبان است، شاید حتی مهم ترین کمک به اخلاق سیاسی قرن بیستم. در اینجا، جان رالز نه تنها یک نظریه تا حد زیادی قانع کننده در مورد تلاقی اخلاق و فلسفه سیاسی پیش نویس می کند. او همچنین موفق می شود تعدادی تغییر پارادایم اساسی در بحث فلسفی ایجاد کند. پس از یک نسل بحث شدید، زمان بررسی فرا رسیده است. این به عنوان یک مرور کلی صرفاً توصیفی از بحث تا به امروز انجام نمی شود، بلکه در قالب یک تفسیر مشارکتی انجام می شود. نویسندگانی از زمینه‌های مختلف فلسفی از خود می‌پرسند که افکار رالز چگونه باید درک شوند و چه دامنه و قدرت متقاعدکننده‌ای برای گفتمان آینده دارند.

ترجمه ماشینی: از اواخر دهه 1970، جان رالز در هاروارد دوره‌ای در فلسفه اخلاق تدریس کرد که منجر به مجموعه‌ای از جزوه‌ها شد که در طول سال‌ها بارها و بارها دوباره کار شدند. او معتقد بود که در فلسفه نمی توان از غلبه تدریجی بر نظریه های گذشته صحبت کرد، همانطور که در فیزیک یا زیست شناسی از آن صحبت می شود. نظریات گذشته برای او اشکال کاملی از پاسخ به پرسش‌های واقعی هستند که باید در چارچوب خود خوانده شوند، اما می‌توانند به طور مثبت با زمان حال گفتگو کنند و منبع الهام برای حل مشکلات ما باشند. این بیست درس مقدمه ای بر تاریخ فلسفه مدرن و فرصتی برای کشف منابع تاریخی اندیشه یکی از بزرگترین فیلسوفان قرن بیستم است.

ترجمه ماشینی: معرفی؛ مقدمه ای بر نسخه شومیز; بخش 1: لیبرالیسم سیاسی: عناصر اساسی. سخنرانی اول: ایده های بنیادی. 1. پرداختن به دو پرسش اساسی; 2. ایده یک مفهوم سیاسی از عدالت. 3. ایده جامعه به عنوان یک سیستم عادلانه همکاری. 4. ایده یک موقعیت اصلی. 5. تصور سیاسی از شخص; 6. ایده یک جامعه منظم. 7. نه جامعه و نه انجمن; 8. در مورد استفاده از مفاهیم انتزاعی; سخنرانی دوم: اختیارات شهروندان و نمایندگی آنها. 1. معقول و معقول.؛ این کتاب ایده‌های عدالت به مثابه انصاف را که جان رالز در نظریه عدالت ارائه کرده است، ادامه می‌دهد و تجدیدنظر می‌کند، اما تفسیر فلسفی آن را به شکلی اساسی تغییر می‌دهد. آن کار قبلی آنچه رالز آن را «جامعه منظم» می‌نامد، فرض می‌کرد، جامعه‌ای که در باورهای اخلاقی پایه‌اش پایدار و نسبتاً همگن است و در آن توافق گسترده‌ای درباره آنچه زندگی خوب را تشکیل می‌دهد وجود دارد. با این حال، در جامعه دموکراتیک مدرن، تعدد آموزه‌های ناسازگار و آشتی ناپذیر - مذهبی، فلسفی و اخلاقی - در چارچوب نهادهای دموکراتیک وجود دارد. رالز با به رسمیت شناختن این به عنوان یک شرط دائمی دموکراسی، می پرسد که چگونه یک جامعه باثبات و عادلانه متشکل از شهروندان آزاد و برابر می تواند در توافق زندگی کند، وقتی که توسط دکترین های معقول اما ناسازگار تقسیم می شود. که طرح های رالز برای بازنگری در لیبرالیسم سیاسی را که با مرگ او کوتاه شد، ترسیم می کند. «تفسیر مستدل و فوق‌العاده‌ای بر نظریه عدالت... چرخشی قاطع به سوی فلسفه سیاسی.» ضمیمه ادبی تایمز.