جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : زندگی حرفه ای یکی از خارق العاده ترین چهره های زندگی روشنفکری روسیه و اوایل شوروی به یکباره و زودرس پایان یافت. الکساندر الکساندرویچ مالینوفسکی، معروف به بوگدانوف، در جریان آزمایشی در مورد انتقال خون، خون خود را با یک قربانی مالاریا که به شدت بیمار بود، به امید نجات بیمار و خون او مبادله کرد. نتیجه این را می توان حدس زد: هم پزشک و هم بیمار فوراً فوت کردند. ! اگرچه یک سرمایه‌گذاری خارق‌العاده از سوی بوگدانف بود، زیرا بخشی از جستجوی ابزاری برای جاودانگی بود، آزمایش انتقال خون تنها یکی از انبوه کارهای شگفت‌آوری بود که او در سی سال حضورش در سیاست و زندگی عمومی روسیه انجام داده بود. در واقع، فعالیت ها و دستاوردهای دو ساله او به عنوان مدیر اولین مؤسسه مطالعات انتقال خون اتحاد جماهیر شوروی، در کنار وقایع سال های قبل، عملاً ناچیز به نظر می رسد. 3 منصفانه است که بگوییم الکساندر بوگدانوف از اوایل قرن تا 1930 در یک موقعیت برجسته در زندگی سیاسی و فکری روسیه قرار داشت. در سالهای اولیه رژیم شوروی، بوگدانف سر و شانه بالاتر از هر شخصیت عمومی دیگری که خارج از صفوف حزب فعالیت می کرد، ایستاد.

ترجمه ماشینی : فیلسوف فرانسوی اتین بالیبار در «توده‌ها، طبقات، ایده‌ها» به بررسی رابطه درونی بین فلسفه انتزاعی و سیاست انضمامی می‌پردازد. او تأثیر فلسفه سیاسی بر جنبش‌های جمعی را مورد بحث قرار می‌دهد و به موضوعات مبارزه مذهبی و طبقاتی، ناسیونالیسم و نژادپرستی، حقوق انسان و شهروند و مالکیت به عنوان یک رابطه اجتماعی می‌پردازد. این متن به زبان انگلیسی، نه مقاله تاثیرگذار بالیبار را که در طول یک دهه نوشته شده است، گردآوری می کند. آنها با هم کمکی تحریک آمیز به پروژه تجدید نظریه دموکراتیک ارائه می کنند.

ترجمه ماشینی : این کتاب ارتباط نابهنگام مارکس و فروید را برای آمریکای لاتین ارزیابی می‌کند، متفکران بیگانه با این منطقه که در دوران سرکوب سیاسی و فرهنگی، الهام‌بخش فعالان، روشنفکران، نویسندگان و هنرمندان محاصره‌شده آن شدند. برونو بوستیلز ده مطالعه موردی ارائه می‌کند و استدلال می‌کند که هنر و ادبیات - رمان، شعر، تئاتر، فیلم - بیش از هر مقاله ستیزه‌جویانه یا مقاله‌ای نظری، می‌تواند به ما نگاهی اجمالی به مارکسیسم و روان‌کاوی بدهد، نه به اندازه علوم تاریخ یا ناخودآگاه، به ترتیب، بلکه به عنوان دو شیوه پیچیده به هم مرتبط برای درک شکل گیری سوبژکتیویته.

ترجمه ماشینی : میشل هانری، فیلسوف فرانسوی، معتقد است که اگر بخواهیم اندیشه مارکس را درک کنیم، باید مارکسیسم را کنار بگذاریم. هانری در مطالعه اصیل و پرجزئیات خود از فلسفه مارکس، بر اهمیت نزدیک شدن مستقیم به نوشته های مارکس، به جای واسطه تفاسیر بعدی، که اغلب انگیزه های سیاسی داشته اند، تأکید می کند. بر خلاف تصور معمول از تفکر مارکسی به عنوان تحلیلی اقتصادی از واقعیت اجتماعی، هنری معتقد است که در نظریه مارکس، فلسفه مقدم است. بنابراین، نوشته‌های مارکس را باید به درستی در چارچوب سنت فلسفی مدرن نگریست - و قضاوت کرد. هانری نشان می دهد که نگرانی اساسی مارکس در مورد ماهیت انسان، شرایط واقعی فردیت انسان است. محور اصلی خوانش هنری از مارکس، و در اینجا با دقت بی‌سابقه‌ای توضیح داده شده است، نظریه پراکسیس است، برداشتی از فرد نه به عنوان موجودی متفکر، در سنت دکارتی، بلکه به‌عنوان موجودی کارگر، تولیدکننده و مصرف‌کننده که در یک انضمام قرار گرفته است. دنیای اجتماعی این سهم بدیع و تحریک آمیز در بحث جاری درباره ماهیت و معنای اندیشه مارکس برای دانشجویان فلسفه، مارکسیسم و نظریه سیاسی ضروری است. ترجمه عالی کاتلین مک لافلین از خلاصه نویسی هنری دو جلدی او، قدرت و طراوت اصل فرانسوی را حفظ می کند.

ترجمه ماشینی : لویی آلتوسر استدلال کرد که مارکس دگرگونی در فلسفه را آغاز کرد، روشی جدید برای انجام فلسفه. این کتاب آن تحریک را دنبال می کند تا روشی را بررسی کند که در آن مفاهیم و مسائل مارکسیستی مرکزی از انباشت اولیه تا انتزاع واقعی به فیلسوفان از تئودور آدورنو تا پائولو ویرنو جان می بخشند و به آنها اطلاع می دهند. در عین حال بررسی روشی که از طریق آن خواندن مارکس نور جدیدی را بر فیلسوفانی مانند اسپینوزا می افکند. در مرکز این دگرگونی، تولید سوبژکتیویته قرار دارد، شیوه‌ای که روابط تولیدی شیوه‌های تفکر و زندگی را تولید می‌کند.

ترجمه ماشینی : این کتاب از پنج فیلسوف از سنت قاره‌ای – تئودور آدورنو، هانا آرنت، ژیل دلوز، ژاک دریدا و ژاک رانسیر – استفاده می‌کند تا «درباره تفکر» بیندیشد و پاسخ‌های جدید و شگفت‌انگیزی به این سؤال ارائه کند: چگونه می‌توانیم دانش‌آموزان را آموزش دهیم. خلاقانه و انتقادی فکر کنیم؟ علیرغم تفاوت‌هایشان، همه این فیلسوفان درک مدرن از تفکر را به چالش می‌کشند و دیدگاه‌های بدیع و رادیکالی در مورد آن ارائه می‌کنند. هر یک به طرق بسیار متفاوت، رویکرد مدرن به تفکر و نیز تقلیل تفکر صحیح به عقلانیت را رد می‌کنند و تفکر را در واقعیت اجتماعی-تاریخی قرار می‌دهند و آن را با کنش سیاسی مرتبط می‌کنند. آنها استدلال می کنند که اندیشیدن یک فعالیت طبیعی و خودکار نیست، و نیاز به اندیشیدن بیش از پیش مهم شده است زیرا به نظر می رسد واقعیت سیاسی تفکر کمتری را نشان می دهد یا حتی بی فکری را جشن می گیرد. این کتاب با تطبیق این مفاهیم قاره‌ای از تفکر بر نیاز مبرم به آموزش جوانان برای اندیشیدن بر خلاف جریان، کمک قابل توجهی به نظریه آموزشی و فلسفه سیاسی می‌کند، فلسفه‌ای که به ویژه در فضای ضدروشنفکر امروزی مرتبط است.